به گزارش رصد روز، مجتبی امانی سفیر ایران در بیروت که در جریان انفجار پیجرها در لبنان مجروح شده بود، با رهبر انقلاب دیدار کرد.
بنا بر گزارش وبسایت اطلاع رسانی مقام معظم رهبری، «حضرت آیتالله خامنهای رهبر انقلاب اسلامی، ظهر امروز یکشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۳ در حاشیه ملاقاتهای روزانه خود، با آقای مجتبی امانی، سفیر جانباز جمهوری اسلامی ایران در لبنان، دیدار و گفتوگو کردند.
آقای امانی که در جریان اقدام تروریستی رژیم صهیونی موسوم به «عملیات پیجری» از ناحیه چشم و دست مجروح و جانباز شده بود، در این دیدار گزارشی از آخرین وضعیت سلامت خود به محضر رهبر انقلاب ارائه کرد.»
سید علی حسینی خامنهای (زاده ۱۳۱۸ش) دومین رهبر جمهوری اسلامی و از مراجع تقلید شیعه است. او پیش از انتخاب به سمت رهبری در سال ۱۳۶۸ش، دو دوره رئیسجمهور و مدتی نیز نماینده مجلس شورای اسلامی بوده است. منصب امامت جمعه تهران از سوی امام خمینی نیز از مناصب شرعی اوست. خامنهای همچنین از روحانیان مؤثر در انقلاب اسلامی به شمار میرود.
مخالفت با قمهزنی و برخی شکلهای عزاداری، و حرامدانستن توهین به مقدسات اهلسنت از فتاوای معروف و مؤثر او در جهان اسلام به شمار میرود. اصطلاحات تهاجم فرهنگی، بیداری اسلامی و اقتصاد مقاومتی از مفاهیمی است که در پی سخنرانیهای آیتالله خامنهای وارد ادبیات سیاسی و اجتماعی ایران شده است. اندیشههای او در مجموعه حدیث ولایت گردآوری شده است. کتابهای متعددی نیز به صورت موضوعی از سخنان و پیامهای وی گردآوری شده است. چندین اثر مکتوب شامل تألیف و ترجمه از وی منتشر نیز شده که تألیف طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن و ترجمه صلح امام حسن از جمله آنهاست.
آیتالله خامنهای به ادبیات علاقه دارد و با سبکهای ادبی آشناست. او اشعاری نیز سروده و تخلص «امین» را برگزیده است. مطالعه کتب تاریخی بخشی از برنامه مطالعاتی دائمی وی است، به طوری که به مباحث و موضوعات تاریخ معاصر احاطه دارد.
جایگاه
آیتالله خامنهای از مراجع تقلید شیعه است و دومین رهبر نظام جمهوری اسلامی ایران است. او در سالهای قبل از انقلاب اسلامی ایران از مبارزان علیه حکومت پهلوی بود و به همین خاطر سالهایی را در زندان و تبعید پهلوی سپری کرده است. خامنهای پس از انقلاب اسلامی و شکلگیری نظام جمهوری اسلامی ایران مسئولیتهای مختلفی را بر عهده داشته است. نظرات و اندیشههای او به لحاظ جایگاه رهبریاش از اهمیت ویژهای برخوردار است.
خاندان
سید علی خامنهای در ۲۹ فروردین ۱۳۱۸ش (۲۸ صفر ۱۳۵۸ق/ ۱۹ آوریل ۱۹۳۹م)، در مشهد زاده شد.پدرش سید جواد خامنهای (درگذشت: ۱۳۶۵ش) مجتهد و دانشآموخته حوزه علمیه نجف، در مشهد به تدریس علوم حوزوی، و امامت مسجد صدیقیهای بازار مشهد (مسجد آذربایجانیها) مشغول بود. او همچنین از امامان جماعت مسجد جامع گوهرشاد بود.
نسب خامنهای به سادات افطسی و سلطان سید احمد میرسد که با پنج واسطه از نوادگان امام سجاد(ع) است. امامزاده محمد که در تَفْرِش مدفون است، از اجداد او است.
سید حسین خامنهای (درگذشت: ۱۳۲۵ق) از علمای مشروطهخواه و پدرزن محمد خیابانی، جد اوست.سید محمد خامنهای (درگذشت: ۱۳۵۳ق) مشهور به پیغمبر و از علمای طرفدار مشروطه نیز عموی اوست.
نسب آیتالله خامنهای از طرف مادر به محمد دیباج فرزند امام صادق(ع) میرسد. مادر او، خدیجه میردامادی (درگذشت: ۱۳۶۸ش) فرزند سید هاشم میردامادی (درگذشت: ۱۳۸۰ق) است.
تحصیل
سیدعلی خامنهای تحصیل را در چهار سالگی از مکتبخانه و با فراگیری قرآن آغاز کرد و همزمان با دوره دبستان، یادگیری قرائت و تجوید قرآن را در مشهد شروع نمود.در سالهای پایان دبستان، تحصیلات مقدماتی حوزوی را نیز آغاز کرد. وی پس از اتمام دوره دبستان، تحصیل علوم دینی را در مدرسه سلیمانخان ادامه داد و دوره سطح را در مدرسه نواب گذراند. وی بخشی از مقدمات و سطح را نیز نزد پدر خود آموخت. همزمان با تحصیلات حوزوی، دبیرستان را نیز تا سال دوم متوسطه ادامه داد.
وی در سال ۱۳۳۴ش، در درس خارج فقه سید محمدهادی میلانی حاضر شد و در سال ۱۳۳۶ش طی سفر کوتاهی همراه خانواده به نجف رفت و در دروس حوزه علمیه نجف شرکت کرد ولی به دلیل عدم تمایل پدر برای اقامت در آن شهر به مشهد بازگشت[۵۵] و یک سال دیگر در درس آیتالله میلانی حاضر شد و در ۱۳۳۷ش عازم حوزه علمیه قم شد.
آیتالله خامنهای در سال ۱۳۴۳ش به دلیل عارضه بینایی پدر و برای کمک به وی، از قم به مشهد بازگشت و در جلسات درس آیتالله میلانی حضور یافت که تا ۱۳۴۹ش ادامه داشت.
تدریس
سید علی خامنهای از ابتدای حضور در مشهد، به تدریس سطوح عالی فقه و اصول (رسائل، مکاسب و کفایه) مشغول شد و برای عموم مردم نیز جلسات تفسیر برگزار میکرد. از ۱۳۴۷ش تدریس تخصصی تفسیر را برای طلاب علوم دینی شروع کرد. این دروس و جلسات تفسیر تا سال ۱۳۵۶ش و قبل از دستگیری و تبعید به ایرانشهر ادامه داشت. جلسات تفسیر در سالیانی از دوره ریاستجمهوری و پس از آن نیز ادامه داشت. پس از رسیدن به رهبری، از سال ۱۳۶۹ش تدریس خارج فقه را در حسینیه امام خمینی آغاز کرد و تاکنون به تدریس ابواب جهاد، قصاص، مکاسب محرمه و نماز مسافر پرداخته است.
اساتید
سید جلیل حسینی سیستانی، سید جواد خامنهای، میرزا محمد مدرس یزدی، هاشم قزوینی، سید محمدهادی میلانی، سید حسین بروجردی، امام خمینی، مرتضی حائری یزدی، سید محمد محقق داماد و علامه طباطبایی از استادان آیتالله خامنهای بودهاند. همچنین نقل شده که مختصری در درس فلسفه شیخ مجتبی قزوینی نیز شرکت کرده است.
آثار علمی
مقالهٔ اصلی: فهرست آثار سید علی حسینی خامنهای
تألیف
چهار کتاب اصلی علم رجال
از ژرفای نماز
گفتاری در باب صبر
روح توحید: نفی عبودیت غیرخدا
گزارشی از سابقه تاریخی و اوضاع کنونی حوزه علمیه مشهد
ترجمه
آینده در قلمرو اسلام، نوشته سید قطب.
جلد اول تفسیر فی ظلال القرآن، نوشته سید قطب.
مسلمانان در نهضت آزادی هندوستان، نوشته عبدالمنعم النمر.
ادعانامه علیه تمدن غرب، نوشته سید قطب.
صلح امام حسن(ع): پرشکوهترین نرمش قهرمانانه تاریخ، نوشته راضی آل یاسین.
کتابهای گردآوریشده از سخنان آیتالله خامنهای
طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن: مجموعه سخنان آیتالله خامنهای است که در رمضان سال ۱۳۵۳ش در مسجد امام حسن مجتبی(ع) مشهد ایراد شده است. در این کتاب، مهمترین پایههای فکری اسلام بر مبنای آیات قرآن تبیین شده است.
غناء: این کتاب شامل ۷۶ جلسه درس خارج آیتالله خامنهای درباره غِناء است که در سالهای ۱۳۷۸-۱۳۸۸ش ارائه شده است.
انسان ۲۵۰ ساله، کتابی حاوی بخشهایی از سخنان پراکنده و برخی از نوشتههای آیتالله خامنهای درباره زندگی سیاسی امامان شیعه. این کتاب بر اساس نظریه انسان ۲۵۰ ساله تدوین شده است.
شعاعی از نیّر اعظم، مجموعهای از سخنان آیتالله خامنهای درباره پیامبر اسلام(ص). این کتاب را انتشارات سروش در سال ۱۳۸۵ش منتشر کرده است.
آفتاب در مصاف، مجموعه سخنان آیتالله خامنهای درباره امام حسین(ع) و حوادث قبل و بعد از واقعه کربلا است. این سخنان از بین بیانات سالهای ۱۳۵۷ تا سال ۱۳۹۰ش او جمعآوری شده است.
پیشوای صادق: مشتمل بر سخنرانیهای آیتالله خامنهای در سیره فرهنگی و سیاسی امام صادق(ع) در سالهای ۱۳۴۵-۱۳۵۰ش.
غزلی از آیتالله خامنهای درباره رویارویی موسی(ع) با فرعون و ساحرانِ منتشر شده است که بیت زیر از آن را در آستانه عملیات وعده صادق (حمله ایران به اسرائیل در ۲۰۲۴م) خوانده است:
تو راست معجزه در کف، ز ساحران مهراس
عصا بیفکن و از بیم اژدها مگریز