به گزارش رصد روز، «مَدرِس ابن سینا» در خیابان ابن سینا در محله دردشت اصفهان قدیمیترین مدرسه طب دنیاست که امروزه از آن فقط یک بقعه برجا مانده.
مدرسه ابن سینا
قدیمیترین مدرسه در ایران قدمتی بیش از هزار سال دارد؛ «مَدرِس ابن سینا» در خیابان ابن سینا در محله دردشت اصفهان که به گفته برخی از مورخان، قدیمیترین مدرسه طب در دنیاست و گفته میشود در دوره حکومت آلبویه و سالهای پایانی زندگی ابوعلی سینا در اصفهان ساخته شده و بقایای آن پس از هزار سال تا امروز باقی مانده است.
نگاهی به گذشته
این مدرسه بر اساس اسناد و مدارک قدیمیترین مدرسه عالی برجای مانده در ایران به شمار میرود. با این که تاریخ دقیق تأسیس سنت دانشگاهی طب در اصفهان معلوم نیست اما این بنا و قدیمیترین اسناد باقیمانده از گذشته نشان میدهد از سال ۱۰۲۵ میلادی فرایند آموزش در مدرسه طب اصفهان که مدرس ابن سینا نامیده میشود جریان داشته است. روایت است که ابنسینا هر روز صبح بعد از اذان در این مکان تدریس میکرده است و به جز او، استادان دیگری چون ابوعبید جوزجانی نیز در این محل به تدریس میپرداختهاند. «مَدرَس» (مدرسه) ابن سینا بر اساس برخی روایتها محل خاکسپاری ابنسینا نیز هست.
«مَدرِس ابن سینا»
مَدرِس ابنسینا مربوط به دوره آلبویه است و در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۳ با شماره ثبت ۱۱۵۵۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. سخنگوی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان با بیان اینکه امروزه از مجموعه بزرگ ابنسینا چیز زیادی باقی نمانده است به همشهری میگوید که آنچه از مدرسه بر جای مانده یک بقعه است. به گفته شهرام امیری، این بقعه بین ۵۰ تا ۷۰ متر است که گفته میشود بخشی از همان مدرسه بزرگ ابن سیناست.
او با اشاره به اینکه اسناد و مدارک نشان میدهد شخص ابنسینا در سالها یا در روزهای آخر عمر خود ساکن اصفهان بوده است، توضیح میدهد که طبق شواهد و قراین ابنسینا در همین مکانی که در خیابان ابن سینا قرار دارد و یکی از محلههای قدیمی اقامت داشته و به تدریس پرداخته است.
این کارشناس با اظهار تاسف از اینکه مدرسه از میان رفته است، تاکید میکند: «مدرسه ابن سینا در سال ۱۳۸۳ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت. در سال های گذشته هم صحبتهایی مبنی بر احیای این مدرسه شد و به دلیل اینکه جزو آثار ملی هم قرار گرفت، کارهای مرمت آن صورت گرفت. البته در سالهای گذشته به این بنا تعرضهایی صورت گرفت به طوری که حتی تا دیوار به دیوار این مدرسه ساختمانسازی صورت گرفت و چهره این مکان را مخدوش کرد. با وجود این، خود بقعه مرمت و احیاء شده است.»