بهاره رهنما گفت: من اصلا ازدواج دوم را توصیه نمی‌کنم. ازدواج همیشه ریسک دارد. ازدواج دوم در کشور ما کار غلطی است. اگر در ازدواج دوم شکست بخوری با هزاران سوال و قضاوت مواجه می شوی. برای من نظر آدم های عادی خیلی مهم نیست.
به گزارش رصد روز، بهاره رهنما هم اکنون نمایش «دورهمی بانوی اول» را به عنوان بازیگر و کارگردان در سالن حافظ روی صحنه دارد.
«دورهمی بانوی اول» داستان مستندگونه زندگی همسران سه دیکتاتور جهانی؛ هیتلر، موسلینی و بن لادن است. بهاره رهنما، السا فیروزآذر و هدیه محقق بازیگران این نمایش هستند و رضا کیانیان، هومن حاجی عبداللهی، ایوب آقاخانی و علی اوجی به عنوان صداپیشه، گروه را همراهی می‌کنند.
بهاره رهنما از ویژگی‌های اثر جدیدش گفت و مسیری که از ایده تا اجرا طی کرده است را شرح داد. در بخش سوم و پایانی این گفت‌وگو از این بازیگر درباره شخصیت‌ها و مضامین نمایشنامه‌اش پرسیدیم. متن کامل این مصاحبه در ادامه آمده است.
به نظر شما بین سه شخصیتی که در نمایش نشان دادید، کدام‌یک دیکتاتور بدتری بوده؟ من احساس می‌کنم که شما همسر بن‌لادن را بدبخت‌تر و بیچاره‌تر از دو زن دیگر نشان داده اید.
بن لادن اصلاً هیچ بویی از انسانیت نبرده و هیچ‌وقت به انسانیت نرسیده است. لااقل آن دو نفر یعنی موسولینی و هیتلر یکی‌شان دو قطبی بوده یعنی در وجودش یک آدم هنرمند و به شدت عاشق حضور داشته و مرد وفاداری بوده است.
بن لادن اصلاً هیچ بویی از انسانیت نبرده و هیچ‌وقت به انسانیت نرسیده است
در داستان ما موسیولینی هم مرد خیلی جذاب و عاشق پیشه‌ای بوده، از این جهت که آواز می‌خوانده، ساز می‌زده و خیلی شخصیت عجیبی داشته است. جفت این دیکتاتورها به هر حال خونخوار و دیکتاتور بوده‌اند، ولی راجع به بن‌لادن اصلاً من احساس می‌کردم واقعاً شیطان روی زمین بوده، یعنی کسی که روی بچه‌های خودش هم هیچ رحمی نداشته است. مخصوصاً بچه‌های پسرش را خیلی بیشتر اذیت می‌کرده است.
نمی‌دانم شما اطلاع داشتید که بن لادن بسیار آدم تحصیل‌کرده و دانشگاه رفته ای بوده است. در نمایشنامه، السا فیروز آذر می‌گوید «من وقتی که زن بن لادن شدم، گفتم با یک پسر از یک خانواده خوب، تحصیل‌کرده و دانشگاه رفته ازدواج کردم».
بن لادن خیلی اهل کتاب خواندن بوده و بعد به این شکل سبعیت و خونخواری رسیده است. و به نظر من به عنوان نویسنده این اثر که به هر حال تحقیق زیادی داشتم در این زمینه، به نظرم می‌آید که بن لادن به آن ایدئولوژی‌ای که درباره‌اش حرف می‌زده، خیلی ایمان نداشت؛ فقط خون ریختن و جلو رفتن و فتح کردن او را مست کرده بود.
