دیدار ویگن و آلفرد هیچکاک در دهه ۵۰ شمسی+ عکس
ویگن، خواننده مشهور، در دهه ۵۰ خورشیدی، در آمریکا با آلفرد هیچکاک، کارگردان بزرگ سینما، دیدار صمیمانه‌ای داشت. در ادامه تصویری از این ملاقات را مشاهده می‌کنید.
ویگن، خواننده مشهور، در دهه ۵۰ خورشیدی، در آمریکا با آلفرد هیچکاک، کارگردان بزرگ سینما، دیدار صمیمانه‌ای داشت. در ادامه تصویری از این ملاقات را مشاهده می‌کنید.
به گزارش رصد روز، ویگن، خواننده مشهور، در دهه ۵۰ خورشیدی، در آمریکا با آلفرد هیچکاک، کارگردان بزرگ سینما، دیدار صمیمانه‌ای داشت. در ادامه تصویری از این ملاقات را مشاهده می‌کنید.
ویگن دِردِریان (به ارمنی: Վիգէն Տէրտէրեան؛ ۲ آذر ۱۳۰۸ – ۴ آبان ۱۳۸۲) خوانندهٔ موسیقی ژانرهای جاز و پاپ و بازیگر فیلم در سال‌های ۱۳۵۱–۱۳۳۴، از ایرانیان ارمنی‌تبار بود. او یکی از نخستین خواننده‌های ایران بود که با گیتار در صحنه ظاهر شد و ایرانیان او را به‌عنوان «سلطان جاز» می‌شناختند. او هنرمندی بود که از همان ابتدا با سبکی نو وارد دنیای موسیقی پاپ ایرانی شد و همین بر شهرتش افزود. ویگن علاوه‌بر موسیقی در زمینهٔ سینما نیز فعالیت داشت و در دهه‌های سی و چهل خورشیدی در چند فیلم سینمایی نقش آفرید.
بخش نخست فعالیت خوانندگی وی در «عصر طلایی موسیقی پاپ ایرانی» یعنی از اوایل دههٔ ۱۹۷۰ میلادی تا زمان انقلاب ۱۳۵۷ (۱۹۷۹) بود که وی مجبور به ترک ایران شد و بخش دوم آن نیز از زمان مهاجرتش به ایالات متحدهٔ آمریکا آغاز گشت که تا زمان درگذشتش در سال ۱۳۸۲ ادامه یافت.
ابتدای زندگی
ویگن دِردِریان در ۲ آذر ۱۳۰۸ برابر با ۲۳ نوامبر ۱۹۲۹ در همدان زاده شد.پدربزرگ مادری‌اش اهل همدان و پدرش از بازماندگان خانواده‌ای بود که تمامی اعضای آن در نسل‌کشی ارمنی‌ها کشته‌شده بودند و او از ترکیه به ایران گریخته و دست سرنوشت او را به باغ پدربزرگ مادری ویگن کشانده بود. آنها هم به او اجازه داده بودند تا در باغ زندگی کند. پس از مدتی هم پدر و مادر ویگن عاشق یکدیگر شده و با هم ازدواج کردند. حاصل این ازدواج هشت فرزند بود، پنج پسر به نام‌های زاون، ویگن، کارو، هراند و واهه و سه دختر به نام‌های ژولیت، هلن و آرمینه. ویگن چهارمین فرزند خانواده بود. وی در خانواده‌ای پرجمعیت زاده شد و به‌همین خاطر تحصیلاتش را نیمه‌تمام گذاشت تا همراه با برادر بزرگش در شرکت کمپساکس (تأسیسات راه‌آهن) کار کند.ویگن تحصیلات متوسطه را در سال ۱۳۳۰ (۱۹۵۱) تمام کرد. او که شغل نقشه‌برداری داشت، ابتدا با خواندن در کافه‌ها محبوب دوستداران موسیقی پاپ شد و اجرای آهنگی در رادیو تهران به شهرتش انجامید. صدای گرم او به‌همراه گیتارش، با شعرهایی با مضمون‌های تازه و ملودی‌های نو، چهرهٔ تازه‌ای در صحنهٔ موسیقی ایران عرضه کرد.
زندگی هنری
ویگن از نوجوانی به موسیقی علاقه داشت. او در دورهٔ حضور قوای متفقین در همدان، گیتاری دستِ‌دوم از یک سرباز آمریکایی به قیمت چهار تومان خرید و:
… بعد هم پیش شوهر خواهرم که می‌دانست گیتار را چطور باید زد، چیزهای یادگرفتم.
او از همین سال‌ها، به‌خاطر صدای خوش و استعدادش در خواندن ترانه‌های ارمنی، فارسی و اسپانیایی، در کافه‌های همدان برنامه اجرا می‌کرد. وی در بیست و دو سالگی به تهران می‌آید و از سال ۱۳۳۰ در کافهٔ رستوران باغ شمیران (تقاطع خیابان فردوسی و استانبول) بر روی صحنه می‌رود. تفاوت جنس صدا و نوع موسیقی ویگن، او را به‌عنوان خوانندهٔ جاز به شهرت می‌رساند و کافهٔ شمیران تبدیل می‌شود به پاتوق روشن‌فکران و شاعران «موج نویی» (بیشتر به‌لطف حضور برادر ویگن: کاروی شاعر) و دوستداران موسیقی جاز و پاپ آن دوره.
اولین ترانه‌ای که ویگن اجرا کرد، «سلام بر غم» نام دارد که شعرش را کارو، برادرش سروده بود.
ناصر رستگارنژاد، ترانه‌سرای معروف، به یاد می‌آورد که:
«شبی در کافهٔ باغ شمیران با یکی از دوستان نشسته بودیم، دیدیم جوانی بلند بالا با صدای بسیار خوب، ترانه‌های غربی و ارمنی می‌خواند. او را سر میز خود دعوت کردیم و با او بیشتر آشنا شدیم تا آنجا که همان شب رفتیم به کنار و من همان شب ترانهٔ معروف «رقیب» را ساختم. بعد هم چند روز بعد رفتیم به رادیو و این ترانه را که اولین ترانهٔ رسمی ویگن به حساب می‌آید ضبط کردیم …»
بعدها که ویگن برای خدمت سربازی به آبادان می‌رود در آنجا برای سربازان آواز می‌خواند تا یک روز که خبر آوازخوانی وی به گوش فرمانده آنها می‌رسد. فرمانده با شنیدن صدای ویگن از او می‌خواهد که در باشگاه افسران روی سن برایشان آواز بخواند.
