به گزارش رصد روز، در حالی که ویدئوی گریه و گلایه مادر ابراهیم رئیسی از بیتوجهی مسؤولان، واکنشهای زیادی در فضای مجازی داشت، برادر رئیسجمهور دولت سیزدهم گفت: این فیلم مربوط به روزهای اول شهادت آیتالله رئیسی است.
از چندروز پیش و همزمان با فرارسیدن ولادت حضرت زهرا (س) و روز مادر، ویدئویی از گریههای مادر شهید آیتالله سید ابراهیم رییسی، رییس جمهور فقید کشورمان در فضای مجازی منتشر و خبرساز شد.
در این ویدئو که واکنشهای گسترده کاربران فضای مجازی را در پی داشت مادر شهید رئیسی میگوید: بعد از شهادت پسرم کسی به من سر نمیزند و همه فراموشم کردهاند!
محمدحسن رییس الساداتی، برادر رئیس جمهور مرحوم کشورمان درباره این فیلم گفت: فیلم منتشرشده در فضای مجازی مربوط به روزهای اول شهادت آیت الله رئیسی است که مادرم بیتابی میکرد و هنوز خیلی از مردم و مسئولان از محل زندگی او اطلاعی نداشتند.
وی با بیان اینکه مادر شهید رئیسی اکنون با بیماریهای مختلفی دست و پنجه نرم میکند، ادامه داد: اکنون مادرم در خانه استراحت میکند اما گاهی حال نامساعدی دارد. بیماری قلبی و دیابت، او را رنج میدهد و سن بالای او باعث شده تا زود خسته شود.
برادر شهید رئیسی ادامه داد: علی رغم بیماری و سن بالا اما مادرم پذیرای مهمانان مختلفی است که پس از شهادت آیت الله رییسی به خانه میآیند. مثلا طی روزها و هفتههای گذشته استاندار خراسان رضوی، شهردار مشهد، مدیران بنیاد شهید به خانه مادر آمدند. هراز گاهی حتی جمعی از دانشجویان نیز با ما هماهنگ میکنند و به مادر سر میزنند؛ چندروز قبل، تعدادی از دانشجویان و استادان یک دانشگاه به دیدار این مادر شهید آمدند.
محمدحسن رییس الساداتی خاطرنشان کرد: مادرم علاقه زیادی به عکس گرفتن و فیلمبرداری ندارد. هر مهمانی که به خانه او می آید، تاکید میکنیم که تصویربرداری از مادر شهید رییسی نداشته باشند. همین سبب شده از یک دورهای پس از شهادت رییس جمهور، تصویری از او منتشر نشود اما این به معنای تنهایی مادر شهید رییسی نیست.
سید ابراهیم رئیسالساداتی در ۲۳ آذر ۱۳۳۹در محله نوغان شهر مشهد به دنیا آمد. پس از مرگ او، مادرش و نیز یک برادر و یک خواهرش در رسانهها حضور یافتند. به گفته رئیس ستاد انتخابات رئیسی در سیستان و بلوچستان، پدر رئیسی اهل دشتک زابل از منطقه سیستان بود. وی در پنج سالگی پدر خود را از دست داد. به گفتهٔ وبگاهش، نسبت رئیسی از پدر و مادر به زید بن علی میرسید.
سید ابراهیم رئیسی در مدرسه ابتدایی جوادیه شرکت کرد و تحصیل در علوم حوزوی را در مدرسه نواب و سپس در مدرسه علمیه آیتالله موسوی نژاد آغاز کرد. رئیسی در سال ۱۳۵۴ وارد حوزه علمیه قم و مدرسه علمیه آیتالله بروجردی شد و زمانی هم در مدرسهای با مدیریت سید مرتضی پسندیده تحصیل کرد.او تحصیلات حوزوی خود را تا سطح چهار فقه و اصول در مدرسهٔ حقانی ادامه داد. علی مشکینی، حسین نوری همدانی، محمد فاضل لنکرانی، ابوالقاسم خزعلی، فاضل هرندی، ستوده، مروی خراسانی، مجتبی تهرانی، مرعشی، سید محمود هاشمی شاهرودی و مرتضی مطهری از جمله استادان وی بودهاند.
رئیسی در سال ۱۳۸۰ در کنکور دکتری مدرسه عالی شهید مطهری پذیرفته شد و در سال ۱۳۹۲ (پس از ۱۲ سال) مدرک دکتری فقه و حقوق خصوصی را از مدرسه عالی شهید مطهری اخذ کرد. محسن مهرعلیزاده در مناظرات انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ مدعی شد که تحصیلات رئیسی تنها شش کلاس است و با این تحصیلات نمیتواند کشور را اداره کند. پس از این گفته، رسانههای خبری تصویر مدرک دکتری او را منتشر کردند.اما برخی نیز اخذ این مدرک را برخلاف قانون ممنوعیت ادامه تحصیل کارگزاران کشور دانستند و به آن انتقاداتی وارد کردند. اینکه وی در زمان اخذ مدرک دکتری، در منصب معاون اولی قوه قضائیه اشتغال به کار داشته و بنابر ضمانت اجرایی این قانون، باید از یک تا سه سال انفصال از خدمت پیدا کند؛ از جمله این انتقادات بوده است. برخی نظیر رئیس مرکز مشاوران قوه قضائیه مدعی شدهاند که رئیسی در خارج از ساعات اداری و در روزهای غیراداری و احیاناً با استفاده از مرخصی ساعتی و روزانه، به تحصیل پرداخته؛ بنابراین اخذ مدرک وی فاقد اشکال قانونی بوده است. این در حالی است که «عدم اشتغال به کار در خارج از دانشگاه»، یکی از پنج شروط عمومی پذیرش و «تعهد کتبی مبنی بر تحصیل تمام وقت در دوره دکتری» یکی از شروط تحصیل در مقطع دکتری این دانشگاه است. وی همچنین دارای مدرک کارشناسی ارشد حقوق بینالملل خصوصی بوده است.
در سال ۱۳۵۹ و در حالیکه ۲۰ سال داشت، پس از چندماه که به عنوان دادیار در کرج فعالیت کرد با حکم علی قدوسی به عنوان دادستان کرج انتخاب شد. وی در تابستان ۱۳۶۱ با حفظ سمت به عنوان دادستان استان همدان نیز منصوب شد و بهطور همزمان در دو شهر به فعالیت پرداخت.
معاونت سیاسی دادستان انقلاب تهران
رئیسی که بعد از برکناری اسدالله لاجوردی، در سمت «معاونت گروهکی» دادستان تهران، برخورد با گروههای سیاسی زندان را بعهده داشت، در سال ۱۳۶۴ به عنوان جانشین علی رازینی دادستان انقلاب تهران انتخاب شد. وی در سال ۱۳۶۷، مورد توجه سید روحالله خمینی قرار گرفت و احکام ویژه و مستقیمی برای رسیدگی به مشکلات قضایی در برخی استانها از جمله لرستان، کرمانشاه و سمنان را مستقل از ساختار قوه قضائیه، از او دریافت کرد. بعد از آن هم خمینی چندین پرونده را برای تصمیم قضایی به او و حسینعلی نیری محول کرد.