چالش ناترازی برق در کشور به روز‌های اوج خود رسیده است. داده‌های شرکت مدیریت برق می‌گوید مصرف برق ایران در ساعت پیک، رکورد‌های جدیدی به ثبت رسانده، اتفاقی که موجب شده زمان قطعی برق از انتهای خرداد و ابتدای تیرماه به ابتدای اردیبهشت نقل مکا...
به گزارش رصد روز، چالش ناترازی برق در کشور به روز‌های اوج خود رسیده و موجی از بلاتکلیفی در تصمیم‌گیری در صنعت برق بسیار نمایان است. در آخرین اظهارنظر‌های دولتمردان، مسعود پزشکیان رئیس جمهور کشورمان در روز‌های گذشته با تأکید بر اینکه «تمامی ادارات باید به پنل‌های خورشیدی مجهز شوند»، گفت: «در تابستان برق به ادارات داده نخواهد شد، مگر اینکه از پنل خورشیدی استفاده کنند.» «فرهیختگان» برای بررسی امکان تحقق این دستور رئیس جمهور علاوه بر بررسی وضعیت ایران در تولید برق خورشیدی در جهان و منطقه، به سراغ کارشناسان حوزه انرژی نیز رفته است. داده‌ها نشان می‌دهد درحال حاضر ظرفیت نصب شده برق خورشیدی در جهان تا سال ۲۰۲۴ به حدود ۲ میلیون و ۲۴۷ هزار مگاوات رسیده، عددی که در سال ۲۰۱۵ تنها ۲۲۲ هزار مگاوات بوده است، یعنی طی ۱۰ سال اخیر ظرفیت تولید برق خورشیدی در جهان ۱۰ برابر شده است. طی سال ۲۰۲۴ از کل ظرفیت نصب شده برق خورشیدی، ۴۰ درصد از آن در کشور چین نصب شده و سهم ایران تنها ۰. ۰۳ درصد است. بررسی‌ها نشان می‌دهد در سطح جهان استفاده از برق خورشیدی بالکنی و پشت بامی در اغلب کشورها رواج دارد؛ اما بخش عمده تولید برق خورشیدی مربوط به نیروگاه‌های کوچک‌مقیاس و متوسط‌مقیاس است. کارشناسان می‌گویند نصب پنل‌های خورشیدی برای ادارات چالش‌هایی دارد. اول اینکه بهتر است نصب پنل‌های بالکنی و پشت بامی صرفاً به سمت اشخاص غیردولتی برود و دولت منابع خود را صرف احداث نیروگاه‌های خورشیدی کند. ثانیاً برای حضور بخش خصوصی، نیاز است سیاست‌های قیمتی دولت اصلاح شده و انگیزه کافی برای سرمایه‌گذاری و بازگشت سرمایه ایجاد شود.
نصب ۹۰۰ هزار مگاوات برق خورشیدی در چین!
چندی پیش شورای برق چین «گزارش تحلیل و پیش‌بینی وضعیت عرضه و تقاضای ملی برق ۲۰۲۴-۲۰۲۵» را منتشر کرد. در این گزارش آمده است تا پایان سال ۲۰۲۴، کل ظرفیت تولید برق نصب‌شده چین به ۳.۳۵ میلیارد کیلووات ساعت رسیده که نسبت به سال قبل ۱۴.۶ درصد افزایش نشان می‌دهد. براساس این گزارش، ظرفیت نصب‌شده تولید برق انرژی‌های نو به ۱.۴۵ میلیارد کیلووات ساعت رسیده که برای اولین بار از ظرفیت نصب‌شده برق حرارتی فراتر رفته است. در سال ۲۰۲۴، کل سرمایه‌گذاری در برق در سراسر چین حدود ۱.۷۸ تریلیون یوان بوده که نسبت به سال قبل ۱۳.۲ درصد افزایش یافته است. همچنین سرمایه‌گذاری در تولید برق از انرژی‌های غیرفسیلی۸۶.۶ درصد از سرمایه‌گذاری در منابع انرژی را تشکیل می‌دهد. این گزارش نشان می‌دهد طی سال ۲۰۲۴ مجموع ظرفیت نصب شده انرژی بادی متصل به شبکه ۵۲۰ هزار مگاوات و تولید برق خورشیدی متصل به شبکه برق نیز ۸۹۰ هزار مگاوات بوده که نسبت به سال ۲۰۲۳ حدود ۴۵.۲ درصد افزایش یافته است. به عبارتی، ظرفیت نصب‌شده تجمعی تولید برق بادی و خورشیدی تا سال گذشته به ۱.۴۱ میلیارد کیلووات ساعت رسیده است.
