شرکت های موفق جهان از ساختار صنعتی صرف به سمت مســئولیت پذیری اجتماعــی حرکت کرده اند. اما تعهــدی کــه این مجموعه ها در برابــر جامعــه دارند، منافاتی با تولید سود نداشته و به رشد آنها کمک می کند. شرکت فولاد سنگان یکی از این صنایع است.
به گزارش رصد روز، شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان که در سال ۱۳۹۴ با هدف تولید پایدار بخشی ازگندله مورد نیاز شرکت فولاد مبارکه اصفهان تاسیس شده بود، امروزه به بزرگترین کارخانه تولید کنسانتره و گندله در شرق کشور تبدیل شده است. این مجموعه از یک شرکت صنعتی پا فراتر نهاده و با اجرای پروژه های متعدد در حوزه مسئولیت پذیری و تعهد اجتماعی به عنوان یکی از تعیین کننده ترین صنایع در شرق کشور شناخته می شود. رصد روز در گفت و گو با یوسف یوسفی، مدیر پردیس معدنی شرکت فولاد سنگان به مرور بخشی از برنامه ها و خدمات این مجموعه پرداخته که در ادامه می خوانید:
موفقیت شرکت فولاد سنگان در سال های گذشته این سوال را ایجاد می کند که مدیریت این مجموعه بر چه مسیری حرکت کرده و اهداف فولادسنگان بر چه اصلی تعریف و استوار شده است؟
شعار فولاد سنگان، توسعه شمال شرق کشور است. شرکتی که چنین نگرشی دارد فقط روی محصول خودش حرف نمی زند و تک بعدی رفتار نمی کند، بلکه کل و جامعه را می بیند.
شرکتی که رویکردش این باشد یک شرکت موفق است. شرکت های موفق دنیا را هم که نگاه کنید، آن هایی موفق و ماندگار شدند که شعارشان خدمت به جامعه و بشر بوده است. البته در ذیل این شعارها همیشه سود کردند و بهتر از شرکت هایی بودند که تک بعدی رفتار می کردند.
این دلیل موفقیت فولاد سنگان است. چون این نگرش در مدیران ارشد و مخصوصاً در شخص مدیر عامل فولاد سنگان وجود دارد. هم اینکه مدیریتش استیبل بود و چندین سال است که آقای دکتر امرائی حضور دارند و مدیریتش تغییر نکرده و با این رویکرد کار می کند. همین عوامل موجب شده که شرکت در سطح ملی موفق و مطرح باشد.
شرکت هایی داریم که قبل از فولاد سنگان در منطقه فعال بودند، ولی الان اعتبار سنگان را ندارند و یا خبری از آنها نیست. آنها این رویکرد را نداشتند. همین رویکرد موجب شده که شرکت موفق باشد.
یوسفی در پاسخ به این سوال که در یک سال آینده فولاد سنگان را کجا می بینید و چشم انداز این مجموعه برای سال ۱۴۰۴ چیست؟ گفت: فولاد سنگان در همین ابعاد با برنامه ریزی هایی که دارد و مخصوصاً با طرح های توسعه ای که در حوزه تخصصی خود و هم در حوزه اجتماعی و زیرساختی در منطقه دارد، در مسیر رشد است.
ما در پایان سال ۱۴۰۴ محصولی با کیفیت تر از سال جاری خواهیم داشت. اگر پروژه های ما را مورد ملاحضه قرار بدهید، در سال ۱۴۰۳ بیش از ۳۰۰ میلیارد قرارداد دانش بنیان بستیم و هدف این قراردادها افزایش کیفیت فولاد سنگان است.
به جز پروژه های افزایش کمی مانند پروژه هماتیت ۲.۵ میلیون تنی و پروژه های از این دست که فراوان داریم، روی محصولات فولاد سنگان هم پروژه ای در سال ۱۴۰۳ تعریف کرده ایم که من قول می دهم در پایان سال مصرف انرژی فولاد سنگان کمتر خواهد شد.
پروژه دیسپاچینگ آب و گاز و پروژه دی سی اس برق را اجرا کردیم. علت اجرای این پروژه ها هوشمند سازی و کاهش مصرف انرژی است.
در سال ۱۴۰۳ در اوج ناترازی و محدودیت ها شاهد رکورد شکنی خوبی از فولاد سنگان بودیم. مطمئناً فولاد سنگان چالش های زیادی را پشت سر گذاشته تا بتواند بر این مهم فائق آید. عمده چالش های شما چه بود؟ در فولاد سنگان چه اتفاقی افتاد که علی رغم همه پیش بینی های منفی که در مورد صنایع معدنی می شد، اما این شرکت موفق به شکستن رکوردش شد؟
این هم به نگرش مدیریتی برمی گردد. ما در سال ۱۴۰۲ چالش داشتیم. از قبل پیش بینی شد که در سال ۱۴۰۲ چالش ها بیشتر خواهد بود. از همان جا مدیریت تایم هایی که قرار بود کارخانه اورهال شود را در تایم هایی در نظر گرفت که قرار بود برق قطع شود و این دو برنامه را با هم مچ کردند.
تبلیغاتی که برای بخاری های کم مصرف در سطح خیابان ها می بینید با حمایت فولاد سنگان بود. کاری اجتماعی انجام شد که هم خیرش به جامعه رسید و هم از صرفه جویی گاز آنجا توانست گاز خودش را تأمین کند.
فولاد سنگان نه تنها کارهای علمی انجام می دهد، بلکه بر اساس آن ها چالش های جامعه را نیز برطرف می کند. فولاد سنگان پیش بینی ۱۴۰۳ را داشت کرد و بر اساس پیش بینی هایش اقداماتی انجام داد که مصرف انرژی و گاز استان را مدیریت کرد و باعث شد که گاز خودش قطع نشود و زمانی که همه جا مشکل تولید داشتند، رکورد تولید زد.
نقدی وارد است که بچه های فولاد سنگان به پیمانکاران غیر بومی وابستگی دارند. این مجموعه برای مرتفع کردن این موضوع چه چاره ای اندیشیده است؟ البته می دانیم که ۸۰ تا ۹۰ درصد از نیروهای فولاد سنگان بومی هستند، اما آیا در مورد پیمانکاران غیر بومی فکری شده که همین میزان کار در داخل منطقه انجام شود؟
در سال هایی که فولاد سنگان الگویی را در منطقه سنگان پایه ریزی کرد، من رئیس دانشگاه خواف بودم. مبارکه به اینجا آمد تا کار استخدام نیروها را انجام دهد. قبل از این تمام استخدام نیروها در مشهد انجام می شد.
مثلاً ۷ مجتمع، اپال پارسیان قبل از ما بود و دانشگاه فردوسی آمد، ولی رویکرد مبارکه این بود که بنای من به رشد متوازن منطقه است.
در آن زمان تیم مبارکه می آمد و می گفت ما نیامده ایم محصول شما را برداریم و فقط آلودگی را برای شما باقی بگذاریم.
این مدل برگزاری آزمون در محل را فولاد سنگان نهادینه کرد و در حال حاضر هم بیش از ۹۰ درصد نیروهای فولاد سنگان نیروهای بومی هستند.
شاید ما نتوانیم برای یک سری از پست ها و مدیریت ها و تخصص ها آدمی که واقعاً در تراز این شرکت باشد پیدا کنیم و منطقی است که از خارج از استان نیروهایی بیاوریم. چون باید کسی باشد که بتواند در تراز این شرکت کار کند.
عملکرد تأمین کننده های فولاد سنگان در حوزه محیط زیست چگونه است؟
من مدیر پردیس معدنی فولاد سنگان هستم و حوزه فناوری با من است. اینجا تنها پردیس تخصصی صنایع معدنی کشور است.
تنها شرکتی که در حوزه ی مسائل زیست محیطی پروژه تعریف کرده و شاید در همین چند روزه در حوزه آلایندگی های صنایع معدنی فولاد سنگان پروژه ابلاغ شود.
آقای مجید فیض پور مدیر لجستیک فولاد سنگان در ۲۰ اردیبهشت گزارشی در پورتال فولاد سنگان منتشر کرد و آنجا اشاره کردند که چالش هایی مانند مقاومت در برابر تحریم جزو چالش های سرمایه گذاری در شرق کشور است. در این رابطه چه صحبتی دارید؟
صنعت ما از دانشگاههایمان نیامده و محصول دانشگاه ما نیست، صنعت ما وارداتی است و ما صنعت ساز نیستیم. به دلایلی امروزه به واسطه تحریم ها نمی توانیم تجهیزات وارد کنیم.
صادقانه بگویم که صنعت فولاد واقعاً گیر کرده و تنها جایی که می توانند این مشکلات را برطرف کنند، شرکت های دانش بنیان و شرکت های فناور داخلی هستند.
اما اگر از آن طرف به ماجرا نگاه کنیم. آیا واقعاً شرکت های فناور این توانمندی را دارند؟ من به عنوان مدیر پردیس معدنی که در پارک هم مستقر هستم می گویم حقیقتاً بعضی از شرکت های معدنی به اندازه ای توانمندی دارند که یک تجهیزی از این فرایند را بسازند. حتی تجهیزی بسازند که بهتر از نسخه اصلی اش عملکرد داشته باشد.
اما طرف مقابل صنعت است. فرض کنید کارخانه گندله سازی فولاد سنگان می خواهند یک تجهیزی را عوض کنند. از مدل اصلی اش بردارند و یک مدل بومی را آنجا بگذارند. قبول کنید که ریسک دارد. اگر این باور در مدیر ارشد نباشد این کار شدنی نیست. من یک سال در فولاد سنگان ۳۰۰ میلیارد قرارداد دانش بنیان بستم پس این باور به فناوری وجود دارد.
اما آینده نگری کنیم، دولت به ناچار باید قیمت حامل های انرژی را به سمت قیمت های واقعی اش ببرد و وقتی این اتفاق بیافتد، هزینه تولید بالا می رود. شرکت ها چه باید بکنند؟
اول، بهینه سازی فرآیندهای تولیدی است که با بهینه سازی، کیفیت محصولات را بالا ببرند و با بهینه سازی، مصرف انرژی را کاهش دهند. این کار را چه کسی باید انجام دهد؟
شک نکنید که شرکت های فناور و دانش بنیان باید این کار را انجام دهند. پس شرکت های صنعتی برای اینکه بتوانند در آینده کار کنند چاره ای ندارند و باید به سمت فناوری بروند. پس اگر امروز به رضا نروند فردا باید به اجبار رفت.
برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید
