به گزارش رصد روز، هشتاد و دومین مراسم جوایز سینمایی گلدن گلوب در شهر لسآنجلس آمریکا برگزار شد. نکته جالب در این مراسم لباس کیت بلانشت، بازیگر مطرح سینمای هالیوود بود، پیراهنی که قبلا در مراسم فستیوال فیلم کن هم از آن استفاده کرده بود.
این اولین بار نبود که این بازیگر از لباس تکراری استفاده میکرد او قبلا در این رابطه گفته بود: «اینکه یک لباس چندبار میپوشم نباید موضوع مهمی برای تیتر خبرها و رسانهها باشه! ما همه انسان هستیم و یک زندگی نرمال داریم و قطعا در طول هفته یک لباس چندبار میپوشیم و این موضوع نیازی به بزرگنمایی نداره.
البته در کنار علاقهام به تکرار یک استایل در فرشقرمزها در واقع اعتراضی هم به قوانین ایجاد شده توسط این مراسمات دارم! خیلی از مراسمها شمارو مجبور میکنند که لباس تکراری نپوشید! اما من دوست دارم بپوشم و یک استایل بارها تکرار میکنم».
کاترین الیز بلانشت AC (انگلیسی: Catherine Elise Blanchett؛ زادهٔ ۱۴ مهٔ ۱۹۶۹) بازیگر استرالیایی است. او را یکی از برترین بازیگران زنِ نسل خود دانستهاند که بابت نقشهای همهجانبهاش در فیلمهای بلاکباستر و مستقل و فعالیت در آثار گوناگون تئاتر معروف است.بلانشت افتخارات گوناگونی از جمله دو جایزهٔ اسکار، چهار جایزهٔ گلدن گلوب و چهار جایزهٔ فیلم بفتا دریافت کردهاست.
کیت بلانشت حرفهٔ بازیگریاش را پس از فارغالتحصیلی از انستیتوی ملی هنر دراماتیک در تئاتر استرالیا آغاز کرد. کیت بلانشت در سال ۱۹۹۲ با نمایش الکترا و در سال ۱۹۹۴ با نمایش هملت به روی صحنه رفت. بلانشت برای به تصویر کشیدن الیزابت یکم در درام الیزابت (۱۹۹۸)، که برای آن برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر زن از گلدن گلوب و بفتا شد، مورد توجه عموم قرار گرفت و نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. به تصویر کشیدن کاترین هپبورن در درام زندگینامهای هوانورد (۲۰۰۴) برای او جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به همراه داشت و سپس برای بازی در نقش زنی نابسامان در کمدی-درام جاسمین غمگین (۲۰۱۳) جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن را کسب کرد. او برای بازی در یادداشتهایی بر یک رسوایی (۲۰۰۶)، الیزابت: دوران طلایی (۲۰۰۷)، من آنجا نیستم (۲۰۰۷)، کارول (۲۰۱۵) و تار (۲۰۲۲) نیز نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد.
پرفروشترین فیلمهای بلانشت سهگانهٔ ارباب حلقهها (۲۰۰۱–۲۰۰۳)، سهگانهٔ هابیت (۲۰۱۲–۲۰۱۴)، مورد عجیب بنجامین باتن (۲۰۰۸)، ایندیانا جونز و قلمرو جمجمه بلورین (۲۰۰۸)، سیندرلا (۲۰۱۵)، ثور: رگنراک (۲۰۱۷) و هشت یار اوشن (۲۰۱۸) هستند. او در بیش از ۲۰ نمایش تئاتر ایفای نقش کردهاست. از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۳، او و همسرش، اندرو آپتون مقام مدیران هنری شرکت تئاتر سیدنی را به عهده داشتند. برخی از نقشهای تئاتری او در این دوره احیای نمایشهای اتوبوسی به نام هوس، دایی وانیا و کلفتها بود. او نخستین حضور خود در برادوی را در سال ۲۰۱۷ با نمایش پلاتونوف تجربه کرد که برایش نامزد دریافت جایزهٔ تونی شد. بلانشت در سال ۲۰۲۰ برای بازی در مجموعهٔ تلویزیونی خانم آمریکا نامزد دریافت جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد.
دولت استرالیا در سال ۲۰۰۱ مدال صد ساله را به بلانشت اعطا کرد و در سال ۲۰۱۷ به مقام نشان استرالیا منصوب شد.او در سال ۲۰۱۲ از سوی دولت فرانسه نشان شوالیه هنر و ادبیات را دریافت کرد. به بلانشت مدرک دکتری عالی ادبیات از دانشگاه نیو ساوت ولز، دانشگاه سیدنی و دانشگاه مککواری اعطا شدهاست. او در سال ۲۰۱۵ از سوی موزه هنر مدرن مورد تقدیر قرار گرفت و فلوشیپ مؤسسه فیلم بریتانیا را دریافت کرد. مجلهٔ تایم در سال ۲۰۰۷ بلانشت را یکی از ۱۰۰ فرد تأثیرگذار جهان نامید و در سال ۲۰۱۸، نام او در رتبهبندی بازیگران زن با بیشترین دستمزد در جهان قرار گرفت.
سبک بازیگری
بلانشت اغلب بهعنوان یکی از بهترین بازیگران زن نسل خود تلقی میشود و بهدلیل توانایی در ایفای نقش شخصیتهایی از اقشار مختلف جامعه و همچنین برای ایفای نقش مهم در طیف گستردهای از ژانرهای فیلم، از فیلمهای مستقل کمهزینه تا فیلمهای پرمخاطب و مربوط به جریان اصلی مورد توجه قرار گرفتهاست. او به دلیل تسلط بر طیف گستردهای از لهجههای متنوع، از انگلیسی، ایرلندی و فرانسوی گرفته تا لهجههای مختلف منطقهای آمریکایی مورد تحسین قرار گرفتهاست.
بلانشت با اندرو آپتون، نویسندهٔ فیلم و نمایش ازدواج کردهاست. آنها در سال ۱۹۹۶ در ست یک شوی تلویزیونی با هم ملاقات کردند و سپس در ۲۹ دسامبر ۱۹۹۷ ازدواج کردند. این زوج سه پسر و یک دختر دارند. پسرانشان عبارتند از داشیل جان آپتون (زادهٔ ۲۰۰۱)، رومن رابرت آپتون (زادهٔ ۲۰۰۴)، ایگناتیوس مارتین آپتون (زادهٔ ۲۰۰۸)، و دخترشان ادیت ویوین پاتریشیا آپتون در سال ۲۰۱۵ به فرزندی پذیرفته شد. بلانشت میگوید او و همسرش از بدو تولد اولین پسرشان میخواستند کسی را به فرزندخواندگی قبول کنند