آیین پنجاه بدر در قزوین برگزار شد+ عکس

به گزارش رصد روز،  پنجاه بدر آیین سنتی و قدیمیِ مردم شهر قزوین است و در این روز مردم پنجاهمین روز سال را در طبیعت سپری می‌کنند.

پنجاه بدر آیین سنتی و قدیمی مخصوص مردم شهر قزوین است که به پاس بارش‌های بهاری، پنجاهمین روز سال یا فصل بهار را در طبیعت سپری می‌کنند. برای همین در پنجاهمین روز بهار به باغستان قزوین می‌روند. (مانند ۱۳ بدر) این آئین با شمارهٔ ۱۸۵ در فهرست آثار ملی ایران میراث فرهنگی ناملموس در همایش چابهار در تاریخ ۱۷ بهمن ۱۳۸۹ به ثبت رسید.[۱]

نحوه برگزاری
این جشن در ۱۹ اردیبهشت ماه پنجاه روز بعد از تحویل سال جدید شمسی برگزار می‌شود. خوردن غذاهایی از جمله آش رشته و دُیماج و تنقلاتی چون آجیل و شیرینی باقی‌مانده از عید نوروز، بخشی از رسوم پنجاه بدر در شهر قزوین است. چنانچه از روز نخست سال تا پنجاهمین روز آن بارش باران فراوان باشد، مردم در آیین پنجاه بدر نماز شکر به جا می‌آورند و چنانچه سالی کم باران باشد از خداوند طلب بارش باران می‌کنند.

قزوین یکی از سنتی ترین و تاریخی ترین شهرهای ایران بزرگ است که مردم آن هنوز هم بسیاری از رسوم و سنت‌های گذشته را حفظ کرده‌اند، یکی از این رسوم سنت قدیمی پنجاه بدر است که تنها در شهر قزوین اجرا می شده و قزوینیان نیز بر اجرای آن اهتمام دارند.

هرچند این روزها اجرای این رسم توسط شهرداری و اداره کل میراث فرهنگی در مکانی غیر از باغستان سنتی صورت می گیرد، اما از گذشته مکان اصلی آن باغ های اطراف مصلی شهر بوده است.

روز پنجاه به در مادران و دخترها نماز می خواندند و دعا می کردند

عاطفه شاطرها از مادرش محترم کریمی شنیده که در دهه ۴۰ این خانواده برای مراسم پنجاه به در به باغ های اطراف شهر می رفتند، او می گوید این مراسم فقط مخصوص خانواده هایی بود که در باغستان باغ داشتند و فامیل نزدیکشان نیز به واسطه آن ها می‌توانستند همراه شوند.

خوراکی های این مراسم را دیماج و هندوانه و ترشی سال قبل و شیرینی و باقلوایی که از عید مانده بود نام می برد، او همچنین معتقد است که یک نوع آجیل شیرین چهار مغز هم در پنجاه به در می خوردند که شامل کشمش شاهانی، پسته، بادام، قیسی یا مغز قیسی است.

کریمی همچنین به خاطر دارد که مردان در گذشته دوست داشتند وقتی به خانه برمی گردند، همسرانشان از آن ها پذیرایی کنند و به همین علت این خانواده هر سال قبل از غروب آفتاب از مراسم برمی گشتند تا وقتی پدرشان از باغستان برمی گردد، در را به رویش باز کنند.

او این مراسم را مخصوص خانم ها می داند و خوراکی های این مراسم را دیماج و هندوانه و ترشی سال قبل و شیرینی و باقلوایی که از عید مانده بود نام می برد، او همچنین معتقد است که یک نوع آجیل شیرین چهار مغز هم در پنجاه بدر می خوردند که شامل کشمش شاهانی، پسته، بادام، قیسی یا مغز قیسی است.

شاطرها که خود فعال گردشگری باغستان است، اعتقاد دارد که در این روز خانم ها و دخترها نماز می خواندند و دعا می کردند و در محراب مصلی سوره انعام را قرائت می کردند تا حاجت روا شوند، به گفت او بیشتر حاجت‌ها نیز برای بچه دار شدن و ازدواج بوده است.

رسم دیگری هم بوده که چون دیوار مصلی از سنگ بود، افراد مهری را روی این دیوار می‌گذاشتند که اگر مهر به دیوار می چسبید یعنی حاجت روا می شوند.

محترم مادر شاطرها نیز شاهد است که در دهه ۴۰ زن‌ها از آب انبار این مصلی آب می آوردند، آب انباری که حالا کور شده است، اما قبلا نسبت به بقیه آب انبارها تاریک تر و گودتر بود.

آب انبار مصلی مکان مقدسی است

سید مهدی رزار هاشمی از اهالی قدیمی قزوین نیز این آب انبار را به خاطر دارد، او توضیح می دهد: آب انبار مصلی در دهه ۵۰ تخریب شد و پیش از آن نیز مدت ها بود که کسی آنجا نمی رفت، اواخر دهه ۵۰ یک نفر اسبش را آنجا می بست که چند نفر اعتراض کردند و گفتند اینجا مکان مقدسی است و او هم دیگر اسبش را آنجا نبرد.

این مرد ۷۰ ساله همچنین درباره مصلی قدیمی قزوین توضیح می دهد: مصلی در محله کبودستان باغستان سنتی قزوین و در ضلع جنوب شرقی دروازه تهران قدیم واقع است، باغ های اطراف مصلی اغلب پسته بودند و از گذشته به خاندان بابا قصاب ها تعلق داشتند که بعضی از آنها نام خانوادگی را به محمدطیب تغییر دادند.

رزار هاشمی: باغ های اطراف مصلی اغلب پسته بودند و از گذشته به خاندان بابا قصاب ها تعلق داشتند.

رزار هاشمی که متعلق به خانواده ای اصیل و قدیمی است که از زمان صفویه همراه با شاه طهماسب از تبریز به قزوین مهاجرت کرده و اینجا ساکن شدند، می گوید: به خاطر به جا آوردن مراسم پنجاه به در مادربزرگمان یک باغ در این ناحیه خریده بود تا در روز پنجاهم سال نو ما راحت بتوانیم این مراسم را در باغ شخصی برگزار کنیم، بعد از فوت مادربزرگم، پدرم باغ را به همان آقایان باباقصاب ها برگرداند، معامله این زمین اما ۲۰ سال بعد محضری شد، خود این خانواده می گفتند باور نمی کردیم شما بدون هیچ حرفی این سند را امضا کنید.

پنجاه به در مراسمی زنانه بود

مجتبی عباسی کارشناس مردم شناسی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری قزوین مراسم پنجاه به در را مراسمی متعلق به زنان می داند و توضیح می دهد: بعد از ظهر روز ۱۹ اردیبهشت ماه زنان و دختران قزوینی در مصلی شهر جمع می شدند و مراسمی مانند سیزده به در را در کنار یکدیگر برگزار می کردند.

وی ادامه می دهد: اگر کسانی توان این را نداشتند که به مصلی بروند، روی پشت بام آب انبار محله خودشان می نشستند و در این سنت شاهدیم که دعا برای آب و طلب باران محوریت اصلی را داشته است.

عباسی با تاکید بر اینکه زمان پیدایش این آیین مشخص نیست و نسل در نسل منتقل شده است، تصریح کرد: در منابع تاریخی قزوین اشاره‌ای به این رسم نشده، اما حال و هوای آن نشان می دهد که رسمی به جا مانده از قدیمی ها است و در هیچ کجای دیگر در کشور نیز اجرا نمی شد.

برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید