تیپ و چهره متفاوت «غلامرضا تختی و ویگن»؛ سال ۱۳۴۴

به گزارش رصد روز، در ادامه، تصویری ناب و به‌یادماندنی از دو اسطوره‌ی بی‌تکرار ایران‌زمین، غلامرضا تختی ، جهان‌پهلوان افتخارآفرین، و ویگن، سلطان جاودانه‌ی موسیقی پاپ، در سال ۱۳۴۴ را مشاهده خواهید کرد. این لحظه نه‌تنها نمایانگر دو چهره‌ی ماندگار در عرصه ورزش و هنر است، بلکه نمادی از اصالت، رفاقت و شکوهی است که همچنان در خاطره‌ها زنده مانده است.

غُلام‌رضا تَختی (۵ شهریور ۱۳۰۹ – ۱۷ دی ۱۳۴۶) که با عنوان جهان‌پهلوان تَختی نیز شناخته می‌شود؛ ورزشکار رشتهٔ کشتی آزاد و همچنین فعال سیاسی اهل ایران بود.وی در بازی‌های المپیک ۱۹۵۶ ملبورن توانست پس از امامعلی حبیبی، دومین مدال طلای ورزشکاران ایرانی در بازی‌های المپیک را به دست آورد. او با کسب این مدال، به همراه دو نشان نقره که در بازی‌های المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی و ۱۹۶۰ رم از آن خود کرد، تا اکنون پرافتخارترین کشتی‌گیر ایرانی در المپیک است. تختی همچنین دو قهرمانی و دو نایب‌قهرمانی در رقابت‌های قهرمانی کشتی جهان و همچنین نشان طلای بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو را در دوران فعالیت خود به دست آورد. او در کشتی پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای نیز فعالیت داشت و صاحب بازوبند پهلوانی ایران در سه سال پیاپی بود. تختی همچنین از چهره‌های محبوب و مشهور فرهنگ عامهٔ ایرانیان است و در فرهنگ ورزشی ایران، بسیاری وی را نماد «پهلوانی» و «جوانمردی» می‌دانند. پس از رخداد زمین‌لرزهٔ بوئین‌زهرا که ۱۲ هزار کشته و هزاران مجروح در پی داشت، فعالیت‌های او و تنی چند از پهلوانان برای امدادرسانی و کمک به زلزله‌زدگان؛ موجی از شور و وحدت ملی را در ایران برانگیخت و کمک‌های فراوانی برای آسیب‌دیدگان ارسال شد.

غلامرضا تختی همچنین فعال سیاسی نیز بود. او ابتدا در حزب زحمتکشان ملت ایران، سپس در حزب نیروی سوم عضو بود و پس از تأسیس حزب سوسیالیست به عضویت آن درآمد و به عنوان قائم مقام دبیرکل انتخاب شد. او پس از کودتای ۲۸ مرداد در کمیتهٔ ورزشکاران نهضت مقاومت ملی فعالیت داشت و در سال ۱۳۳۹ به عضویت جبههٔ ملی دوم و شورای مرکزی آن درآمد و علاوه بر ریاست سازمان ورزشکاران در سال ۱۳۴۲ به عنوان عضو هیئت اجرایی موقت جبههٔ ملی نیز انتخاب شد. تختی در ۱۷ دی ۱۳۴۶ درگذشت و جنازهٔ او درحالی‌که خودکشی کرده بود در هتل آتلانتیک تهران پیدا شد، اما مسائلی مانند رابطهٔ او با جبههٔ ملی، موجب شکل‌گیری شایعهٔ قتل او توسط ساواک شد.

زندگی
غلامرضا تختی در جنوب تهران محله خانی‌آباد به دنیا آمد. «رجب خان» (پدر تختی) متولد سال ۱۲۷۵ محلهٔ دروازه غار تهران و مادرش از خانوادهٔ سنتی تهران بود.

با تبدیل شدن وی به یک «قهرمان ملی»، گاه داستان‌هایی دربارهٔ او گفته می‌شود که لزوماً صحت تاریخی ندارند. در ایران از تختی به عنوان «جهان‌پهلوان» یاد می‌شود. کتاب‌هایی در مورد او تألیف و فیلمی سینمایی در مورد وی ساخته شده، همچنین تندیسی از وی در میدان تجریش شهر تهران نصب شده است. به افتخار وی هر ساله به بهترین کشتی‌گیران ایران «جایزهٔ غلام‌رضا تختی» اهدا می‌شود. تختی در طول زندگی خود به کارهای عام‌المنفعه پرداخت و خدماتی به محرومان کرد. او عضو جبههٔ ملی ایران بوده و در نهضت ملی‌شدن نفت در ایران فعالیت داشت. محمدعلی فردین کشتی‌گیر و بازیگر قدیمی سینما از دوستان بسیار صمیمی او بود. حاج قُلی پدربزرگ تختی، در آن زمان یخچال‌دار شناخته‌شده‌ای بود. در دکانش بر روی تخت بلندی می‌نشست و به همین سبب در میان اهالی خانی‌آباد به «حاج قلی تختی» شهرت یافته بود. همین نام بعدها به نام خانوادگی آن‌ها تبدیل شد. ارباب رجب، پدر غلامرضا تختی، یخچال‌دار ورشکسته بود که زود درگذشت و او را با تنگدستی یتیم گذاشت (زمین‌های یخچال ارباب رجب دقیقاً از راه‌آهن می‌گذرد که حکومت رضاشاه برای احداث راه‌آهن زمین‌های ارباب رجب را خریداری می‌کنند).

سال‌های نخستین

او دو برادر و دو خواهر داشت که همهٔ آن‌ها از وی بزرگ‌تر بودند. وی تحصیلات ابتدایی را در دبستان حکیم نظامی تهران گذراند و پس از گذراندن اول متوسطه در دبیرستان منوچهری تهران ترک تحصیل کرد

تختی ورزش زورخانه‌ای را ابتدا از زورخانه گردان شروع کرد و مدتی بعد به زورخانه پولاد در میدان شاپور رفت. تختی در ابتدا توفیق چندانی در ورزش زورخانه ای نداشت اما استعداد او برای کشتی توسط عبدالحسین فیلی شناخته شد و زیر نظر او پرورش پیدا کرد.

او در سال ۱۳۲۷ به خدمت سربازی رفت و در ۲۵ مهر همان سال در ادارهٔ راه‌آهن استخدام شد. وی پیشینهٔ کار در شرکت نفت مسجدسلیمان را هم داشت.

برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید