با از سرگیری کنسرتها، نرخشان، طی یک بازه زمانی کوتاه به ۵۰۰ تا ۶۰۰ رسید و اکنون ۷۰۰ هزار تومان هم به فروش میرسد.
به گزارش رصد روز، برگزاری دوباره کنسرتها و بازگشت موسیقی به فضای جامعه آن هم در آستانه نوروز و بعد از مدتی تعطیلی، در ذات خود اتفاق خوشایندی تلقی میشود، اما نرخ بلیتهایی که سقف آنها حالا به ۷۰۰ هزار تومان در تهران رسیده است، این پرسش را به میان میآورد که انتهای این مسیر افزایش قیمتها تا کجاست؟
چراغ برگزاری کنسرتها که قبل از جشنواره موسیقی فجر روشن شده بود، همچنان تا نوروز ۱۴۰۲ که امسال با ماه مبارک رمضان هم همزمان شده، روشن میماند.
پیشتر در گفتوگویی با برگزارکنندگان کنسرت ها، از سوی آنها چنین پیشبینی شده بود که افزایش نرخ بلیت هر کنسرت، با توجه به تاثیرات ناشی از کرونا بر جهان و دنیای هنر و همچنین نرخ تورم، امر چندان دور از ذهنی به نظر نمیرسد، اما مسئله اینجاست که این افزایش قیمت، نهایتا تا کجا ادامهدار خواهد بود و خط قرمز و پایان آن کجاست؟ خصوصا که سود حاصل از این رویه، صرفا در جیب خوانندگان پاپ و سرمایهگذاران آنها میرود و عملا نفعی را عاید قشر آسیبپذیر موسیقی نمیکند که همان فعالان حوزه موسیقی سنتی، نواحی و کلاسیک هستند.
با از سرگیری کنسرتهای پاپ در یکی دو ماه اخیر، بلیت کنسرتها تا سقف ۵۰۰ هزار تومان به فروش رسید که البته در همان زمان بلیت کنسرتهای خواننده جوانی مانند «زانکو» در کیش تا ۸۰۰ هزار تومان هم فروخته شد. پس از آن در فاصله کوتاه زمانی، فرزاد فرزین هم بلیت کنسرتهای خود را تا سقف قیمت ۶۰۰ هزار تومان به فروش رساند.
اکنون ولی به نظر میرسد که قرار است با موج جدیدی از افزایش قیمت بلیتها رو به رو شویم؛ چراکه آغاز بلیت فروشیهای اخیر با سقف قیمت ۷۰۰ هزار تومان همراه بوده است.
البته نکتهای که در این بین به چشم میخورد، اختلاف قیمت فروش بلیت برای کنسرتهای مختلف است؛ چنانچه برخی از این کنسرتها هنوز هم تا سقف ۵۰۰ هزار تومان بلیت فروشی میکنند. و از سوی متولیان امر به طور رسمی مشخص نشده است که این تفاوت قیمت دقیقا بر چه مبنایی شکل میگیرد؟
پیشتر درباره این اختلافها و تعیین نرخ بلیت کنسرتها با برخی از تهیهکنندگان موسیقی صحبت کرده بودیم که یکی از آنها به ایسنا اینگونه توضیح داده بود: «بر اساس شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه اعضای صنف تهیهکنندگان آثار موسیقی، با مشورت یکدیگر و کارشناسی و تحلیل، قیمتگذاری بلیتها را انجام میدهند؛ حال اگر قیمتگذاری برخی از کنسرتها گرانتر از رِنج اصلی و خارج از عرف، تعیین شود، بلیتها به فروش نمیرود و عوامل آن کنسرت متضرر میشوند؛ البته چنین مواردی کم پیش میآید و در بیشتر مواقع قیمتگذاری بلیتها بر اساس سقف تعیین شده است.»
حال در شرایطی که خوانندگان جوان تر بلیتهای کنسرت خود را با قیمتهای بالا و سقف ۷۰۰ و ۸۰۰ هزار تومان (در تهران و کیش) به فروش میرسانند و بدین گونه کنسرت رفتن را به امری لاکچری بدل میکنند، شاید آن دسته از خوانندگانی که کارکشتهتر و قدیمیتر هستند، خود را محق بدانند که با رقمی بالاتر به روی صحنه بروند که بدین ترتیب شاید فروش کنسرتهایی تا سقف یک میلیون تومان هم در آیندهای نزدیک چندان دور از ذهن نباشد.