خاموشی صنایع در سال جاری پیش از شروع تابستان از راه رسید و قطعی برق صنایع و به‌ویژه شهرک‌های صنعتی از خرداد ماه آغاز شد.
آن‌طور که گزارش‌ها و آمار حکایت می‌کنند مصرف‌برق سرانه مصرف برق در گرم‌ترین روزهای سال به بیش از ۷۲ هزار مگاوات رسید تا بدین شکل در حوالی پاییز هم این خاموشی‌ها ادامه داشته باشد. این آمار‌ها و تداوم گرما نگرانی‌ها را جهت قطعی برق برنامه‌ریزی‌شده در پاییز هم افزایش داد.
در شرایط فعلی و کمبود برق طی ماه‌های اخیر اوضاع صنایع چندان مساعد نیست و آنها ناچارند بین بد و بدتر یکی را انتخاب کنند؛ این بد و بدتر برای آنها انتخاب بین تعطیلی و از کار افتادن چرخ‌های تولیدشان یا اینکه به قطعی برق مقطعی تن بدهند.
آن‌طور که عبدالوهاب سهل‌آبادی، رئیس خانه صمت ایران، می‌گوید: تا زمانی که زیرساخت‌های تولید برق کشور تامین شود، برای جلوگیری هر روز تعطیلی کارخانه‌ها برق شبکه خانگی حداقل باید دو ساعت قطع شود.
بحران قطعی برق گریبان صنایع را گرفت
اکنون تنها قطعی برق نیست که مردم را به دردسر می‌اندازد؛ ایران به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دارندگان منابع گازی در زمستان هم با بحران گاز مواجه می‌شود و همیشه در فصول سرد اخباری مبنی بر قطع گاز برخی مناطق منتشر می‌شود.
باوجود اینکه ایران یکی از قطب‌های نفت و گاز دنیاست اما همیشه با مشکل کمبود و قطعی برق به خصوص در بخش صنایع دست و پنجه نرم می‌کند. انگشت اتهام نیز همچون سایر بحران‌ها دقیقا به سوی مردم است.
با تمام این تفاسیر نمی‌توان چالش کمبود برق را در چند پاراگراف خلاصه کرد؛ چراکه چالش‌های مشترکان خانگی و برق نیاز به گزارشی جداگانه دارد، اما می‌توان به همین نکته بسنده کرد که به جز صنعت‌گران، بسیاری از شهروندان خانگی هم از افت کیفیت برق در سطح شهر شکایاتی دارند.
در همین زمینه پرویز غیاث‌الدین، دبیر سندیکای شرکت‌های تولیدکننده برق، به تجارت‌نیوز گفت: علت تمام معضلات اخیر در صنعت برق عدم سرمایه‌گذاری است. هر ساله رشد مصرف برق صورت می‌گیرد و متاسفانه در ایران این رشد نسبت به کشورهای پیشرفته بیشتر است.
وی افزود: در چینن شرایطی رشد مصرف باید با نیروگاه‌ها، پست‌های جدید و شبکه توزیع جدید جبران شود؛ چراکه با افزایش عمر نیروگاه‌ها راندمان پایین می‌آید و تولید کمتر می‌شود، اما این تولید کم باید با نیروگاه‌های جدید جبران شود.
بی‌توجهی به احداث نیروگاه‌های جدید
غیاث‌الدین با اشاره به بی‌توجهی‌ها نسبت به احداث نیروگاه‌های جدید تاکید کرد: طبق برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده توسط دولت‌ها و حاکمیت مشخص است که هر سال چند نیروگاه باید وارد مدار شود؛ به عنوان مثال در برنامه ششم توسعه قرار بود ۲۵ هزار مگاوات نیروگاه جدید به مدار بیاید اما این اتفاق رخ نداد و هیچ نیروگاهی وارد مدار نشد.
وی یادآور شد: دلیل آن هم این است که در این حوزه سرمایه‌گذاری درستی انجام نشده است؛ نه دولت توان سرمایه‌گذاری دارد و نه برای بخش خصوصی انگیزه سرمایه‌گذاری مانده است. نیروگاه به پنج تا شش سال زمان نیاز دارد تا به مدار بیاید و این زمان بسته به میزان پولی که وارد پروژه‌ها می‌شود افزایش پیدا می‌کند. اگر امروز موانع رفع شود و مشکل تامین مالی وجود نداشته باشد، نیروگاه بعد از پنج الی شش سال دیگر وارد مدار می‌شود.
غیاث‌الدین در پایان خاطرنشان کرد: موضوع کمبود برق به‌ویژه برای صنایع قابل پیش‌بینی بود و بارها به دولت‌ها تذکر داده شد که به شرایط برق ایران به بحران نزدیک است؛ اما گوش شنوایی وجود نداشت. در نتیجه صنایع و بسیاری از شهرک‌های صنعتی هفته‌ای دو روز به دلیل کمبود برق تعطیل می‌شوند و ادامه این وضعیت شرایط را سخت خواهد کرد. درحال حاضر هم نمی‌توانیم امیدوار باشیم که خاموشی‌ها طی دو الی سه سال آینده کاهش پیدا کنند.
