در حالی که مدیرعامل جدید سینماشهر از توقف خرید تجهیزات فنی سخن می‌گوید، اسناد و روایت‌های منتشرشده از نقش‌آفرینی این نهاد در شکست انحصارهای گذشته پرده برمی‌دارد، آیا این سیاست جدید به عقب‌گرد در استقلال فناوری سینمای ایران منجر خواهد شد؟ ...
به گزارش رصد روز، هفته گذشته فضای سینمایی کشور تحت تأثیر یک خبر قرار گرفت، خبری که از دیدار حبیب ایل‌بیگی، مدیرعامل جدید مؤسسه سینماشهر با اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران بیرون آمد و پشت‌پرده‌های زیادی به‌همراه داشت.
گزارش این دیدار در رسانه‌ها منتشر شد و در آن نسبت به دستاورد‌های دولت قبل در حوزه تجهیزات سینمایی انتقادات زیادی مطرح شد که تک به تک جای بحث و گفت‌وگو دارد.
در بخشی از همین گزارش حبیب ایل‌بیگی بیان کرده بود: «مؤسسه سینماشهر با توجه به مشکلات به‌وجودآمده به‌هیچ‌عنوان در بحث خرید تجهیزات فنی ورود نخواهد کرد، چراکه این موضوع سیاستی اشتباه بوده که پیش‌ازاین وجود داشته است، به همین دلیل به کمک‌های مشورتی متخصصان اتحادیه و کارشناسان نیازمندیم و همان‌طور که مطرح کردم ما در مؤسسه سینماشهر آماده همکاری در وجوه مختلف هستیم.»
حال آنکه خود به‌عنوان یکی از مدیران سینمایی کشور در دوره قبل می‌دانست دلیل ورود مؤسسه سینماشهر به موضوع خرید تجهیزات چه بود؛ در زمانی که فروش و واردات تجهیزات سینمایی تنها در انحصار افراد خاصی در کشور بود و این تجهیزات را با هر قیمتی که خود تعیین می‌کرد به سینماداران عرضه می‌داشت و در نهایت سینماشهر مأموریت پیدا کرد که این انحصار را از بین ببرد.
یک نوع از این تجهیزات سرور سینمایی بود که برای شکستن انحصار سرور سینمایی شرکت‌های مختلفی پای کار آمدند و با آنها رایزنی شد. یکی از این شرکت‌ها سروری تحت عنوان سرور خلیج تولید کرد، چند روز پیش هم خبرگزاری برنا درباره مشکلات این سرور و ادعاهایی که نسبت به آن می‌شود مصاحبه‌ای با مدیرعامل این شرکت انجام داد. عطاءالله جابرانصاری مالک و مدیرعامل شرکت «آرنکو» در خاورمیانه و رئیس هیئت مدیره شرکت «آوا رسان خلیج فارس» در این مصاحبه گفت: پروژه سرورهای «خلیج» در امتداد طرحی بزرگ‌تر و ملی با عنوان بومی‌سازی سرورهای سینمایی آغاز شد؛ طرحی که در سال ۱۳۹۹ کلید خورد. انگیزه اصلی این حرکت، واقعیتی است که کمتر به آن پرداخته شده است، ما جزو معدود کشورهایی در جهان هستیم که به‌دلیل مشکلات اقتصادی ناگزیر به بهره‌گیری از فناوری e-Cinema هستیم. کمتر از ۱۰٪ سینماهای کشور از تکنولوژی D-cinema سینما استفاده می‌کنند؛ در زمان حاضر کشورهایی که نظیر ایران ناچار به استفاده از این تکنولوژی منسوخ هستند از تعداد انگشتان یک دست فراتر نمی‌رود، در چنین شرایطی و با توجه به ضرورت استقلال فناوری در حوزه‌های حساس فرهنگی، ناگزیر شدیم به‌سمت توسعه زیرساخت‌هایی حرکت کنیم که پاسخ‌گوی نیازهای خاص سینمای کشور باشد. یکی از چالش‌های مهم در این مسیر، انحصاری بودن بازار تجهیزات سینمایی ایران بود. بیش از ۸۵ درصد سینماهای کشور، طی سال‌های گذشته، با محصولاتی از برند «کیوب» تجهیز شده‌اند؛ برندی هندی که به‌صورت انحصاری و بدون رقیب، در ایران فعالیت کرده است.
وی اشاره می‌کند که نمایندگی این برند، طی ۱۵ سال گذشته، تنها در اختیار یک فرد بوده است و این انحصار با حمایت مستقیم یکی از مدیران ارشد سینمایی شکل گرفت و تثبیت شد. این مدیر، به‌مدت ۱۷ سال در رأس این جریان حضور داشت. تمام تجهیزات سینمایی، از جمله سرورها و پرده‌های نمایش، از طریق این شرکت خاص تأمین می‌شد که به‌طور هم‌زمان هم نمایندگی «کیوب» و هم نمایندگی پرده‌های سینمایی را در اختیار داشت، این انحصار باعث شد بازار به‌طور کامل در اختیار این شرکت باشد؛ به‌گونه‌ای که نه‌تنها کالای موردنظر به سایر فعالان این حوزه فروخته نمی‌شد، بلکه قیمت‌گذاری‌ها نیز به‌دور از شفافیت و منطق بازار صورت می‌گرفت. از آنجا که سینما بدون در اختیار داشتن سرور، تجهیزات صوتی و تصویری آن قابل بهره‌برداری نیست، این شرکت تنها در صورتی سرور مورد نیاز را ارائه می‌کرد که تمامی تجهیزات سینما نیز از خودِ آن خریداری می‌شد.
البته پیش از این خبرگزاری تسنیم از خطر بازگشت انحصارگران سینما خبر داده بود که محتوای این گزارش در ادامه آمده است.
حال برگردیم به صحبت‌های کامران سحرخیز عضو هیئت مدیره اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران در دیدار با حبیب ایل‌بیگی؛ وی در این دیدار با انتقاد از عدم آشنایی و استفاده از ظرفیت‌ها و توصیه‌های اعضای این اتحادیه در حوزه‌های فنی سیما در ادوار گذشته گفت: ما توصیه‌های متعددی را در حوزه‌های فنی پیرامون تجهیزات سالن‌های سینما به مدیریت سابق داشتیم که عملاً توجهی به آنها نمی‌شد به‌عنوان نمونه در موضوع سرورهای سینماها شاهد وضعیت بدی هستیم. استفاده از سرورهای خلیج که دارای اشکالات بسیاری بودند و تعویض آنها باعث تحمیل هزینه‌های چندبرابری شده است.
حال در ادامه اسنادی منتشر می‌شود که نشان‌دهنده تأییدیه همین فرد یعنی کامران سحرخیز بر کیفیت سرورهای خلیج است.
