ماجراهای «پیرپسر» ادامه دارد

به گزارش رصد روز، پیر پسر تا رسیدن به آستانه اکران ماجراهای زیادی را از سر گذرانده است. فیلم را اکتای براهنی سال ۱۴۰۰ ساخت، اما تا سال ۱۴۰۳ و یک نمایش ویژه در جشنواره فجر هرگز روی پرده نرفت. بعد از اکران در فجر و واکنش های بسیار مثبتی که از سوی منتقدان به خصوص در باره بازی حسن پورشیرازی دریافت کرد، فیلم مطرح شد و گفته شد برای اکران هیچ مشکلی ندارد. اما خیلی زود یک مشکل بزرگ برای اکران فیلم مطرح شد. زمان بلند فیلم (۱۹۰ دقیقه) به این معناست که هر سئانس اکران آن نزدیک به دو سئانس اکران یک فیلم با زمان معمول است. به همین دلیل از قیمت ۲۲۰ هزار تومانی برای بلیت‌های این فیلم صحبت ‌می‌شد تا سینماداران راضی به اکران آن باشند. بعد از مدتی ابراهیم عامریان در برنامه هفت اعلام کرد پخش کننده پیرپسر خواهد بود. هرچند که صحبتی از زمان فیلم و حل مشکل آن نشد، اما اعلام شد به زودی و با پایان فیلم رها روی پرده خواهد رفت. بعدتر هم گفته شد این فیلم هیچ ممیزی در اکران ندارد. حالا اما اعلام شده فیلم برای اکران باید رده بندی سنی داشته باشد. وح‌الله حسینی، معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی، درباره اکران فیلم پیرپسر اکران گفته: «برای این فیلم ابتدا باید آیین‌نامه رده‌بندی سنی نهایی و ابلاغ شود. البته در گذشته هم چنین آیین‌نامه‌ای وجود داشت، ولی باید در دوره جدید بازنگری و ابلاغ شود تا بعد بنا بر آن، فیلم‌هایی شبیه پیرپسر اکران شوند.» مشخص نیست این محدودیت سنی برای پیرپسر شامل چه رده سنی می شود و این فیلم با وجود اکران محدودترش در مقایسه با فیلم های دیگر به دلیل زمان طولانی آن، ‌ چه میزان دیگر از مخاطبانش را از دست می دهد و بیشتر از آن معلوم نیست این قانون چه میزان ضمانت اجرایی دارد و چطور اجرا می شود.

پیرپسر با بازی لیلا حاتمی، حسن پورشیرازی، حامد بهداد و محمد ولی‌زادگان داستان دو برادر است که با پدر قلدر و زورگویشان)، زندگی می‌کنند و تحت فشار اقتصادی زیادی قرار دارند تا اینکه رعنا وارد زندگی شان می شود.

قانون رده بندی سنی فیلم ها از کی اجرایی شد؟

قانون رده بندی سنی فیلم ها سال ۹۸ و در زمان سرپرستی حسین انتظامی بر سازمان امور سینمایی و سمعی بصری اعلام شد. در توضیح این قانون نوشته شده: :اهمیت این موضوع بدان خاطر است که گاه نمایش رفتار و گفتار شخصیت های منفی و یا رخدادهایی که متضمن خشونت، ترس و مضامین مشابه هستند، برای برخی گروه های سنی نامناسب است، لذا اطلاع رسانی، طبقه بندی آثار و توصیه های آگاهی بخش با انواع روش ها ضروری به شمار می رود.»

بر اساس ماده ۳ این قانون چهار درجه سنی برای تماشای فیلم ها تشخیص داده شده است: گروه ۹+ : این فیلم دارای الفاظ یا صحنه های نامناسب برای کودکان است و تماشای آن برای کودکان زیر ۹ سال توصیه نمی شود.
– گروه ۱۲+ : این فیلم دارای صحنه های نسبتا خشونت آمیز یا دلهره آور یا استعمال دخانیات و یا الفاظ نامناسب است و تماشای آن برای افراد زیر ۱۲ سال توصیه نمیشود.
– گروه ۱۵+ : این فیلم دارای صحنه های خشونت آمیز، ترسناک یا استعمال مواد مخدر یا روابط خلاف عرف جامعه و یا زبان تند و نامناسب است و تماشای آن برای افراد زیر ۱۵ سال توصیه نمی شود.
– گروه ۱۸+ : این فیلم دارای صحنه های افراطی از خشونت یا صحنه های استعمال مواد مخدر یا صحنه هایی تداعی کننده روابط زناشویی و یا الفاط و حرکات نامناسب است و تماشای آن برای افراد زیر ۱۸ سال ممنوع است.

پیش از این هم البته موضوع رده بندی سنی مطرح شده بود، اما هیچگاه به شکل جدی اجرا نشده و در واقع تشخیص تماشای فیلم برای زیر ۱۸ سال به خانواده ها واگذار شده است. مخالفان اجرای این طرح هم معتقدند خانواده ها می توانند تشخیص دهند کدام فیلم ها برای کودک و نوجوان مناسب هستند. هرچند به فراوانی می توان کودکانی را دید که همراه خانواده شان به دیدن فیلمی کمدی آمده اند که اصلا مناسب سنشان نیست.

برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید