تصویری باور نکردنی از علی کریمی/ آقای کریمی در ایران می ماندی بهتر بود!
به تازگی گفتگوی مجتبی پوربخش (مجری سابق صداوسیما) با علی کریمی منتشر شده است.
به تازگی گفتگوی مجتبی پوربخش (مجری سابق صداوسیما) با علی کریمی منتشر شده است.
به گزارش رصد روز،به تازگی گفتگوی مجتبی پوربخش (مجری سابق صداوسیما) با علی کریمی منتشر شده است.
نکته بزرگی که در این گفتگو مورد توجه کاربران قرار گرفته، نشستن گرد پیری بر صورت علی کریمی است. او حالا نزدیک به دو سال است که مواضع دیگری اتخاذ کرده، حامی سرسخت اپوزوسیون شده و طی این مدت همواره با اظهارنظرهای خود خبرساز هم بوده. اما سوال ما از کریمی این است که بهتر نبود در ایران می‌ماند و اصلا وارد این بازی‌ها نمی‌شد؟ چه کردی با خودت آقای کریمی؟
علی کریمی (زاده‌شده به نام محمدعلی کریمی پاشاکی؛ ۱۷ آبان ۱۳۵۷) بازیکن بازنشستهٔ فوتبال اهل ایران و از مخالفان نظام جمهوری اسلامی است. او در دوران فوتبال حرفه‌ای ۱۸ سالهٔ خود از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۳، سابقهٔ بازی در لیگ‌های ایران، امارات، قطر و آلمان را دارد. کریمی که به‌عنوان یک بازی‌ساز دریبل‌زن شناخته می‌شود، با لقب «جادوگر» و «مارادونای آسیا» از او یاد می‌شود. کریمی در سال ۲۰۱۷، از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا به عنوان «یکی از نمادهای تاریخ فوتبال آسیا» شناخته شد. او در ویدیو معرفی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۱۸ نیز، از سوی فیفا؛ به عنوان «یکی از دو بازیکن برتر تاریخ فوتبال ایران»، معرفی شد.کریمی در سال ۱۳۹۴، در نظرسنجی برنامهٔ تلویزیونی ۹۰ با کسب ۵۲٫۵ درصد آراء، به عنوان محبوب‌ترن فوتبالیست دو دهه (از آغاز دههٔ ۱۳۷۰ تا سال ۱۳۹۴) ایران انتخاب شد.
کریمی فوتبال حرفه‌ای خود را در سال ۱۳۷۵ با فتح در لیگ دسته دوم فوتبال ایران آغاز کرد و پس از ۲ سال به پرسپولیس پیوست که در آن‌جا در ۳ فصل بازی موفق به ۲ بار قهرمانی در لیگ و یک بار قهرمانی در جام حذفی شد و هم‌زمان با تیم ملی، در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک مدال طلا را به گردن آویخت. کریمی از بهمن ۱۳۷۷ به دلیل هل‌دادن داور در بازی تیم امید به مدت یک سال از حضور در تمام مسابقات باشگاهی و ملی محروم شد. او پس از پایان این مدت دوباره به فوتبال بازگشت و در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰ نیز حاضر بود.
کریمی در سال ۱۳۸۰ به الاهلی امارات منتقل شد که در فصل ۲۰۰۳–۲۰۰۲، به عنوان «بهترین بازیکن خارجی لیگ برتر فوتبال امارات» انتخاب شد و در فصل ۲۰۰۴–۲۰۰۳، عنوان «آقای‌گل لیگ برتر فوتبال امارات» و «مرد سال فوتبال امارات» را کسب کرد. او با تیم ملی ایران در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ مقام سوم را کسب کرد و هم‌زمان به عنوان آقای‌گلی این مسابقات (مشترکاً با علاء حبیل از بحرین) دست یافت. او در همین سال (۲۰۰۴) جایزه «مرد سال فوتبال آسیا» را از کنفدراسیون فوتبال آسیا دریافت کرد. او در سال ۲۰۰۵ به باشگاه بایرن مونیخ پیوست و در ۲ سال حضورش در این باشگاه ضمن انجام ۴۲ بازی رسمی، قهرمانی جام حذفی آلمان و بوندس‌لیگا را هرکدام یک بار تجربه کرد. او همچنین در جام جهانی ۲۰۰۶ با ایران حاضر بود و در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۷ نیز بازی کرد. سپس به القطر در لیگ ستارگان قطر رفت و پس از یک سال به پرسپولیس در لیگ برتر فوتبال ایران برگشت که حضورش در این تیم یک سال ادامه داشت. کریمی بازی در ایران را با ۱٫۵ فصل حضور در استیل‌آذین ادامه داد و در نیم‌فصل دوم ۲۰۱۱–۲۰۱۰ عضو باشگاه شالکه آلمان بود که قهرمانی جام حذفی آلمان را برای بار دوم کسب کرد.
کریمی به پرسپولیس بازگشت تا سومین دوره حضور خود را با این باشگاه تجربه کند. پس از ۲ فصل بازی، او به باشگاه فوتبال تراکتور پیوست و آخرین فصل دوران بازیگری خود را با قهرمانی در جام حذفی پایان داد. کریمی در سال ۱۳۹۳ با دستیاری کارلوس کیروش در تیم ملی ایران پا به عرصه مربیگری گذاشت. او همچنین برای مدتی هدایت تیم سپیدرود را بر عهده داشت. کریمی در دی ماه ۱۳۹۹ نیز؛ برای انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال، نامزد شد که انتخاب نشد.
کریمی خارج از دنیای فوتبال، به‌خاطر مشارکت‌های عموماً پنهانی خود در امور خیریه و همچنین واکنش‌ها و مواضع صریح در مورد وقایع ایران، به عنوان یک کنشگر مدنی شناخته شده‌است.
زندگی شخصی
علی کریمی در ۱۷ آبان ۱۳۵۷ با نام کاملی محمد علی کریمی پاشاکی (او بعدها پسوند پاشاکی را از نام خود حذف کرد) در کرج به‌دنیا آمد و فرزند چهارم خانواده است.کریمی اصالتاً لاهیجانی است. پدرش ولی‌اله کریمی، در جوانی در استان، گیلان، بازیکن فوتبال بود و مادرش خانه‌دار است. کریمی ۳ برادر و یک خواهر دارد. کریمی پس از گرفتن مدرک تحصیلی دیپلم، همانند برادرش فرشید، به صورت حرفه‌ای به فوتبال روی آورد و مدتی با او هم‌بازی بود.
کریمی در سال ۱۳۷۸ با سحر داوری ازدواج کرد او دو فرزند پسر به نام‌های هاوش و هیرسا و یک فرزند دختر به نام هیما دارد. غلامعلی داوری، پدر سحر داوری، از اعضای کادر نیروهای هوایی ارتش بوده است که جمهوری اسلامی او را در دهه ۱۳۶۰ اعدام کرد. داوری در سال ۱۳۶۲ به همراه شمار دیگری از نظامیان به اتهام ارتباط با حزب توده دستگیر شده بود. او در سال ۱۳۶۷ و در جریان کشتار زندانیان سیاسی اعدام شد.
