به گزارش رصد روز، با توجه به گسترش روزافزون هوش مصنوعی، به سراغ تصاویر شبیهسازیشده از میدان تجریش در دوره قاجار رفتهایم.
تجریش نام شهری در شهرستان شمیرانات است، تجریش مرکز بخش لواسانات شهرستان شمیرانات استان تهران است و در کلان شهرکلانشهر تهران واقع شده است ، بر مبنای آخرین دادههای جغرافیایی بیشترین درازای شهر تجریش ۳ کیلومتر است[۵] میدان تجریش (سر پل تجریش) که نقطهٔ پایانی خیابان ولیعصر است، یکی از مکانهای تجاری و شلوغ و زیبای شمیران بهشمار میرود. بازار قدیم تجریش هم مابین میدان تجریش (سر پل تجریش) تا میدان قدس (تجریش قدیم) قرار دارد و از بازارهای مهم شمیرانات شمرده میشود.
مسیلی از تجریش میگذرد با پلی بر روی آن که به سر پل تجریش معروف است و امروزه همان بخش اصلی میدان تجریش است. سر پل تجریش در گویش محلی فارسی تجریش در قدیم گوگَل نامیده میشد که به معنی «[پلِ] گلهٔ گاو» است.
پیشینه
هزار سال پیش نام تجریش را طجرشت مینوشتند که یکی از روستاهای شهرری بودهاست.
چنانکه نجمالدین راوندی در شرح سلطنت طغرل سلجوقی آوردهاست:
آنگاه سلطان از تبریز به سوی شهرری رفت تا زفاف به دار الملک باشد. اندک مایه رنج بر وی مستولی شد، به قصران بیرونی، به در ری به دیه (روستا) طجرشت (تجریش) از جهت خنکی هوا نزول فرمود، چه حرارت هوا بهغایت بود (به سال ۴۵۵ ق).
جالب اینجاست که طغرل در همان تجریش وفات یافت و جنازهاش برای دفن به شهرری منتقل شد. البته مقبرهٔ متبرکهٔ صالح ابن موسی کاظم، برادر امام هشتم شیعیان نیز دلیل دیگری بر قدمت این منطقه میباشد. زمانی که او خبر ولیعهدی برادرش را میشنود از عراق راهی ایران میشود. گویا شخصی به نام حسن بهبهانی در پل کرخ که همان کرج امروزیست در تعقیب امامزاده بود که او را در باغ گلشن قریهٔ تجریش در کنار همان درخت چنار کهنسال به شهادت میرساند. اهالی این منطقه به احترام انتصاب وی به ائمه، برای وی گنبد و بارگاه میسازند. دربارهٔ مناطق دیگر شمیران اطلاعاتی از گذشتهٔ دورتر وجود دارد. اما هنوز دربارهٔ تجریش اطلاعات بیشتری نیست.
جغرافیا
تجریش در دامنهٔ رشته کوه البرز است و میدان تجریش در ارتفاع ۱۶۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد.
آب و هوای تجریش معتدل و متمایل به سرد است. بیشینهٔ دمای آن در تابستانها ۳۶ درجه و کمینهٔ آن در زمستانها ۲۰- درجه است.
در تجریش قناتهای متعددی وجود داشتهاست و برخی از آنها هنوز هم آبدهی دارند. از جمله قنات امامزاده صالح (مظهر آن در صحن امامزاده)، قنات محمدیه، قنات مقصودبک در کنار رود دربند، قنات سرپل تجریش و قنات کهریزک که مظهر آن در تکیهٔ پایین تجریش بودهاست.
جمعیت
جمعیت شهر تجریش در ۱۳۳۵ خورشیدی، ۲۶٬۵۲۵ تن و در سرشماری ۱۳۶۵ خورشیدی حدود ۴۰٬۰۰۰ تن بود. در سرشماری ۱۳۷۵ خورشیدی، به علت متصل بودن تجریش به شهر تهران و قرارگرفتن در محدوده تهران بزرگ، جمعیت آن همراه با جمعیت تهران ذکر شد. از خانوادههای مهم تجریش میتوان به خانوادههای اربابی، مرادی، مفیدی، ارشدی، صبا، صالحی، مددی، محبیان، فوقانی، ذاکری، سامعی و رویگری اشاره کرد
گویش قدیمی تجریشی یکی از گویشهای زبان فارسی بودهاست که امروزه تا حد زیادی منقرض شدهاست. حبیب برجیان، زبانشناس ایرانی، که بررسی کامل تمام منابع در دسترس از گویش تجریشی را انجام داده در پایان تحقیق خود (دریافت متن تحقیق) مینویسد: «بررسی ژنتیکی گویش تجریش این امر را تأیید میکند که تجریشی، علیرغم تغییرات جزئی نسبت به فارسی استاندارد امروزی، تفاوتی با گروه فارسی (زبانهای ایرانی جنوب غربی) نشان نمیدهد. در ریختشناسی فعل است که در تجریشی یک تأثیر بزرگ از زبانهای حاشیه دریای خزر پیدا میکنیم که به واسطه پیوندهای قدیمی اجتماعی-اقتصادی با نواحی شمال کشور بر این گویش تأثیرگذار شدهاست؛ بنابراین میتوانیم تجریشی و دیگر گویشهای شمیرانی را فارسی با تاثیرپذیری قابل توجه از گویشهای حاشیه دریای خزر بدانیم.»
حبیب برجیان در ادامه مینویسد: «با کمال تعجب، ما در گویش تجریش و دیگر روستاهای قدیم شمیران هیچ اثری از زیربنای شاخه زبانهای ایرانی شمال غربی نمییابیم … و تنها چیزی که در این میان میتوان یافت لایه صرفی نسبتاً سطحی است که از گویشهای خزری جذب شدهاست. این نشاندهنده آن است که تجریش، شمیران، ری و سکونتگاههای مجاور آن از دورانی بسیار اولیه فارسیزبان بودهاند.
گویشهای انتقالی بین فارسی و مازندرانی را گویشهای فارسی-مازندرانی نامیدهاند که در مناطق شمالیتر از شمیران نظیر آهار، اوشان و فشم گویش میشود. دانشنامه ایرانیکا درباب زبان منطقه قصران آوردهاست که باید به دو بخش باید تقسیم شود. زبان بومیان شمال و شمال شرق منطقه بخش درونی قصران نزدیکی بسیار زیادی به زبان مازندرانی دارد. گویش منطقه جنوبی از اوشان در مرکز تا جاجرود و تجریش در جنوب شمیران حالت انتقالی بین فارسی و مازندرانی دارد و تأثیراتی از زبانهای حاشیه دریای خزر را نشان میدهد.والنتین ژوکوفسکی خاورشناس و زبانشناس روس اواخر قرن ۱۹ میلادی در سفری که به ایران داشت در حوالی شمیران با گویش تجریشی آشنا شده و در آثارش به این گویش اشاره میکند.