عربستان رسما میزبان جام جهانی شد!
عربستان سعودی رسما میزبان جام جهانی ۲۰۳۴ شد.
عربستان سعودی رسما میزبان جام جهانی ۲۰۳۴ شد.
به گزارش رصد روز، عربستان سعودی رسما میزبان جام جهانی ۲۰۳۴ شد.
این در حالی است که در کشور ما ایران، تعمیرات ورزشگاه آزادی هنوز به اتمام نرسیده و ورزشگاه نقش جهان رسما میزبان بازی‌های تیم ملی فوتبال شده است.
ایران حتی توانایی برگزاری مسابقات مهم تیم ملی را در ورزشگاه آزادی ندارد اما عربستان که بیخ گوش کشورمان است میزبان جام جهانی شده!
جام جهانی فوتبال (یا جام جهانی فوتبال مردان و به‌طور کوتاه: جام جهانی)، یک رقابت بین‌المللی فوتبال است که تیم‌های ملی بزرگسال مردان که از اعضای فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) هستند در آن به رقابت می‌پردازند. این مسابقات از زمان برگزاری نخستین دوره در سال ۱۹۳۰ هر چهار سال یک بار برگزار شده است، به جز در سال‌های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۶ که به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم برگزار نشد. قهرمان فعلی این رقابت‌ها آرژانتین است که سومین قهرمانی خود را در جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ به دست آورد.
چگونگی برگزاری فعلی مسابقات به این ترتیب است که مرحلهٔ مقدماتی، طی ۳ سال پیش از آغاز مسابقات اصلی برگزار می‌شود تا مشخص شود کدام تیم‌ها واجد شرایط حضور در مرحلهٔ گروهی مسابقات هستند. در مرحلهٔ گروهی، ۴۸ تیم با هم به رقابت می‌پردازند.
تا جام جهانی ۲۰۲۲، ۲۲ فینال برگزار شده و در مجموع ۸۰ تیم ملی با هم به رقابت پرداخته‌اند که فقط ۸ کشور موفق به کسب قهرمانی در این مسابقات شده‌اند. برزیل پنج بار قهرمان شده و تنها تیمی است که در همهٔ ادوار جام‌های جهانی حضور داشته است. سایر برندگان جام جهانی عبارت‌اند از آلمان و ایتالیا هر کدام با چهار قهرمانی، آرژانتین با سه قهرمانی، فرانسه و اروگوئه هر کدام با دو قهرمانی؛ و انگلستان و اسپانیا هر کدام با یک قهرمانی. جام جهانی معتبرترین رقابت فوتبال در جهان و همچنین پربازدیدترین و پرطرفدارترین رویداد ورزشی در جهان است، مانند بازی فینال جام جهانی ۲۰۰۶ که حدود ۷۱۵٫۱ میلیون بیننده داشت؛ عددی معادل یک نُهم کل جمعیت کرهٔ زمین.
تاکنون ۱۷ کشور میزبان جام جهانی بوده‌اند. قطر میزبان مسابقات ۲۰۲۲ بود. جام جهانی ۲۰۲۶ به‌طور مشترک به میزبانی کانادا، ایالات متحدهٔ آمریکا و مکزیک برگزار خواهد شد که باعث می‌شود مکزیک به اولین کشور با سه بار میزبانی جام جهانی تبدیل شود.
تاریخچه
مسابقات بین‌المللی پیشین
اولین مسابقهٔ بین‌المللی فوتبال جهان یک مسابقهٔ دوستانه بود که در سال ۱۸۷۲ در گلاسگو میان تیم‌های ملی اسکاتلند و انگلستان برگزار شد و با تساوی ۰–۰ به پایان رسید.[۵] اولین تورنمنت بین‌المللی، مسابقات قهرمانی بریتانیا در سال ۱۸۸۴ بود.با افزایش محبوبیت فوتبال در سایر نقاط جهان در آغاز سدهٔ بیستم، فوتبال به عنوان یک ورزش نمایشی و بدون مدال در المپیک ۱۹۰۰ و المپیک ۱۹۰۴ حضور داشت.
پس از تأسیس فیفا در سال ۱۹۰۴، این نهاد تلاش کرد تا در سال ۱۹۰۶ یک تورنمنت بین‌المللی فوتبال بین کشورهای خارج از چارچوب المپیک در سوئیس ترتیب دهد اما چون سال‌های آغازین این رشتهٔ ورزشی بود، توفیقی کسب نکرد و شکست خورد.
در المپیک ۱۹۰۸ در لندن، فوتبال به یک رقابت رسمی تبدیل شد که توسط اتحادیهٔ فوتبال انگلستان برنامه‌ریزی شد. این رویداد فقط برای بازیکنان آماتور برگزار شد. بریتانیا (به نمایندگی از تیم ملی فوتبال آماتور انگلیس) مدال طلا را کسب کرد. آن‌ها این کار را در بازی‌های المپیک ۱۹۱۲ در استکهلم نیز تکرار کردند.
با ادامهٔ مسابقات المپیک فقط میان تیم‌های آماتور، توماس لیپتون مسابقات قهرمانی سِر توماس لیپتون را در سال ۱۹۰۹ در تورین برگزار کرد. در این رقابت‌ها، تیم‌های ملی شرکت نداشتند بلکه از هر کشور، یک تیم باشگاهی و به عنوان نمایندهٔ آن کشور در این مسابقات حضور پیدا می‌کرد. این رقابت گاهی به عنوان اولین جام جهانی توصیف می‌شود. معتبرترین تیم‌های باشگاهی حرفه‌ای از ایتالیا، آلمان و سوئیس در آن حضور داشتند اما اتحادیهٔ فوتبال انگلستان از همراهی با این رقابت‌ها خودداری کرد و پیشنهاد اعزام تیم حرفه‌ای را رد کرد. لیپتون از وست اوکلند، یک تیم آماتور از کانتی دورام دعوت کرد تا انگلستان را در این رقابت‌ها نمایندگی کند. وست اوکلند برندهٔ مسابقات شد.
در سال ۱۹۱۴، فیفا موافقت کرد که مسابقات فوتبال المپیک را به عنوان «قهرمانی جهانی فوتبال آماتورها» به رسمیت بشناسد و مسئولیت مدیریت این رویداد را بر عهده گرفت. این امر، راه را برای اولین رقابت بین-قاره‌ای فوتبال جهان هموار کرد. در بازی‌های المپیک ۱۹۲۰، مصر و ۱۳ تیم اروپایی به رقابت پرداختند که در نهایت بلژیک قهرمان شد. اروگوئه در دو تورنمنت فوتبال المپیک بعدی، یعنی سال ۱۹۲۴ و ۱۹۲۸ قهرمان شد. این مسابقات همچنین اولین دور مسابقات آزاد جهانی بودند، زیرا سال ۱۹۲۴ شروع دورهٔ حرفه‌ای فیفا بود.که فوتبال برای نخستین بار، به عنوان ورزشی رسمی در المپیک مورد رقابت قرار گرفت و فیفا مسئولیت برگزاری آن را به عهده داشت. البته در آن زمان تنها تیم ملی انگلستان یک تیم حرفه‌ای بود و سایر تیم‌ها دارای بازیکنان آماتور بودند و به همین دلیل در دو دورهٔ بعدی المپیک، مدال طلا را انگلستان کسب کرد.
