از جنگ تحریم و انرژی تا جهش تولید؛
در زمانی که برخی صنایع کشور زیر ضربات متوالی بحران‌های انرژی، تحریم و رکود، تن به تعلیق داده‌اند، فولاد خوزستان همچون «سنگربانِ آخرِ زنجیره فولاد کشور» ایستادگی کرده است. تجربه سال ۱۴۰۳ برای این شرکت، شبیه به راهپیمایی در میدان مین بود؛ ا...
به گزارش رصد روز، به نقل از روابط عمومی فولاد خوزستان؛ در روزگاری که بسیاری از صنایع کشور تنها با نگاه حمایتی و بیرونی به دنبال بقا هستند، فولاد خوزستان با تکیه بر توان مهندسی، اتکا به سرمایه انسانی، و مدیریت هوشمندانه منابع، مدل دیگری از اداره صنعت را به نمایش گذاشت؛ مدلی که در آن بهره‌وری، بومی‌سازی، و توسعه پایدار جایگزین محافظه‌کاری و مصرف‌گرایی شده است. مدیریت استراتژیک منابع در این شرکت موجب شد تاب‌آوری در برابر محدودیت‌های شدید انرژی، نه در حد یک شعار، بلکه در عمل به‌عنوان یک اصل عملیاتی تحقق یابد.
این ارقام، فراتر از دستاوردهای معمول در صنعت، حاکی از نوعی «رشد در دل بحران» است که از جنس برنامه‌ریزی هدفمند و رویکرد جهادی سرچشمه می‌گیرد.
فولاد خوزستان با کاهش ۳۰ میلیون دلاری در خرید فروآلیاژها و نیز کاهش ۶ میلیون دلاری در تامین اقلام نسوز، نشان داد که بومی‌سازی، شعار نیست؛ راهی است برای کاهش وابستگی و حفظ تولید ملی. آری ثبت ۱۷۵۲ آیتم بومی‌سازی‌شده با صرفه‌جویی بیش از ۱۴ میلیون یورو و همکاری با ۴۸۸ شرکت دانش‌بنیان و سفارش‌گذاری مستقیم ۲۵۳ قلم تجهیز، فقط بخشی از این مسیر پایداری صنعتی است.
همگام با پیشرفت صنعتی، فولاد خوزستان مسئولیت اجتماعی را فراموش نکرده است.
اجرای بیش از ۲۶۰۰ میلیارد تومان پروژه زیست‌محیطی، توسعه ۵۵۰ هکتار فضای سبز (پنج برابر تعهدات قانونی) و اهدای ۱۵۰ سرویس کامل جهیزیه به زوج‌های کم‌برخوردار، گواهی است بر این که توسعه، بدون نگاه انسانی، ناقص و بی‌اثر خواهد ماند.
اکنون در آستانه ۱۴۰۴، فولاد خوزستان با تثبیت جایگاه خود به‌عنوان بزرگ‌ترین تامین‌کننده شمش و تختال کشور و با طرح‌هایی همچون فولادسازی شادگان و پروژه زمزم ۳، آماده جهش در تولید است. اما تداوم این مسیر، بدون حمایت ساختارمند و فعالانه حاکمیت، ممکن نیست. استانداری خوزستان، نماینده ولی‌فقیه در استان و سایر نهادهای راهبردی باید در کنار این صنعت مادر قرار گیرند؛ چرا که فولاد خوزستان، نه فقط یک بنگاه اقتصادی، بلکه موتور توسعه‌ای برای اشتغال، تولید ثروت و تاب‌آوری صنعتی کشور است. پایان این مسیر، نه فقط موفقیت یک شرکت، که نقطه امیدی برای صنعت ایران خواهد بود؛ آنجا که فولاد، نماد ایستادگی می‌شود.