براین اساس، چینی‌ها در سال ۲۰۲۴ با ظرفیت نصب شده ۸۹۰ هزار مگاواتی، در رتبه اول جهان جای گرفته‌اند. پس از این کشور، آمریکا با فاصله بسیار زیاد و با نصب حدود ۱۸۸ هزار مگاوات در رتبه دوم جای گرفته است. هند با حدود ۱۲۵ هزار مگاوات سوم بوده و آلمان با حدود ۱۰۰ هزار مگاوات چهارم است. ژاپن با حدود ۹۷ هزار مگاوات، برزیل با ۵۵ هزار مگاوات، استرالیا با حدود ۳۸ هزار مگاوات، ایتالیا با ۳۷ هزار مگاوات، اسپانیا با ۳۲ هزار مگاوات و کره جنوبی نیز با ۲۹.۵ هزار مگاوات در رتبه‌های بعدی در نصب برق خورشیدی جای گرفته‌اند.
در میان همسایگان ایران، ترکیه تا سال ۲۰۲۴ با نصب ۱۹ هزار و ۶۱۸ مگاوات در رتبه ۱۵ جهان جای گرفته اما در ماه‌های اخیر این مقدار به حدود ۲۲ هزار مگاوات رسیده که جایگاه این کشور را یک رتبه ارتقا داده و به ۱۴ می‌رساند. عربستان و امارات با ۶.۳ هزار مگاوات در رتبه‌های ۲۷ و ۲۸ جهان جای دارند، پاکستان با ۴.۲ هزار مگاوات در رتبه ۳۵ قرار داشته و احتمالا امسال به جایگاه ۱۵ تا ۱۶ می‌رسد. روسیه با ۲.۲ هزار مگاوات در رتبه ۴۱ قرار داشته، اردن با ۲ هزار مگاوات در رتبه ۴۱، قطر با ۱.۷ هزار مگاوات در رتبه ۴۵ و ایران با ۷۸۲ مگاوات در رتبه ۵۹ جهان تا پایان سال ۲۰۲۴ بوده است.
توسعۀ برق خورشیدی با سرعت نور
واقعیت این است که هنوز نقشه انرژی در ایران چندان واضح و روشن نیست و همین موضوع به بلاتکلیفی سرمایه‌گذاران، کلافگی مردم از خاموشی‌ها، ضرر و زیان گسترده تولیدکنندگان و صدها آسیب دیگر منجر شده است. در سمت دیگر برخلاف دنیا که با سرعت عجیبی به سمت توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر می‌رود، هنوز در ایران چالش جدی بر سر موضوع ناترازی انرژی و به‌ویژه برق وجود دارد و گرفتن تصمیم بسیار فرسایشی شده است.
برخی کارشناسان دولت را از توسعه بیشتر ظرفیت تولید برق منع می‌کنند و معتقدند باید اقتصاد برق احیا شده و با صرفه‌جویی و بهینه‌سازی، ناترازی را مدیریت کرد. در سمت دیگر نیز برخی‌ها از فشار افزایشی میادین گازی، واردات گاز و توسعه نیروگاه‌های سیکل ترکیبی و نیروگاه‌های برق هسته‌ای سخن می‌گویند. این درحالی است که در همین همسایگی ایران، کشورهای مختلف ازجمله ترکیه و پاکستان با سرعت نور درحال توسعه ظرفیت تولید برق خورشیدی و بادی‌اند.
در سطح جهان بررسی‌ها نشان می‌دهند کشورهای پیشرو با سرعت بالایی در حال توسعه ظرفیت تولید برق خورشیدی‌اند، برای مثال براساس گزارش اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده، این کشور در سال ۲۰۲۴ حدود ۴۸.۶ هزار مگاوات برق خورشیدی نصب‌کرده که از سال ۲۰۰۲ تاکنون بی‌سابقه بوده است.
براساس این داده‌ها، در سال گذشته انرژی خورشیدی ۸۱ درصد از کل ظرفیت جدید نصب شده برق این کشور را تشکیل داده است. در سال ۲۰۲۵ قرار است آمریکا ۶۳ هزار مگاوات برق خورشیدی نصب کند. سرعت بالای کشورها در توسعه برق تجدیدپذیر درحالی رخ می‌دهد که در ایران به دلیل تخریب اقتصاد برق، کمتر سرمایه‌گذاری جرئت و ریسک سرمایه‌گذاری در این حوزه را دارد.
قیمت‌های پایین، بدهی انباشته شده دولت به بخش خصوصی و انتفاع ناچیز بخش خصوصی از تولید و فروش برق موجب‌شده ایران علاوه بر تحمل خاموشی‌ها، ضرر و زیان گسترده بخش مولد، افزایش تورم تولیدکننده، زیان‌سازی بنگاه‌ها و کاهش سودآوری بنگاه‌ها، برای مردم عادی نیز تأمین برق به یک چالش تبدیل شود. پرواضح است سبقت با سرعت بالای کشورهای همسایه از ایران در توسعه برق خورشیدی عمدتاً به دلیل انگیزه پایین بخش خصوصی در توسعه ظرفیت تولید برق برمی‌گردد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد در صورت وجود اراده جدی در دولت، علاوه بر ظرفیت‌های قانونی، ظرفیت‌های زیرساختی نیز برای توسعه برق تجدیدپذیر و عمدتاً برق خورشیدی در کشور وجود دارد، به‌طوری‌که ظرفیت قانونی این موضوع در برنامه هفتم توسعه و قوانین خاص حوزه برق دیده شده و بورس انرژی نیز می‌تواند زیرساخت فروش برق تجدیدپذیر به بنگاه‌ها را فراهم کند. همچنین علاوه بر بنگاه‌ها که حاضرند برق را به قیمت واقعی اما بدون خاموشی بخرند، امکان فروش برق به پرمصرف‌ها به قیمت واقعی نیز وجود دارد و دولت باید از این ظرفیت‌ها نهایت استفاده را کند.
برق خورشیدی ترکیه ۲۸ برابر ایران!
براساس گزارش شرکت عملیات بازارهای انرژی (EPİAŞ) در سال ۲۰۲۴، کل ظرفیت نصب‌شده تولید برق ترکیه به ۱۱۵ هزار و ۳۸۲ مگاوات رسیده که نسبت به سال قبل ۸۷۴۷ مگاوات افزایش داشته است. این گزارش نشان می‌دهد در سال ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ جهش بزرگی در ظرفیت نصب شده انرژی خورشیدی رخ داده است. طی سال ۲۰۲۴ کل ظرفیت انرژی خورشیدی نصب‌شده ترکیه، شامل نیروگاه‌های دارای مجوز و بدون‌مجوز، با ۷۳ درصد افزایش از ۱۱.۳ هزار مگاوات به ۱۹.۶ هزار مگاوات رسیده است. ظرفیت انرژی بادی نصب‌شده ترکیه نیز در سال ۲۰۲۴ از ۱۱.۸ هزار مگاوات به ۱۲.۶ هزار مگاوات رسیده است.
براساس جدیدترین گزارش‌ها، میزان برق خورشیدی نصب‌شده ترکیه تا آوریل ۲۰۲۵ به ۲۱ هزار و ۹۷۴ مگاوات رسیده و میزان برق بادی نصب شده نیز به ۱۳ هزار و ۲۱۲ مگاوات رسیده است. این داده‌ها نشان می‌دهد تا آوریل امسال کل ظرفیت نصب‌شده انرژی تجدیدپذیر ترکیه به ۷۱ هزار و ۲۶۹ مگاوات افزایش یافته که در نوع خود یک رکورد محسوب می‌شود. این داده‌ها نشان می‌دهد با در نظر گرفتن ظرفیت نصب شده ۷۸۲ مگاواتی برق خورشیدی ایران، ظرفیت برق خورشیدی نصب‌شده در ترکیه تاآوریل امسال ۲۸ برابر ایران است.
رکوردزنی برق خورشیدی در پاکستان
یکی از تجارب قابل‌تأمل در بین همسایگان ایران، تجربه برقی کشور پاکستان است. فارغ از اینکه پاکستان درگیر یک جنگ ویرانگر شود یا همه‌چیز کنترل‌شده به پایان برسد، طبق بررسی هی مؤسسه امبر (اندیشکده انرژی در انگلستان) پاکستان در سال ۲۰۲۴ با واردات ۱۷ هزار مگاوات پنل خورشیدی، به جمع کشورهای پیشرو در زمینه انرژی خورشیدی پیوسته است. طبق گزارش اتاق بازرگانی چین، پاکستان بین سال‌های ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۴ حدود ۲۴ هزار مگاوات ماژول چینی وارد کرده که ۱۷ هزار مگاوات آن مربوط به سال ۲۰۲۴ است.
براساس آخرین گزارش برنامه سیستم‌های انرژی فتوولتائیک آژانس بین‌المللی انرژی (IEA-PVPS)، اگرچه هنوز ظرفیت تجمعی نصب‌شده پاکستان در پایان سال ۲۰۲۴ به ۴۲۰۰ مگاوات رسیده و این کشور در رتبه ۳۵ جهان قرار گرفته، اما در سال ۲۰۲۴ این کشور با واردات ۱۷ گیگاوات ظرفیت جدید، به پنجمین واردکننده بزرگ تجهیزات برق خورشیدی در جهان تبدیل شد.
براساس گزارش‌ها، بخش عمده‌ای از رشد پاکستان در بخش انرژی خورشیدی مربوط به پنل‌های پشت‌بامی است. اوایل سال ۲۰۲۵، رئیس انجمن انرژی خورشیدی پاکستان می‌گوید افزایش شدید قیمت انرژی، مردم را تشویق کرده تا وابستگی خود را به شبکه برق دولتی کاهش دهند و آن‌ها به انرژی خورشیدی پشت‌بامی به‌عنوان راهی برای تولید برق برای خود روی آورده‌اند. آمارها نیز نشان می‌دهد در سال ۲۰۲۳، تقاضای پاکستان برای برق از شبکه دولتی نسبت به سال قبل از خود حدود ۹ درصد کاهش یافته است.
ایجاد پنل خورشیدی، کار امروز نیست!
هاشم اورئی، استاد مهندسی برق دانشگاه شریف در گفت‌وگو با «فرهیختگان» ضمن اشاره به دستور رئیس‌جمهور برای قطع برق اداراتی که از پنل خورشیدی استفاده نمی‌کنند گفت در شرایط فعلی این کار عملیاتی نیست. به نظر می‌رسد امکان انجام تصمیم اخیر دولت مبنی بر الزام ادارات دولتی به نصب پنل‌های خورشیدی نزدیک به صفر باشد. این اقدام از نظر اجرایی، فنی و حتی مدیریتی عملیاتی نیست، اما در درازمدت امکان تحقق آن وجود دارد.
ایجاد نیروگاه برق خورشیدی، درازمدت اما مطمئن!
وی در ادامه به راه‌های جایگزین اشاره کرد و گفت: «سیاستگذاری صحیح باید مبتنی بر اقتصاد مقیاس (Economies of Scale) باشد. به جای نصب پراکنده پنل‌های خورشیدی بر ادارات، سرمایه‌گذاری در نیروگاه‌های خورشیدی بزرگ، مشابه طرح‌های اجرا‌شده در امارات و عربستان، می‌تواند به مراتب مقرون‌به‌صرفه‌تر و کارآمدتر باشد.» وی افزود: «متوسط برقی که ما می‌توانیم از یک متر مربع در کشور ایران بگیریم، ۲۲۰۰ کیلووات ساعت بر متر مربع در سال است که دو برابر آلمان است. ایران از نظر تابش خورشیدی در موقعیت مناسبی قرار دارد و احداث مزارع خورشیدی در مناطق مرکزی کشور منطقی‌تر از نصب پنل‌های پراکنده در شهرهاست.» وی ادامه داد: «مشکل اصلی بحث مدیریتی است، نه فنی. ضروری است که به جای صدور دستورات ناگهانی، ابتدا کارگروه‌های تخصصی ایجاد شوند تا ابعاد اقتصادی، اجرایی و فنی این طرح را بررسی کنند.» وی درباره پتانسیل تولید برق خورشیدی در نیروگاه‌های ایران گفت: «اکنون دو واحد تولید برق خورشیدی در کشور داریم؛ البته ظرفیت آن‌ها نسبت به نیاز کشور بسیار کم است و با این وجود قابل توسعه‌اند.»
لزوم تنظیم نقشه راه برای رسیدن به تکنولوژی پنل خورشیدی
این استاد دانشگاه در پایان پیشنهاد کرد: «با ایجاد نقشه راه مدونی می‌توان به وسیله مذاکره دولت با چین همانند سایر کشورهای غرب آسیا معامله دوسر برد نفت در برابر برق خورشیدی داشت. به دنبال آن در سال‌های آتی این اتفاق شدت خواهد گرفت، در غیر این صورت دور از ذهن است ایران به تنهایی در این باره موفق باشد. پس از آن، تولیدکننده مجبور خواهد شد به‌طور همزمان با انتقال فناوری، شرایط لازم برای تولید داخلی را نیز فراهم کند.»
ادارات ظرفیت ایجاد پنل خورشیدی را ندارند
آرش شجاعی، دبیر انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر در گفت‌وگو با «فرهیختگان» درباره توجیه فنی و اقتصادی اظهارات اخیر رئیس‌جمهور مبنی بر استفاده تمام دستگاه‌ها از انرژی خورشیدی اظهار داشت: «این موضوع به لحاظ فنی عملی نیست. قاعدتاً ادارات ما به ویژه در تهران به قدری سقف پشت بام ندارند که بخواهند نیروگاه خورشیدی نصب کنند که پاسخگوی مصرف آن‌ها باشد. ساختمان یک وزارتخانه چندین طبقه است با یک پشت بام و امکان فنی این مورد وجود ندارد.»
انفصال از شبکه توجیه فنی و اقتصادی ندارد
شجاعی ادامه داد: «از سوی دیگر نیز با توجه به اینکه گفته شده ادارات از شبکه منفصل شوند، باید در نظر داشت که منفصل شدن از شبکه نیازمند هزینه‌هایی از قبیل باتری، سیستم ذخیره‌ساز و… است که به لحاظ اقتصادی توجیه‌پذیر نیست و هزینه‌های بسیار بالاتری را به سیستم تأمین برق تحمیل می‌کند. مورد بعدی نیز سرعت انجام کار است. با فرض اینکه دو مسئله اول حل شود، اجرایی شدن این تصمیم تا یک تا دو ماه آینده توسط بخش دولتی شدنی نیست. احساس ما این است که در این مورد اطلاعات غلطی به رئیس‌جمهور ارائه شده است و به لحاظ اقتصادی و فنی قابلیت اجرا ندارد.»
پیشرفت صفر دستگاه‌های دولتی در تأمین ۲۰ درصد از برق خود
وی افزود: «بر اساس قانون برنامه ششم توسعه، همه دستگاه‌های اجرایی (ماده ۵ قانون خدمات کشوری) موظف شده‌اند تأمین حداقل ۲۰ درصد برق مصرفی خود را از محل انرژی‌های تجدیدپذیر انجام دهند. اگر این مصوبه اجرایی شود اقدام خوبی است. تاکنون طبق مصوبه سال ۹۵، شاید از ۲۰ درصد حدود ۰.۲۵ تا ۰.۵ درصد هم محقق نشده است. این که ادارات دولتی برای تأمین انرژی خود به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر گام بردارند، اتفاق خوبی است، اما باید مطالعات آن انجام شود و بررسی کرد که چند درصد آن امکان‌پذیر است.»
دولت نیروگاه‌دار خوبی نیست
شجاعی تصریح کرد: «اینکه ما به سمت نیروگاه‌های دولتی حرکت کنیم نیز یک انتخاب اشتباه است. ما تجربه قبلی در احداث نیروگاه‌های تجدیدپذیر دولتی در دهه ۷۰ داریم؛ متأسفانه این تجربه موفق نبود و درنهایت این نیروگاه به بخش خصوصی منتقل شد. اگر به بخش خصوصی در راستای استفاده از ظرفیت‌های بخش دولتی کمک شود، کیفیت کار و بهره‌وری کار بسیار بالاتر خواهد بود. هزینه احداث نیروگاه‌های دولتی به مراتب بالاتر است و زمان بهره‌برداری نیز در بخش خصوصی بهینه‌تر انجام می‌شود. در عین حال حرکت ارگان‌های دولتی به سمت تأمین برق سیستم‌های دولتی به صورت معقول اقدام خوبی است، نه اینکه یک‌‌روزه بخواهیم کل سیستم برق ادارات دولتی را از شبکه منفصل کنیم. هرقدر اقدامات آن‌ها هیبرید باشد خوب است. ظاهراً معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری ۴۰ کیلووات برق به شبکه می‌دهند و می‌توانند در زمان قطعی برق از آن استفاده کنند. این نمونه خوبی است که در صورت همکاری وزارت نیرو در راستای اتصال به شبکه هیبریدی، هم برای ادارات دولتی و هم برای مردم خوب است. مجوز‌های شرکت توزیع معمولاً روی سیستم هیبرید نیست. اگر امکان نصب نیروگاه‌ها به صورت هیبرید باشد، صرفه سرمایه‌گذاری آن بیشتر است.»
جای خالی نظام ارزیابی در حوزۀ انرژی
سعید طهماسبی، پژوهشگر حوزه انرژی در گفت‌وگو با «فرهیختگان» اظهار داشت: «یکی از مشکلات اصلی در سیاست‌گذاری‌های حوزه انرژی، نبود نظام ارزیابی برای برنامه‌های گذشته است. وقتی سیاست‌های پیشین بدون بررسی نتایج کنار گذاشته می‌شوند، راه برای تکرار تجربه‌های شکست‌خورده باز می‌شود. نمونه بارز آن، برنامه عبور از پیک برق در تابستان ۱۳۹۸ است که پس از خاموشی‌های گسترده سال ۹۷ تدوین شد. اگرچه در آن مقطع وزارت نیرو برنامه‌ای نسبتاً منسجم ارائه کرد و حتی الزامات اجرایی و بودجه مورد نیاز را مشخص نمود، اما بسیاری از هدف‌گذاری‌ها به‌شدت بلندپروازانه و در عمل غیرقابل اجرا بودند. از جمله تعویض ۱۰ میلیون لامپ در ادارات شهر‌های بزرگ، سرویس ۵ میلیون کولر آبی و ۱ میلیون کولر گازی که هیچ‌گاه گزارشی از تحقق آن‌ها منتشر نشد.»
کل ظرفیت نصب‌شده انرژی‌های تجدیدپذیر ۱۷۰۰ مگاوات است
وی افزود: «حال با گذشت حدود پنج سال از آن دوره، نه‌تنها تجربه‌ای اندوخته نشده، بلکه همان الگو‌ها دوباره در حال تکرار است. به‌تازگی طرحی مطرح شده که ادارات دولتی موظفند تا تابستان امسال برق مصرفی خود را از طریق پنل‌های خورشیدی تأمین کنند؛ در حالی که ظرفیت نصب‌شده انرژی‌های تجدیدپذیر در کشور تا پایان اسفند ۱۴۰۳ تنها حدود ۱۴۵۰ مگاوات بوده و بنا بر برخی گزارش‌ها، اخیراً به ۱۷۰۰ مگاوات رسیده است. این در حالی است که مصرف برق بخش عمومی (اعم از ادارات دولتی و سازمان‌ها) سهم قابل توجهی از کل مصرف کشور را به خود اختصاص می‌دهد. اجرای چنین سیاستی، آن هم با ضرب‌الاجل چند‌ماهه، در شرایطی که زیرساخت‌ها، اعتبارات بانکی، فرایند‌های مناقصه و انتخاب پیمانکار و… همگی پیچیده و زمان‌برند، بیشتر به یک شوخی شباهت دارد. در واقع، بی‌توجهی به شرایط اجرایی و ارائه هدف‌گذاری‌های غیرواقعی، نه‌تنها کمکی به حل بحران انرژی نمی‌کند، بلکه به بی‌اعتمادی عمومی نیز دامن می‌زند.»
دولت به جای راهکار‌های سمت تقاضا به سراغ عرضه می‌رود
این کارشناس انرژی در پایان یادآور شد: «مسئله اصلی این است که دولت به جای تکیه بر راهکار‌های طرف تقاضا، همچنان به سراغ راه‌حل‌های طرف عرضه می‌رود؛ آن هم در شرایطی که ریشه بخشی از بحران انرژی در ضعف بهره‌وری به‌ویژه در ساختمان‌های دولتی است. برای مثال، به جای الزام ادارات به نصب فوری پنل خورشیدی، می‌توانست از ابزار‌های بازار انرژی مانند بورس برق یا تابلو سبز استفاده کند و ادارات را به خرید برق از نیروگاه‌های خورشیدی خصوصی سوق دهد. این مدل نه‌تنها انعطاف‌پذیرتر و کم‌هزینه‌تر است، بلکه تولیدکنندگان برق تجدیدپذیر را نیز به سرمایه‌گذاری بیشتر ترغیب می‌کند. در نهایت، باید گفت پیوند زدن سیاست‌های تأمین برق با هدف‌گذاری‌های غیرواقعی و بدون پیوست اجرایی، تنها منجر به پیچیده‌تر شدن بحران می‌شود. راه‌حل، نه در صدور بخشنامه‌های غیرعملیاتی، بلکه در ایجاد انگیزه‌های اقتصادی، بهره‌گیری از ابزار‌های بازار و اصلاح ساختار مصرف در دستگاه‌های اجرایی است.»
برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید
