لحظه برخورد صاعقه با دریاچهٔ چیتگر+ ویدیو

به گزارش رصد روز، ویدیویی از لحظه برخورد صاعقه به دریاچه چیتگر در شب گذشته را ببینید.

دریاچهٔ چیتگر دریاچه‌ای مصنوعی است که در غرب تهران و منطقهٔ ۲۲ شهرداری تهران واقع شده‌است. مساحت این دریاچه ۱۳۰ هکتار است و در مجاورت آن ۱۲۰ هکتار مجموعهٔ تفریحی نیز در پهنهٔ خشکی ایجاد شده‌است. طراح این دریاچه مهندس هادی اخوان حریری است که مجموعه مرکز خرید قلب شهر اصفهان نیز از کارهای اوست. دریاچهٔ چیتگر در شمال پارک جنگلی چیتگر قرار گرفته و جنوب دریاچه به بزرگراه شهید همدانی، شمال آن به بزرگراه همت، شرق آن به بزرگراه آزادگان می‌رسد و از غرب به بافت مسکونی منطقهٔ ۲۲ شهرداری تهران محدود می‌باشد. منبع تأمین آب دریاچه رودخانهٔ کن می‌باشد و به واسطهٔ سیکل بسته و ایزولهٔ سامانهٔ انتقال آب آن هیچگونه آب دیگری وارد سیلاب‌های فصلی و همچنین تغذیهٔ سفره‌های آب زیرزمینی نمی‌شود.

تاریخچه
سابقهٔ طرح ساخت این دریاچه به تدوین نخستین طرح جامع شهر تهران در سال ۱۳۴۷ بازمی‌گردد که در آن ساخت دریاچه‌ای در غرب شهر تهران پیش‌بینی شده بود ولی ساخت این دریاچه به دلیل محدودیت‌های فنی و بودجه‌ای تا سال‌ها مسکوت ماند. سرانجام در پیش‌زمینهٔ مطالعاتی، از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۹، مطالعات جزئی و دقیقی در مقاطع مختلف از سوی مشاور صورت گرفت و ابهامات طرح بررسی و تکمیل شد.

ساخت دریاچهٔ چیتگر از طریق حوزهٔ معاونت فنی و عمرانی شهرداری تهران به سازمان مهندسی و عمران شهر تهران واگذار شد. به واسطهٔ خاص بودن نوع پروژه (سازهٔ آبی) لازم بود تا از شرکت‌های متخصص در این زمینه بهره گرفته شود. مطالعات و طراحی پهنه ساحلی دریاچه چیتگر توسط شرکت مهندسین مشاور امکو ایران صورت گرفت و همچنین شرکت آرماتور پردیس به عنوان مدیریت طرح پروژه انتخاب شد. در مهرماه سال ۱۳۸۹ عملیات اجرایی پهنهٔ آبگیر و از تیرماه سال ۱۳۹۱ عملیات اجرایی دریاچه مصنوعی توسط پیمانکار طرح شرکت سابیر و بر اساس مطالعه و طراحی شرکت مهندسی سد تونل پارس (اشتوکی پارس) آغاز شد. فاز اول پروژهٔ دریاچه با نام دریاچهٔ چیتگر در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۲ افتتاح شد. پس از اتمام فاز اول، ساخت فاز دوم طرح به مساحت ۱۴۰ هکتار در جنوب بزرگراه شهید همدانی (در ادامهٔ بزرگراه رسالت و شهید حکیم) شامل تونل شهدای غزه (ادامهٔ بزرگراه شهید همدانی) و جزایر آبی (ابوموسی و تنب بزرگ و کوچک)، محور چهار باغ، پارک آبی و مونوریل در دستور کار شهرداری قراردارد.

اراضی موسوم به «چیتگر»، حدود ۵۱۱ هکتار است. مالکیت این اراضی پیش از انقلاب متعلق به ارتش بوده‌است. زمانی که طرح این مسئله در منطقهٔ ۲۲ تصویب شد، حدود ۳۵۰ هکتار از این زمین‌ها در قالب طرح ۳۰–۷۰ به شهرداری تهران واگذار شد که یک بخش از این ۳۵۰ هکتار، شبکهٔ معابر، بخشی دیگر، فضای سبز و بخشی مجموعه هزار و یک شهری است.

مشخصات فنی
وسعت کل مجموعه در حدود ۸۰۰ هکتار است که ۱۳۰ هکتار آن پهنهٔ آبگیر (دریاچه) و مابقی پهنهٔ ساحلی است. تراز تاج دایک دریاچه ۱۲۶۸٫۵ متر از سطح دریا می‌باشد و تراز حداکثر آب دریاچه ۱۲۶۷٫۵ می‌باشد. آبگیری دریاچه در فصول پرآبی رودخانهٔ کن از ابتدای دی‌ماه تا پایان فروردین انجام می‌شود.
حجم دریاچهٔ پشت سد نیز در حدود ۶٫۹ میلیون متر مکعب برآورد می‌گردد.
طول تاج سد دریاچه ۷۳۰ متر و عرض آن ۱۲ متر، محیط دایک ساحلی پیرامون دریاچه ۴٬۸۰۰ متر و قطر دریاچه ۱٬۸۰۰ متر می‌باشد.
عمق دریاچه در کناره‌ها بین یک‌ونیم تا دومتر است، اما در اواسط دریاچه به ۹٫۵ متر می‌رسد.

برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید