روایتی دردناک از مرگ یکی از جان‌باختگان حادثه‌ی اخیر در بندرعباس

داستان مردی که از دلِ مشکلات بلندشد و بارِ مسئولیتی بیشتر از توانش را به دوش کشید و در نهایت بی‌صدا خاموش شد.

محمود زهیری متولد ۱۹ فروردین ۱۳۶۷ در بندرعباس بود. او یک‌ساله بود که پدرش از دنیا رفت و همراه مادر و برادرانش به شهر زادگاهشان، خرمشهر، بازگشتند.

سال‌ها بعد، پیش از ازدواج، دوباره به بندرعباس برگشت و در کنار برادرش مجید که در کار ترخیص کالا از گمرک فعالیت می‌کرد، مشغول به کار شد.

زندگی‌اش رو به بهبود بود تا این‌که حادثه‌ای مسیرش را تغییر داد. برادرش حمید فوت کرد. این اتفاق ضربه‌ی بزرگی به خانواده وارد کرد. محمود که حالا خودش صاحبِ خانواده شده بود، تصمیم گرفت برای سرپرستیِ سه فرزندِ خردسالِ حمید به خرمشهر بازگردد. او می‌خواست پدرانه کنارشان باشد.

با تمام تلاشی که داشت، اوضاع مالی محمود رو به وخامت رفت. نبشِ اردیبهشتِ خرمشهر زیرِ تیغِ گرما و شرجی شغلِ مرغ‌فروشی راه انداخت، اما نگرفت.

 مجبور شد با حداقل درآمد به عنوان شاگرد مرغ‌فروشی کار کند برای تأمین زندگی دو فرزندِ خودش و سه یتیم برادر. ورشکستگی سراغش آمد، اما محمود باز هم تسلیم نشد. دوباره به بندرعباس برگشت.

طبق گفته برادرش عبدالله زهیری، آن روز قرار بود زودتر به خانه برگردد. حتی به پسرش گفته بود که فقط برای کار اداری به بندر می‌رود و زود می‌آید.

اما بازنگشت…

پسر برادرش پس از شنیدنِ خبرِ فوتِ محمود، می‌گفت: “دوباره بی‌پدر شدیم…”

محمود زهیری پدری برای فرزندان خودش و فرزندان برادرش، انسانی شریف که در دل مشقت‌ها ایستاد و تلاش کرد، اما دست آخر قربانی همان شرایطی شد که سال‌ها با آن جنگیده بود.