جشن تولد چرچیل در تهران!+ عکس

به گزارش رصد روز، تصویری کمتر دیده شده از جشن تولد شصت‌ و نه‌ سالگی وینستون چرچیل در تهران را همزمان با برگزاری کنفرانس سران متفقین در تهران در ایام اشغال ایران در دوران جنگ جهانی دوم مشاهده می‌کنید. در این جشن استالین، رهبر شوروی، روزولت رئیس‌جمهور امریکا در دو طرف چرچیل نشسته‌اند. تصویر در آذر ماه سال ۱۳۲۲ به ثبت رسیده است.

سر وینْستون لِئونارد اِسْپِنْسِر چِرْچیل (انگلیسی: Sir Winston Leonard Spencer Churchill؛ ۳۰ نوامبر ۱۸۷۴ – ۲۴ ژانویهٔ ۱۹۶۵) سیاستمدار، افسر ارتش و نویسندهٔ بریتانیایی بود. او طی سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵، یعنی در طول جنگ جهانی دوم، و بار دیگر بین سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۵ نخست‌وزیر بریتانیا بود. چرچیل از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۶۴ (به استثنای دو سال ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۴) نمایندهٔ پارلمان بود. او به لیبرالیسم اقتصادی و امپریالیسم باور داشت و بیشتر عمرش را عضو حزب محافظه‌کار بود و از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۵۵ رهبری آن را نیز بر عهده داشت. چرچیل همچنین از سال ۱۹۰۴ تا ۱۹۲۴ عضو حزب لیبرال بود.

چرچیل از پدر و مادری بریتانیایی و آمریکایی در آکسفوردشر متولد شد. خانواده‌اش ثروتمند و آریستوکرات بودند. در سال ۱۸۹۵ به ارتش بریتانیا پیوست و در هندوستان، جنگ مهدیون سودان و جنگ بوئر دوم خدمت کرد. او در این نبردها برای خود به عنوان خبرنگار جنگ شهرتی یافت و مشاهداتش را در قالب کتاب‌هایی چاپ کرد. چرچیل نخستین بار در سال ۱۹۰۰ به عنوان عضو حزب محافظه‌کار وارد مجلس عوام بریتانیا شد اما مدتی بعد به حزب لیبرال پیوست. او در دولت لیبرال هربرت اسکویت رئیس هیئت تجارت، وزیر کشور و لرد اول دریانوردی (نمایندهٔ دولت در نیروی دریایی) بود. نبرد گالیپولی در جنگ جهانی اول با تأیید او انجام شد و حاصلش شکستی فاجعه‌بار و برکناری چرچیل از مقام وزارت در نیروی دریایی بود. او از دولت استعفا داد و به عنوان فرماندهٔ هنگ تفنگداران اسکاتلندی در جبههٔ غربی جنگ جهانی اول خدمت کرد. پس از دو سال خدمت در جبهه‌ها، در سال ۱۹۱۷ به دولت دیوید لوید جرج پیوست و به ترتیب وزیر مهمات، وزیر جنگ، وزیر نیروی هوایی و وزیر مستعمرات شد و بر امضای پیمان انگلیس و ایرلند و سیاست خارجی بریتانیا در خاورمیانه نظارت داشت.

چرچیل در طول دههٔ ۱۹۳۰ از دولت دور ماند، اگرچه کرسی خود در پارلمان را حفظ کرد. او خواهان تجدید قوای نظامی بریتانیا در مقابل خطر رو به گسترش نظامی‌گری در آلمان نازی بود. با آغاز جنگ جهانی دوم مجدداً به عنوان لرد اول دریانوردی به دولت بازگشت و در سال ۱۹۴۰ نخست‌وزیر بریتانیا و جانشین نویل چمبرلین شد. چرچیل رهبری بریتانیا در جنگ جهانی دوم علیه نیروهای محور را بر عهده داشت که در نهایت به پیروزی در سال ۱۹۴۵ انجامید. محافظه‌کاران پس از پایان جنگ در انتخابات ۱۹۴۵ شکست خوردند و رهبری اپوزیسیون را بر عهده گرفت. او در هنگامهٔ آغازین جنگ سرد نسبت به خطر نفوذ شوروی در اروپا و ایجاد پرده‌ای آهنین هشدار داد و خواهان وحدت اروپا شد. چرچیل در سال ۱۹۵۱ دوباره نخست‌وزیر شد. او در دورهٔ دومش درگیر مسائل خارجی متعددی از جمله روابط بریتانیا و آمریکا و حفظ امپراتوری بریتانیا در عین استعمارزدایی آن زمان شد. دولت او در سیاست داخلی به افزایش ساخت و ساز مسکن و ساخت بمب هسته‌ای پرداخت. با زوال سلامتیش، در سال ۱۹۵۵ از نخست‌وزیری استعفا کرد، هرچند تا ۱۹۶۴ در مجلس باقی ماند. او در سال ۱۹۶۵ درگذشت و با تشییع جنازه‌ای رسمی به خاک سپرده شد.

چرچیل جایزهٔ نوبل ادبیات را در سال ۱۹۵۳ به‌خاطر نوشته‌هایش و به ویژه مجموعه کتاب جنگ جهانی دوم دریافت کرد. چرچیل یکی از سیاستمداران تأثیرگذار قرن بیستم است. مجلهٔ تایم در سال ۱۹۴۹ وینستون چرچیل را به‌عنوان «مرد نیمهٔ اول قرن بیستم» انتخاب کرد. او سال ۱۹۴۰ نیز به‌عنوان مرد سال تایم انتخاب شده بود. چرچیل در میان عامهٔ مردم مظهر زیرکی است. او در بریتانیا و کشورهای انگلیسی‌زبان فردی محبوب است و او را مدافع لیبرال دموکراسی در برابر فاشیسم می‌بینند. از او به دلیل نظراتش دربارهٔ نژاد و امپریالیسم و برخی تصمیمات زمان جنگش انتقاد شده است. مورخان معمولا چرچیل را بزرگ‌ترین نخست‌وزیر تاریخ بریتانیا به‌شمار می‌آورند.

برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید