صورت‌های مالی اخیر شستا فاصله جدی میان انتظارات و خروجی دوره مدیریت محمدرضا سعیدی را نشان می‌دهد و مجموعه‌ای از پرسش‌های مهم درباره مسیر آینده هلدینگ ایجاد کرده است؛ پرسش‌هایی که بی‌پاسخ ماندنشان می‌تواند بر ذینفعان اثرات نگران‌کننده بگذا...
به گزارش اختصاصی رصد روز، از اواسط آبان سال گذشته که سکان مدیریت شستا به دست محمدرضا سعیدی سپرده شد، انتظار می‌رفت یکی از بزرگ‌ترین هلدینگ‌های کشور از فاز بلاتکلیفی خارج شود و نفسی تازه کند؛ اما خروجی عملکرد فعلی نشان می‌دهد نه جامعه بازنشستگان و نه سهامداران هنوز دلیل قانع‌کننده‌ای برای اطمینان به این تغییر مدیریتی پیدا نکرده‌اند.شستا در حالی وارد سال جدید مالی شد که مجموعه‌ای بزرگ، پیچیده و بحران‌زده بود؛ اما پرسش امروز این است: آیا سیاست‌های مدیریتی سعیدی حتی یک گره از مشکلات مزمن شستا را باز کرده است؟
جدیدترین گزارش عملکرد از پایان خرداد تا پایان آبان واقعیتی نگران‌کننده را نشان می‌دهد:کل درآمد عملیاتی شستا تنها ۱۵ میلیارد و ۲۹۷ میلیون ریال بوده؛ آن‌هم فقط از محل سود سهام دریافتی. در سایر سرفصل‌ها—including سود تضمین‌شده، فروش سرمایه‌گذاری‌ها، تغییر ارزش سرمایه‌گذاری‌ها و سایر درآمدها—حتی یک ریال درآمد ثبت نشده است. این داده‌ها یک علامت سؤال بزرگ را مقابل مدیریت فعلی قرار می‌دهد:
سیاست‌های محمدرضا سعیدی دقیقاً در کدام بخش هلدینگ تأثیر واقعی داشته است؟
این وضعیت زمانی عجیب‌تر می‌شود که بدانیم شستا—به عنوان هلدینگ زیرمجموعه وزارت کار و دارنده بیش از ۱۶۳۶ میلیارد برگه سهم—در یکی از بدترین دوره‌های مالی خود قرار دارد، اما در مجمع اخیر، پاداش ۱.۴ میلیارد تومانی برای اعضای حقوقی تصویب شده است!پرسش روشن است:
وقتی صورت‌های مالی چنین بیمار است، منطق پرداخت پاداش‌های سنگین چیست؟
از سوی دیگر، سهامداران عمده یعنی سازمان تأمین اجتماعی و شرکت واسط مالی مهر از ۲۸ مرداد تاکنون هیچ تغییری در میزان سهام خود نداده‌اند؛ رفتاری که با شرایط اضطراری شستا همخوانی ندارد. در وضعیت فعلی انتظار می‌رفت سهامداران بزرگ با اقداماتی مشخص نشان دهند که برای نجات شستا برنامه دارند، اما سکوت و انفعال آنها تنها ابهام‌ها را بیشتر کرده است.
در پلتفرم‌های معاملات آنلاین، بازدهی سه‌ماهه شستا ۴۱.۶ درصد نمایش داده می‌شود؛ اما واقعیت در صورت‌های مالی چیز دیگری است:
زیان خالص بیش از ۱۰ هزار میلیارد ریالی در پایان شهریور. این دو عدد هیچ نسبتی با یکدیگر ندارند و این تناقض، اعتماد سهامداران را بیش از هر زمان دیگری خدشه‌دار می‌کند.
اما شاید مهم‌ترین موضوع، وضعیت EPS برآوردی سال آینده است. مقایسه آن با نمادهای هم‌گروه نشان می‌دهد شستا با اختلاف چشمگیر در قعر جدول قرار گرفته؛ نشانه‌ای بسیار جدی که می‌گوید مسیر سودآوری سال آینده نیز در هاله‌ای از ابهام و هشدار قرار دارد.
|
نماد |
سود برآوردی (EPS) (ارقام به ریال است) |
| وصندوق |
۲۹۷۹ |
| وامید |
۲۸۷۸ |
| وبانک |
۱۹۰۵ |
| وغدیر |
۱۳۵۷ |
| ونیکی |
۷۱۹ |
| وکغدیر |
۴۵۷ |
| شستا |
۱۹۷ |
در چنین شرایطی، طبیعی است که سهامداران و جامعه بازنشستگان این پرسش را مطرح کنند:
اگر قرار بود سیاست‌های مدیریتی آقای سعیدی تغییری ایجاد کند، اکنون باید اثر آن در صورت‌های مالی قابل مشاهده باشد؛ پس چرا هیچ نشانه مثبتی دیده نمی‌شود؟
افکار عمومی و ذینفعان امروز از مدیریت شستا یک خواسته مشخص دارند:
شفاف‌سازی فوری، ارائه برنامه عملیاتی قابل سنجش و پاسخگویی درباره چرایی عملکرد فعلی.
و اگر قرار است تغییری رخ دهد، باید همین حالا و در سطح تصمیم‌سازی باشد؛ نه زمانی که دیر شده و هزینه‌ها چند برابر شده‌اند.
تا وقتی که مدیریت شستا و نهادهای بالادستی به این هشدارها بی‌تفاوت باشند، سؤال کلیدی پابرجاست:
شستا با این فرمان مدیریتی، به سمت اصلاح می‌رود یا به سمت یک بحران عمیق‌تر؟
برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید
