به گزارش رصد روز، زهرا داوودنژاد در ۲۹ فروردین۱۳۵۶ در تهران به دنیا آمد. زهرا داوودنژاد دختر علیرضا داوودنژاد کارگردان ایرانی، خواهر رضا داوودنژاد، برادرزاده محمدرضا داوودنژاد و نوهٔ احترامالسادات حبیبیان و همچنین دخترعموی مونا داوودنژاد است.
زهرا داوودنژاد (زادهٔ ۲۹ فروردین ۱۳۵۶) بازیگر اهل ایران است. او فرزند علیرضا داوودنژاد و خواهر بزرگتر رضا داوودنژاد است. وی کار خود را بهعنوان منشی صحنه در فیلم عاشقانه (۱۳۷۴) آغاز کرد. داوودنژاد برای بازی در کلاس هنرپیشگی (۱۳۹۰) نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن جشنواره فیلم فجر شد.
زندگی
زهرا داوودنژاد در ۲۹ فروردین ۱۳۵۶ در تهران به دنیا آمد. وی دختر علیرضا داوودنژاد کارگردان ایرانی، خواهر رضا داوودنژاد، برادرزاده محمدرضا داوودنژاد و نوهٔ احترامالسادات حبیبیان و همچنین دخترعموی مونا داوودنژاد است.
او در رشته نرمافزار تحصیل کرد. داوودنژاد ازدواج کرده و یک فرزند دارد. فاطمه معتمدآریا و سوسن تسلیمی الگوهای او در بازیگری هستند.
تا دوره دیپلم، زهرا تحصیلات خود را ادامه داد و از سن ۱۸ سالگی به عنوان منشی صحنه در حوزه هنری به فعالیت پرداخت. در سن ۲۳ سالگی، وی به عنوان بازیگر در فیلم “پدرش” وارد دنیای سینما شد.
در دوران تحصیل در مدرسه، زهرا یکی از دانشآموزان برجسته بوده و توجه معلمان خود را جلب کرده است. پس از دریافت مدرک دیپلم در رشته مهندسی نرمافزار، وی به دانشگاه راه یافت، اما پس از سه سال تصمیم گرفت از تحصیلات خود دست بکشد و به حوزه بازیگری مشغول شود.
آشنایی او با هنر سینما از دوران کودکیاش، حدود پنج یا شش سالگی، شروع شد. در آن زمان، پدرش در حال ساخت فیلم «خانه عنکبوت» در خانه خانوادگیشان مشغول به کار بود.
در این سن و سال جوانی، او شاهد حضور بزرگان سینمای ایران مانند مرحوم انتظامی، جمشید مشایخی و داوود رشیدی در خانه پدر بود. این تجربه، تأثیر فراوانی بر روی وی داشت و باعث شد که از همان دوران کودکی به دنیای سینما علاقهمند شود.
در آن روزها، او با شگفتی لحظه به لحظه فرایند ساخت فیلم را دنبال میکرد و با تمام جزئیات مراحل آن آشنا میشد. این تجربه جذاب و عجیب برای وی بود و باعث شد تا یک درک عمیق از هنر سینما پیدا کند.
او اظهار میکند که در آن دوران، بسیاری از اصول و تکنیکهای سینمایی را از آن لوکیشن و فرآیند ساخت فیلم فرا گرفت. این تجربه، تاثیر بزرگی بر زندگی او داشت و او را به سمت علاقهمندی به سینما و در نهایت، ورود به عرصه کارگردانی سینما سوق داد. اکنون او یکی از کارگردانان موفق سینمای ایران است و آثار او توجه منتقدان و مخاطبان را به خود جلب کرده است.
واله همون طور که خودش میگوید در دوران کودکی، بسیار علاقهمند به درس خواندن بوده و به همین دلیل همیشه مورد توجه معلمانش قرار میگرفت. وی می گوید که در زمان بچگی علاقه زیادی به خوردن گچ داشته به گونه ای که حتی بیشتر دیوار خانه خودشان را خورده است.
داستان تلخ از دست دادن مادر در هفت سالگی
زهرا داوودنژاد در هفت سالگی مادرش را از دست داد. این اتفاق تأثیر زیادی بر زندگی او گذاشت و باعث شد که روحیهای لطیف و مهربان پیدا کند. او همیشه از مادرش به عنوان یک زن مهربان و فداکار یاد میکند.
زهرا داوودنژاد در مصاحبهای گفته است: «مادرم همیشه برای من یک الگو بود. او همیشه با مهربانی و صبوری با من رفتار میکرد. از دست دادن او برای من بسیار سخت بود، اما سعی کردم که با این غم کنار بیایم.»
فعالیتهای حرفهای
سینما
عروسی مردم (۱۳۹۸)
مصائب شیرین ۲ (۱۳۹۷)
شماره ۱۷ سهیلا (۱۳۹۵)
کلاس هنرپیشگی (۱۳۹۰)
نیلوفر (۱۳۸۷)
زن دوم (۱۳۸۶)
دستهای خالی(۱۳۸۵)
ملاقات با طوطی (۱۳۸۲)
بچههای بد (۱۳۷۹)
تلویزیون
تازهوارد (۱۴۰۱)
روزگار جوانی ۲ (۱۴۰۰)
تله فیلم خط و نشان (۱۳۹۸)
دنگ و فنگ روزگار (۱۳۹۸)
هیئت مدیره (۱۳۹۷)
دفترخانه شماره ۱۳ (۱۳۸۸)
من یک مستأجرم (۱۳۸۲)
باغچه مینو (۱۳۸۲)
شبکه نمایش خانگی
شب آهنگی (۱۴۰۳)
دفتر یادداشت (۱۴۰۲)
شوخی کردم (۱۳۹۲–۱۳۹۳)
شبهای مافیا فصل سوم (۱۴۰۰)
دستیار کارگردان
هوو (۱۳۸۴)
دختری در قفس (۱۳۸۱)
منشی صحنه
سوگند (۱۳۸۷)
مانا (۱۳۸۷)
استشهادی برای خدا (۱۳۸۶)
اقلیما (۱۳۸۵)
بهشت از آن تو (۱۳۷۹)
عاشقانه (۱۳۷۴)
فیلمبردار پشت صحنه
هشت پا (۱۳۸۳)