به گزارش رصد روز، حامد رحیمینصر کارگردان نمایش «ژن زامبی» که در تماشاخانه هما روی صحنه است درباره شکل گیری این اثر نمایشی گفت: پس از بازگشت به ایران در گفتگوهایم عنوان کردم که دغدغه من انسان بودن است، این دغدغه هنوز در من جاری است. «ژن زامبی» هم در راستای همان نگاه مرگ اندیش من شکل گرفته است. از کودکی ساختار مرگ برای من جذابیت داشته و کنجکاوم میکرده است. در سالهای خیلی دور، مرده شوری هم کردهام زیرا کشف و شهود مرگ برایم جذاب بوده است.
وی درباره ایده «ژن زامبی» یادآور شد: اسفند ۱۴۰۲ در یورونیوز یک مقاله خواندم که نوشته بود دانشمندان دانشگاه شیکاگو ژنهایی را کشف کردهاند که برعکس همه ژنهایی که بعد از مرگ انسان از فعالیت میایستند، در بیست و چهار ساعت پس از مرگ به اوج فعالیتهای خود میرسند. ابراز امیدواری شده بود که میتوان براساس این کشف بیماریهایی همچون اوتیسم، آلزایمر، شیزوفرنی را درمان کرد و حتی به انسان نامیرا دست پیدا کرد. همان موقع برایم مشخص شد که «ژن زامبی» را خواهم نوشت.
کارگردان «شیزوفرنی» عنوان کرد: شب اول و دوم هر اجرای جدیدم به این نتیجه میرسم که ذهنیت و عینیت برای من رخ داده و دیگر ادامهاش به حساب تعهد است! پنج روز پس از هر اجرا به محتوای کار بعدی فکر میکنم و این جریان سیال ذهنی ام آرام و قرار ندارد.
رحیمی نصر درباره محتوای «ژن زامبی» تصریح کرد: ما جایی یکسری لایه فروتر و جایی لایه فراتر داریم. مردم با لایههای فراتر راحتتر ارتباط میگیرند تا لایههای فروتر و این در ساختارهای درام و ادبیات ما مشهود است. من پیشتر «وی ای آر» را اجرا کرده و مخاطب خاص را هدف قرار داده بودم و فهمیدم از کسانی که با نمایش ارتباط برقرار میکنند کاسته شده است. برای همین با چاشنی طنز و کاتالیزور موسیقی «ژن زامبی» را برای مخاطب عام ملموستر کردم.
وی افزود: معتقدم مخاطب عام و خاص نداریم و نمیتوان مخاطب را تفکیک کرد. اگر به زعم خودمان مخاطب را بر اساس اندیشه تقسیمبندی کنیم، چه بسا چند صباحی دیگر به این نتیجه برسیم که نگاه مخاطب عام که میپنداشتیم از اندیشه دور است، معقولتر و درستتر از نگاه امروز من نوعی به زندگی باشد.