طرح یک‌هزار ساله شی
در ۱۲۵ کیلومتری جنوب پکن، شهری در حال شکل‌گیری است که رهبران چین آن را بخشی از "طرح یک‌هزار ساله" برای ساخت تمدن نوین می‌دانند. شیونگان با سرمایه‌گذاری ۱۱۶ میلیارد دلاری، قرار است شهر قوانین سختگیرانه اقامت و مسکن باشد.
در ۱۲۵ کیلومتری جنوب پکن، شهری در حال شکل‌گیری است که رهبران چین آن را بخشی از "طرح یک‌هزار ساله" برای ساخت تمدن نوین می‌دانند. شیونگان با سرمایه‌گذاری ۱۱۶ میلیارد دلاری، قرار است شهر قوانین سختگیرانه اقامت و مسکن باشد.
به گزارش رصد روز، «شیونگان»، شهر آینده چین، و از پروژه‌های مورد علاقه شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری این کشور، به مظهری از طرح‌های پرهزینه در چین تبدیل شده است. براساس گزارشی از نشریه اکونومیست، دولت مرکزی و برنامه‌ریزان استانی از سال ۲۰۱۷ دست‌کم ۸۳۵ میلیارد یوآن (معادل ۱۱۶ میلیارد دلار) به این شهر که در ۱۲۵ کیلومتری جنوب پکن قرار دارد، اختصاص داده‌اند. شیونگان به‌عنوان راه‌حلی برای مشکلات شهری چین در نظر گرفته شده است که در آن شهروندان به‌جای درگیری با ترافیک سنگین، از طریق پارک‌های بسیار سرسبز به رفت‌وآمد خواهند پرداخت. مقامات چین می‌گویند این شهر بخشی از «برنامه یک‌هزار ساله» ساخت تمدن به حساب می‌آید.
هدف از ایجاد شیونگان، به نمایش گذاشتن فناوری شهرهای هوشمند و سازگاری با محیط زیست بوده است. این شهر که در سال‌های اخیر جمعیت زیادی نداشته، اکنون به‌سرعت در حال تغییر است و یک مرکز شهر زنده در آن شکل گرفته است.
در کنار استقرار دولت محلی در شیونگان، مناطق تجاری این شهر شاهد افزایش شرکت‌ها هستند و حتی برخی شرکت‌های مهم به‌طور رسمی از پکن خارج شده و در آن مستقر شده‌اند و این روند همچنان ادامه دارد.
با افزایش شهروندان شیونگان، شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات نیز به این شهر جذب شده‌اند، تعدادی از بیمارستان‌ها و مدارس پیشروی چین در این شهر شعبه‌های خود را افتتاح کرده‌اند و دانشگاه‌های محلی در حال افزایش تعداد دانشجویان خود هستند.
طبق آمارهای منتشرشده تا پایان سال گذشته میلادی، داده‌های رسمی نشان می‌دهد جمعیت شهر آینده در حدود ۱.۴ میلیون نفر بوده است.
با افزایش جمعیت، آزمون‌های سیاستی طراحی‌شده برای شیونگان در حال اجرا هستند و برنامه‌ریزان برخی از ماندگارترین مشکلات چین را هدف گرفته‌اند. یکی از طرح‌های آزمایشی شیونگان شامل سیستم اقامت چین است که رشد جمعیت را مدیریت می‌کند (و مهاجران شهری را از مدارس دولتی عمومی و دیگر مزایا محروم می‌کند). هدف از ساخت شیونگان، رشد سریع جمعیت آن نیست. در حقیقت، مقامات شهری می‌خواهند جمعیت آن را تا سال ۲۰۳۵ در سطح کمتر از ۵ میلیون نفر نگه دارند.
برای این منظور، آن‌ها یک سیستم اقامت براساس شایستگی ایجاد کرده‌اند که سطح تحصیلات، مهارت، تجربه کاری و سوابق پرداخت مالیات متقاضیان را لحاظ می‌کند.
اقتصاد چین در سه‌ماهه دوم سال جاری میلادی با رشد ۵.۲ درصدی همراه شد. با وجود مصرف داخلی ضعیف، چینی‌ها توانستند با اتکا به صادرات قدرتمند به کشورهای دیگر به غیر از آمریکا، زیان‌ها را جبران کنند.
عمده مجوزهای اقامت به کارکنان بزرگ‌ترین شرکت‌های دولتی، دانشجویان برترین دانشگاه‌ها و شاغلان دارای مهارت بالا در صنایعی مانند هوش مصنوعی، زیست‌فناوری و فناوری مالی اختصاص می‌یابد.
برای افرادی که موفق به عبور از این فیلتر نشوند، مقامات شیونگان یک سیستم موازی مشابه گرین کارت آمریکا طراحی کرده‌اند که به دارندگان آن اجازه می‌دهد برخی از مزایای محلی و حمل‌ونقل عمومی رایگان را دریافت کنند، اما این امتیازات پس از پنج سال منقضی می‌شوند.
افرادی که وارد شیونگان می‌شوند، از مزایای طرح جدید بازنشستگی بهره‌مند می‌شوند. چین فاقد یک شبکه ایمنی اجتماعی قوی است و سیستم بازنشستگی آن در سراسر کشور با کمبودهایی روبه‌روست.
در ماه فوریه، دولت محلی شیونگان اعلام کرد تمام شرکت‌ها باید کارمندان خود را در دو برنامه بازنشستگی دولتی و طرح مستمری سازمانی ثبت نام کنند. این طرح‌ها از طریق شرکت‌ها و کارمندان آن‌ها تأمین مالی می‌شوند.
شیونگان نخستین منطقه دولتی چین است که کارمندان را به انجام پرداخت برای صندوق‌های بازنشستگی خود سوق می‌دهد. هدف از این سیاست جدید، جذب افرادی است که می‌خواهند در شیونگان شغل داشته باشند. کارکنانی که از پکن به شیونگان نقل مکان می‌کنند، قادر خواهند بود مزایای بازنشستگی خود در پایتخت را حفظ کنند، آن هم در شرایطی که حفظ مزایای بازنشستگی در زمان نقل مکان بین مناطق مختلف چین، امری دشوار است.
همچنین به احتمال زیاد، شهروندان شیونگان با چرخه‌های رونق و رکود بازار مسکن چین که اکنون در بحران قرار دارد، روبه‌رو نخواهند شد، چراکه همه قادر نخواهند بود در این منطقه صاحب خانه شوند.
خریداران احتمالی باید در میان گروهی از کارکنان بااستعداد باشند که اقامت پکن یا شیونگان را دارند یا دارای کارت سبز هستند. همچنین افرادی که دست‌کم به‌مدت پنج سال برای سیستم اجتماعی-امنیتی محلی شیونگان پرداخت‌هایی انجام داده‌اند، می‌توانند خانه خریداری کنند؛ اما هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند در جای دیگری از چین صاحب ملک شود؛ یک عامل بازدارنده برای دلالانی که به احتکار آپارتمان‌های اقدام می‌کنند.
اقتصاد چین همچنان گرفتار سرمایه‌گذاری بی‌رویه در صنایع تولیدی است؛ مدلی که با وجود هزینه‌های سنگین، بهره‌وری پایین و کارخانه‌های نیمه‌خالی به همراه داشته است. حتی رئیس‌جمهوری چین هم حالا از این روند نگران و خشمگین است.
خانه‌ها از طریق یک سیستم بخت‌آزمایی توزیع می‌شوند و کارکنان باید اجازه رئیس شرکت خود را برای حضور در این فرآیند کسب کنند. این اقدامات باعث پایین ماندن تقاضا برای خانه‌ها می‌شود و در نتیجه، قیمت خانه سرکوب می‌شود. همه این موارد در راستای یکی از شعارهای شی جین‌پینگ است: «خانه برای زندگی کردن است، نه ابزاری برای دلالی.»
همچنین آن دسته از شرکت‌های ساخت‌وساز که در شیونگان به احتکار خانه می‌پردازند تا قیمت‌ها را بالا ببرند، قراردادهایشان مجددا احیا نمی‌شود.
اگرچه شیونگان دیگر یک شهر ارواح نیست، اما تلاش حزب کمونیست چین برای تسلط بیشتر بر زندگی ساکنان این شهر، ممکن است مانع از جذب بااستعدادترین افراد به آن شود. علاوه بر این، در راستای مطابقت پیدا کردن با استانداردهای زیست‌محیطی شیونگان، تقریبا تمام کارخانه‌های این شهر تعطیل شده‌اند و مبلغ ناچیزی برای جبران خسارت کسانی که از این اتفاق متضرر شده‌اند، ارائه شده است.
شیونگان در حال تبدیل شدن به جامعه‌ای انحصاری است که در آن ممتازترین افراد جامعه چین زندگی می‌کنند. اکونومیست در پایان می‌نویسد، اگر این شهر بتواند برای هزار سال دوام آورد، شاید این ویژگی ممتاز بودن آن برای همیشه در یادها بماند.
برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید
