طناب‌کشی بر سر پول ویزیت
کمتر از یک‌هفته به پایان سال باقی نمانده، اما هنوز تکلیف تعرفه‌های پزشکی و تشخیصی سال آینده روشن نیست؛ تعرفه‌هایی که هرسال محل مجادله مردم و پزشکان است و هیچ گروهی از آن راضی نیست.
کمتر از یک‌هفته به پایان سال باقی نمانده، اما هنوز تکلیف تعرفه‌های پزشکی و تشخیصی سال آینده روشن نیست؛ تعرفه‌هایی که هرسال محل مجادله مردم و پزشکان است و هیچ گروهی از آن راضی نیست.
به گزارش رصد روز، یک سمت ماجرای تعرفه‌ها، پزشکان می‌ایستند که سال‌هاست تاکید می‌کنند میزان تعرفه‌ها باید واقعی شود و تعرفه‌های فعلی، نظام سلامت را با بحران روبه‌رو می‌کند، سمت دیگر، مردم ایستاده‌اند که می‌گویند، افزایش تعرفه‌ها برای‌شان منطقی نیست و آن را با میزان افزایش دستمزد کارگران و کارمندان مقایسه می‌کنند. در این میان دولت و بیمه‌ها هم تلاش می‌کنند به‌عنوان خریدار خدمت، میزان تعرفه‌ها بار کمتری بر دوش آن‌ها بگذارد. هم‌میهن در گفتگو با مردم، پزشکان و کارشناسان دلایل استمرار این شرایط را بررسی کرد.
به‌طور میانگین میزان ویزیت پزشک متخصص در مناطق مختلف تهران، بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان متغیر است، آن‌ها کاری به تعرفه‌های رسمی ندارند. مثلاً ویزیت یک پزشک داخلی در شهرک غرب، ۱۸۰ هزار تومان است که اگر بیمار نیاز به اقدامات تشخیصی داشته باشد، تقریباً یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان هزینه نیاز دارد. ویزیت یک پزشک قلب و عروق در مهرآباد جنوبی هم ۲۰۰ هزار تومان است. ویزیت یک پزشک غدد در محله پیروزی هم همین حدود است و پزشک متخصص طب فیزیکی هم در محله پاسداران ۳۰۰ هزار تومان بابت ویزیت می‌گیرد. تعرفه‌گذاری‌ها، منطقه‌ای است.
این تعرفه‌ها تقریباً شباهتی با ارقام مصوب تعرفه‌های بخش خصوصی امسال ندارد. طبق مصوبه هیئت‌وزیران، پزشکان متخصص فعال در این بخش باید ۱۳۵ هزار تومان حق ویزیت دریافت کنند. بالاترین تعرفه ویزیت امسال در بخش خصوصی متعلق به پزشکان فوق‌تخصص و فلوشیپ روانپزشکی است که ۲۰۴ هزار تومان تصویب شد.
«نوید» درباره تجربه ویزیت پدرش در یک مرکز خصوصی می‌گوید: «از آنجایی که این پزشک، پزشک شناخته‌شده‌ای است، همیشه مطب شلوغی دارد. نوبت ما ساعت ۶ بعدازظهر بود، اما حدود ۱۰ شب نوبت به ما رسید. همیشه همراه بیمار باید زودتر به مطب برود و ویزیت را پرداخت کند. ویزیت هم خارج از تعرفه و به مبلغ ۳۰۰ هزار تومان است و بیمه تکمیلی فقط به میزان اندازه تعرفه مصوب پرداخت می‌کند. البته مراجعه به درمانگاه‌های دولتی و نیمه‌دولتی تفاوت زیادی ندارند. مثلاً مادرم را برای معاینه به یک کلینیک در امیرآباد بردیم تا پزشک گوارش او را معاینه کند، آنجا هم به همین اندازه معطل شدیم و مطب شلوغ بود. ساعت ۱۲ نوبت ویزیت داشتیم، اما ساعت ۴ بعدازظهر ویزیت شدیم. تعرفه آنجا هم آزاد بود و هیچ بیمه‌ای را برای ویزیت نمی‌پذیرفت.»
«فرشته» دو هفته پیش به‌دلیل احساس ناراحتی شدید در ناحیه گلو به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کرد. منشی حق ویزیت را ۲۵۰ تا ۳۰۰ هزار تومان اعلام کرد که با توجه به شرایط بیمار، حق ویزیت هم متفاوت می‌شود. پزشک او را ویزیت کرد و ۲۵۰ هزار تومان بابت آن پرداخت کرد، اما دارو اشتباهی بود و او بار دیگر با علائم متفاوتی مراجعه کرد. برای مراجعه دوم هم از او ۲۵۰ هزار تومان ویزیت گرفتند: «اشتباه از طرف پزشک بود، اما باز هم از من ۲۵۰ هزار تومان ویزیت را دریافت کردند. این احساس به من دست داد که من برای پزشک نه یک انسان بیمار، بلکه یک کیف پول متحرک هستم.»
«فاطمه» مادر همسرش را ماهانه، دو بار برای ویزیت متخصص کلیه به درمانگاهی خصوصی در خیابان جمالزاده می‌برد و برای هربار معاینه ۲۵۰ هزار تومان می‌پردازد. مادر همسر فاطمه علاوه بر متخصص کلیه، نیاز به ویزیت ماهانه پزشک ریه هم دارد. بابت هربار ویزیت این متخصص هم به مطبی در ونک مراجعه می‌کند و ۱۸۰ هزار تومان می‌پردازد. او چاره‌ای ندارد جز اینکه به مراکز خصوصی مراجعه کند: «درمانگاه‌های دولتی همیشه پر از جمعیت است و آلوده. علاوه بر این، مراجعه به درمانگاه دولتی فایده‌ای ندارد؛ چون تعداد بیماران زیاد است و پزشک برای معاینه وقت نمی‌گذارد، ولی در مطب خصوصی برای بیمار وقت می‌گذارند و او از نظر روحی و روانی آرامش پیدا می‌کند.»
نمی‌توانیم به کارمان ادامه دهیم
روایت پزشکان از میزان تعرفه‌ها، روی دیگری از ماجرا را نشان می‌دهد. آن‌ها می‌گویند، تعرفه‌های پایین کفاف اداره مطب‌ها را نمی‌دهد و در مواردی باعث خروج آن‌ها از این حرفه می‌شود. اردوان بهرامی پزشک خانواده در شیراز و منتخب انتخابات هیئت مدیره انجمن پزشکان عمومی ایران است
او به هم‌میهن درباره تبعات تعرفه‌های پایین توضیح می‌دهد و می‌گوید: «مشکل از جایی ایجاد شد که صنف پزشکی را در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ از سایر صنف‌ها جدا کردیم. همه صنوف اتحادیه دارند و هرکدام در شهر خودشان ابتدای هرسال نرخ‌نامه‌ای منتشر می‌کنند و رسانه‌ها هرگز به این موضوع اعتراض نمی‌کنند، اما هرسال به افزایش تعرفه پزشکان واکنش نشان می‌دهند. این تصور وجود دارد که ارقام تعرفه اعلام‌شده به معنی رشد درآمد پزشکان است.»
او ادامه می‌دهد: «زمانی که تعرفه‌گذاری را از نظام‌پزشکی گرفتند، آن را به نهادی تبدیل کردند که نمی‌دانند چه تکلیفی دارد؟ در اساسنامه سازمان گفته شده که تعرفه خدمات تشخیصی و درمانی باید بر اساس ارزش واقعی خدمات باشد، اما در شورایعالی بیمه سلامت این شرط کاملاً نادیده گرفته می‌شود. از بین تمام اعضای آن شورا همه خریدار خدمت هستند و حساب می‌کنند که این خدمت را با چه قیمتی بخرند؟ فقط یک عضو شورای مذکور، نظام پزشکی است که شاید روی ارزش واقعی خدمات اصرار کند.»
