درحالی‌که هزاران تولیدکننده واقعی برای دریافت چند میلیارد تومان وام در صف‌های بی‌پایان اعتبارسنجی گرفتارند، شرکتی وابسته به حلقه فرزند یکی از مقامات امنیتی سابق، میلیاردها ریال تسهیلات با نرخ کارمزد صفر و سرنوشت نامعلوم دریافت کرده است.
به گزارش اختصاصی رصد روز، بررسی تازه‌ترین فهرست ابر بدهکاران بانکی که تا ۲۰ شهریور ۱۴۰۴ از سوی بانک مرکزی منتشر شده، نام شرکت پرتو آبی ابتکار نوین را در میان دریافت‌کنندگان کلان تسهیلات از دو بانک مهم کشور قرار می‌دهد؛ شرکتی که امروز در صدر پرونده‌های تسهیلات مشکوک‌الوصول دیده می‌شود.
طبق این گزارش، این شرکت از پست‌بانک ایران حدود ۳ هزار و ۴۹۴ میلیارد ریال تسهیلات دریافت کرده است؛ رقمی سنگین که بخش قابل‌توجهی از منابع یک بانک دولتی را شامل می‌شود. نکته‌ی شوک‌آور اما در جزئیات این وام‌هاست: ۹۵ درصد از این مبلغ، معادل ۳ هزار و ۳۱۹ میلیارد ریال، در رده‌ی تسهیلات مشکوک‌الوصول قرار دارد و جالب‌تر آنکه کل این تسهیلات با نرخ کارمزد صفر پرداخت شده است!
پرسش اینجاست: چه سازوکار یا مصوبه‌ای به شرکتی خصوصی اجازه داده تا چنین رقم عظیمی را بدون کارمزد از بانکی دولتی دریافت کند؟ و مهم‌تر از آن، چرا این تسهیلات اکنون در ردیف بدهی‌های مشکوک‌الوصول قرار گرفته است؟
بررسی‌های روزنامه رسمی نیز نشان می‌دهد که سیدحسن فیروزآبادی، فرزند یکی از مقامات بلندپایه سابق حوزه امنیتی کشور، تا بهمن ۱۴۰۱ عضو هیئت‌مدیره و مدیرعامل شرکت پرتو آبی ابتکار نوین بوده است. این شرکت هم‌زمان در ترکیب مدیریتی خود با مجموعه‌ای دیگر به‌نام «صدای هوشمند فرزانگان» ارتباط داشته که در آن نیز نام خانوادگی فیروزآبادی به چشم می‌خورد.
اطلاعات رسمی بانک مرکزی نشان می‌دهد که همین شرکت از بانک کارآفرین نیز ۶ هزار و ۵۰۲ میلیارد ریال تسهیلات دریافت کرده و از این میزان، ۶ هزار و ۳۳۸ میلیارد ریال یعنی بیش از ۹۷ درصد کل مبلغ نیز در وضعیت مشکوک‌الوصول قرار دارد.
به‌عبارتی دیگر، مجموع تسهیلات دریافتی این شرکت از دو بانک یادشده به بیش از ۱۰ هزار میلیارد ریال می‌رسد که بیش از ۹۶ درصد آن در معرض عدم بازگشت است. این در حالی است که هر ساله هزاران بنگاه تولیدی کوچک و متوسط با هزاران سند و ضامن در صف دریافت چند میلیارد تومان وام متوقف می‌مانند.
آیا اگر این شرکت هیچ پیوندی با فرزند یکی از مقامات سابق امنیتی کشور نداشت، باز هم می‌توانست چنین امتیازات ویژه‌ای از نظام بانکی دریافت کند؟
چه نهادی بر فرآیند اعتبارسنجی این تسهیلات نظارت داشته و چگونه در برابر کارمزد صفر سکوت کرده است؟
آیا بانک مرکزی قصد دارد این نوع تخصیص منابع را شفاف‌سازی و اسامی مسئولان تأییدکننده را منتشر کند؟
امروز پاسخ‌خواهی از پست‌بانک و بانک کارآفرین دیگر صرفاً یک مطالبه رسانه‌ای نیست؛ بلکه مسئله‌ای ملی است. وقتی بخش خصوصی واقعی با زنجیر بروکراسی فلج می‌شود اما شرکت‌های خاص با یک نام خانوادگی مسیر میلیاردی را بی‌وقفه طی می‌کنند، دیگر نمی‌توان از عدالت اعتباری سخن گفت.
بانک‌ها باید پاسخ دهند:
چطور ممکن است میلیاردها ریال از سرمایه مردم با کارمزد صفر در اختیار شرکتی قرار گیرد که بازپرداختش تقریباً به صفر میل کرده است؟ و پرسش نهایی اینجاست اگر نام خانوادگی مدیرعامل چیز دیگری بود، آیا باز هم درهای بانک‌ها این‌گونه گشوده می‌ماند؟
برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید
