به گزارش رصد روز، بارش برف در هشتمین روز از اولین ماه زمستان ۱۴۰۳ برخی از مناطق استان اردبیل را سفید پوش کرد. ویدئو سفیدپوش شدن منطقه خلخال در استان اردبیل را ببینید.
اردبیل (تلفظⓘ؛ بهمعنای «شهر مقدس») یکی از کلانشهرهای ایران مرکز استان اردبیل و شهرستان اردبیل است که در شمال غربی ایران در منطقه آذربایجان قرار دارد. این شهر پیش و پس از اسلام، مرکز آذربایجان بوده است.
اردبیل در درازای تاریخ، به نامهای گوناگونی مانند «دارالارشاد»، «دارالملک»، «دارالعرفان»، «دارالامان» نامیده میشده است و بهعلت قرارداشتن در راه جادهٔ ابریشم، از رونق اقتصادی بسیار خوبی برخوردار بوده است.
شهرت و اهمیّت اردبیل تنها از آن جهت نیست که چند تن از پادشاهان ایران آن شهر را قرارگاه خود ساختند، بلکه همچنین از آن لحاظ است که بنیانگذار فرقهٔ صفویه یعنی شیخ صفیالدین اردبیلی از اینجا برخاست و در همینجا به خاک سپرده شد.
با پیدایش شیخ صفیالدّین و خاندان صفوی، اردبیل اعتبار ویژهای یافت، بهگونهایکه این شهر در زمان تیمور، دارالارشاد و در زمان پادشاهان صفوی با عنوان دارالامان از جایگاه ویژه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی برخوردار گردید. پادشاهی صفوی بسیاری از هرج و مرجها را که در ایران وجود داشت، برانداخت و یک حکومت دینی و مذهبی را پایهگذاری کرد که بهگفتهٔ بسیاری از کارشناسان تاریخ، تشکیل دولت یکی از رویدادهای مهم تاریخ ایران بهشمار میآید. واژهٔ اردبیل یک واژهٔ اوستایی است که از واژگان «ارته» (بهمعنی مقدس) و «ویل» (به معنی شهر) تشکیل شده است. گستره این شهرستان ۲۵۵۷ کیلومتر مربّع است و چهرهٔ عمومی شهرستان اردبیل متأثّر از ارتفاعات کوهستانهای سبلان، تالش و بزغوش است که این عوامل طبیعی سبب بسته شدن آن شدهاند. اردبیل از مناطق با اهمیّت ایران بهشمار میآید و دارای آثار و ابنیّه تاریخی و جاذبههای طبیعی بسیار زیادی است. همچنین روستای تاریخی و گردشگری باروق در ۱۲ کیلومتری اردبیل قرار دارد.
اردبیل از شهرهای باستانی و تاریخی ایران است. این شهر در نزدیکی مرز جمهوری آذربایجان قرار گرفته و از سردترین شهرهای ایران محسوب میگردد که جاذبههای طبیعی زیادی دارد. این شهر در ۲۲۰ کیلومتری تبریز،۲۸۰ کیلومتری زنجان و ۵۸۰ کیلومتری تهران واقع شده است.
اردبیل مشتق شده از دو کلمه «ارده» و «ویل» می باشد که یک نام اصیل و تایید شده اوستایی است، ارده یا ارته به معنای مقدس و ویل به معنای شهر است. «ارته»، در باور ایرانیان باستان، قانون نظم و آفرینش در زمان پیش از آیین زردشتی است. و در آیین زردشتی بهصورت «اشه» درآمده است، بهمعنی قانون راستی و داد که نشانگر پویایی تکامل است. همچنین «ارد» یا «ارته»، از ایزدان زرتشتی است که پاسدار راستی و داد است. در زبان اوستایی قدیم «ویل» بهمعنی شهر یا آبادی است که اکنون نیز بهصورت جمع «ویلات» به معنی محال یا سامانهٔ شهری گسترده و آباد کاربرد دارد. در زبان فارسی امروزی در بسیاری از واژهها، حرف «و» به حرف «ب» تبدیل میشود، مانند «سه وه لان» به «سه به لان یا سبلان» و «توریز» به «تبریز».
نام های قدیمی
اورتائِل نام قدیمی شهر اردبیل بود که در دوران صفوی به کار برده می شد. در گویش اردبیلی این لغت به صورت تحت الفظی به معنای “ایل میانی” می باشد که اشاره به قزلباشانی دارد که از این شهر جزو سپاهیان شاهان صفوی بودند.
آرتاویل نام اصلی این شهر در دوران های مختلف پس از حکومت ساسانیان بوده است تا اینکه در زمان رضا شاه پهلوی به اردبیل تغییر یافت که ریشه هر دو لغت یکی است.