به گزارش رصد روز، بیش از ۱۰ روز از آغاز اعتصابات پرستاران در چند شهر، بهویژه شیراز، گذشته و دیگر شهرها نیز بهصورت پراکنده به این اعتراضات پیوستهاند. پرسش اصلی این است که آیا مسئولان، مطالبات پرستاران را درک کردهاند یا همچنان میخواهند با وعدههای معوقات و افزایش ناچیز کارانه، آنها را به سکوت وادارند.
باوجود وعده پرداخت مطالبات، پرستاران برخی مناطق، ازجمله مشهد، به دلیل حلنشدن مشکلات، مجدداً دست به اعتراض زدهاند. پس از پاندمی و فشار سنگین بر پرستاران، اجرای قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری از پاییز ۱۴۰۰ آغاز شد، اما به دلیل اجرا نشدن کامل آن، وضعیت آنها نهتنها بهبود نیافته، بلکه با کمبود نیرو، به کار اجباری و اضافهکاری طولانیمدت مجبور شدهاند.
محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار، اعلام کرد: پرستاری با ۱۰ سال سابقه تنها ۱۴ میلیون تومان حقوق میگیرد که در صورت اجرای صحیح تعرفهها میتوانست دو برابر شود. اعتصابات جدید در اسفند ۱۴۰۲ و به دلیل عدم پرداخت معوقات و حقوق آغاز شد و با وعدههای بدون تحقق، اعتراضات ادامه یافت. خودکشی دو پرستار در شیراز اعتراضات را تشدید کرد و پرستاران در شهرهای مختلف، از جمله کرج و فسا، خواستار اجرای صحیح تعرفهها و احترام به حقوق خود شدند.
از طرفی مهاجرت گسترده پرستاران به دلیل مشکلات معیشتی و وضعیت نابسامان استخدامی، به مرحله هشدار رسیده و کمبود نیروی پرستاری باعث اضافهکاری اجباری و کاهش کیفیت خدمات شده است. آبان۱۴۰۲، «محمد شریفی مقدم»، دبیرکل خانه پرستار، از مهاجرت سالانه بالغ بر۳ هزار پرستار در سال خبر داد و گفت که کمبود پرستار درحالحاضر آنقدر جدی است که بهدلیل این کمبود، بیماران جان خود را از دست میدهند! بیتوجهی به خواستها و مطالبات این گروه طی سالهای اخیر باعث شده تا با خیل عظیم مهاجرت، ترک کار و یا تغییر شغل از سوی پرستاران مواجه شویم که این مساله با توجه به اینکه قبل از این اتفاقات هم نیروی پرستار موجود در بیمارستانهای کشور کمتر از استاندارد جهانی بود، مشکلات را در حوزه خدماترسانی به بیماران چند برابر خواهد کرد.