باید­ها و نبایدهای صندوق ملی مسکن

۱-تشکیل این صندوق نباید زمینه­‌ساز ورود دولت به موضوع عرضه مسکن گردد

بخش مسکن یکی از معدود بخش­های خصوصی اقتصاد کشور به حساب می‌­آید، سهم دولت در عرضه و تقاضای این بخش در طی سالیان بسیار اندک بوده است. اگرچه دولت در راستای انجام وظایف خود در خصوص اصل ۳۱ قانون اساسی، همیشه علاقه‌­مند به ایفای نقش و حضور در بخش مسکن داشته است ولی اتلاف منابع و انجام کار بی­‌کیفیت در حضور دولت در بخش عرضه اثبات شده است.

۲- از صندوق برای تقویت و تجهیز بانک مسکن استفاده گردد

بانک مسکن به عنوان بانک توسعه‌ه­ای بخش مسکن، یکی از مهم­ترین ابزارهای در اختیار دولت برای تجهیز منابع این بخش به حساب می‌­آید. از این رو نظر به تجربیات انباشته در بانک، پیشنهاد می­‌شود که از منابع این صندوق برای تجهیز و تقویت بانک مسکن استفاده گردد.

۳- استفاده از اهرم‌­های مشوق سرمایه‌­گذاری به خصوص تمرکز بر احیای بافت فرسوده

پیشنهاد می‌­شود از منابع صندوق برای ایجاد اهرم‌‌های مشوق سرمایه‌­گذاری استفاده گردد، امکان ارائه یارانه‌های مالی برای سازندگان هم‌راستا با سیاست­‌های ملی از جمله سازندگان بافت‌­های فرسوده می‌تواند منجر به موفقیت دولت در استفاده از منابع صندوق برای حل مشکل شهروندان گردد.

۴- تعامل با شهرداری­‌ها به عنوان متولی برنامه‌­ریزی شهری

یکی از زمینه­‌های عدم توفیق طرح­‌های قبلی دولت‌­ها در حوزه مسکن، عدم مشارکت و تعامل لازم با شهرداری‌ها به عنوان یکی از ذی‌نفعان و برنامه­‌ریز مدیریت شهری بوده است. در این راستا پیشنهاد می‌شود که در سازمان صندوق ملی مسکن، نماینده شهردار کلان­شهرهای کشور حضور داشته باشد.

۵- جلب مشارکت بخش خصوصی در مدیریت صندوق

در سازمان صندوق، جایی برای مشارکت بخش خصوصی حوزه مسکن در نظر گرفته نشده است، از این رو پیشنهاد می‌­شود که نماینده انجمن تخصصی مربوطه به عنوان یکی از اعضا هیات امنا در نظر گرفته شود.