به گزارش اختصاصی رصد روز ، برگزاری یا عدم برگزاری امتحانات مقطع ابتدایی هنوز محل بحث بسیاری از مدارس با اولیای دانش آموزان است. در این میان بی توجهی مدارس ابتدایی به بخشنامه وزات آموزش و پرورش آن هم به صورت سرسختانه قابل توجه است. در ابتد...
به گزارش اختصاصی رصد روز ، برگزاری یا عدم برگزاری امتحانات مقطع ابتدایی هنوز محل بحث بسیاری از مدارس با اولیای دانش آموزان است. در این میان بی توجهی مدارس ابتدایی به بخشنامه وزات آموزش و پرورش آن هم به صورت سرسختانه قابل توجه است. در ابتدای دیماه طبق جلسه ای که در وزارت آموزش و پرورش صورت گرفت مقرر شد تا مدارس از ارائه برنامه امتحانی به هر صورت هفتگی ، ماهانه یا روزانه خودداری کنند ، جهت ارزیابی پیشرفت یادگیری دانش آموزان در دی ماه نیز آموزگار کلاس طبق روند مهر تا آذر ماه به صورت فرایندی و توصیفی ارزشیابی را انجام دهد
هیچ‌گونه آزمون سرنوشت‌ساز که تعیین کند دانش آموز در کارنامه خیلی خوب، خوب، قابل قبول و نیاز به تلاش است در دوره ابتدایی نداریم به عبارت دیگر مجموعه عملکرد دانش آموز از طریق ابزارهای مختلف و متنوع ملاک ثبت عملکرد در کارنامه دانش آموز را مشخص می‌کند دانش آموزی که در یک آزمون حضوری غایب باشد فقط برای آن غیبت محسوب می‌شود و این غیبت نمی‌تواند به تنهایی ملاک سنجش ثبت در کارنامه را تعیین کند
با این وجود و علیرغم ابلاغ این بخشنامه به آموزش و پرورش تهران و شهرستانها همچنان بسیاری از مدارس اصرار به برگزاری آزمون دارند در این مورد خبرنگار رصد روز با برخی از مدارس تماس گرفت و از آنها در این مورد جویا شد پاسخهای دریافتی از مدیران مدارس برگزار کننده آزمون پایان ترم جالب بود؛
” ما امتحان برگزار می کنیم هرکسی از این وضعیت ناراحت است با خود وزیر صحبت کند تا وزیر به ما زنگ بزند!!!”
“این بخشنامه ها فقط تزئینی است دانش آموز باید در امتحان پایان ترم به صورت حضوری شرکت کند”
“همین هایی که این بخشنامه را صادر کردند فردا به ما فشار می آورند که چرا آزمون برگزار نکردید!!!”
“واقعا فکر می کنید اینجا چنین اتفاقی می افتد که دانش آموز را امتحان نداده رها کنند؟!!!”
جدا از این برخی مدارس پا را فراتر گذاشته و با ارائه برنامه امتحانی حتی ساده ترین بند دستورالعمل را نیز رعایت نکردند؛
در این شرایط باید از وزارت آموزش و پرورش خواست تا ضمن ابلاغ بخشنامه های مؤثر آموزشی بر روند اجرای آن نیز نظارت داشته باشد تا بخشنامه ای که از یک وزاتخانه به زیرمجموعه ها ابلاغ می شود با دهن کجی روبرو نشود و هزار و یک بهانه برای اجرا نکردنش وجود نداشته باشد.
