محسن چاوشی، رفاقت را در حق شروین تمام کرد
پرونده شروین حاجی‌پور به عفو مختومه و بسته شد تا برگی دیگر از دفتر معرفت محسن چاوشی گشوده شود.
پرونده شروین حاجی‌پور به عفو مختومه و بسته شد تا برگی دیگر از دفتر معرفت محسن چاوشی گشوده شود.
به گزارش رصد روز، پرونده شروین حاجی‌پور به عفو مختومه و بسته شد تا برگی دیگر از دفتر معرفت محسن چاوشی گشوده شود.
رضا صائمی روزنامه نگار در این خصوص نوشت: شروین از نقش چاوشی در آزادی‌اش گفته، در دنیایی که رقابت، معیار و عیار حرفه هنری شده، چاوشی رفاقت را مرام و مراد مسیرش کرده تا شهرت و اعتبارش را نه در بِرند بودگی و بَرندگی که پای آزادگی خرج کند…..او فقط از آزادی و آزادگی نمی‌خواند، آن را فرا می‌خواند و زندگی می‌کند و زندگی می‌بخشد….که خوب می‌داند غم جمعه عصر و غریبی حصر چه حال بدی دارد…..نمی‌دانم او دقیقا چه نقشی در پرونده شروین و عفو او داشته اما در خیال چنین تصور می‌کنم که مقابل قاضی ایستاده و با آن صدای خش‌دار خنیاگرش خوانده: « ای قاضی این مردم چی میگن؟ آبادی آبادی آبادی….ای قاضی این مردم چی میخوان؟ آزادی آزادی آزادی!»…..او گفته بود من آدم شادی نیستم اما کدام شادی‌ای شریف‌تر و با شکوه‌تر از سهیم شدن در آزادی دیگری……به گمانم انسان در یاری کردن دیگریست که از شادی بارور می‌شود که حال خوب آدمی، حاصل خوب کردن حال دیگریست….دمت و مرامت گرم آقای چاوشی.
محسن چاوشی حسینی (زادهٔ ۸ مرداد ۱۳۵۸) خواننده، ترانه‌سرا و آهنگساز ایرانی است. چاوشی فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینهٔ موسیقی در سال ۱۳۸۲ با آلبوم نفرین آغاز کرد و پس از پنج سال فعالیت زیرزمینی و تولید سه آلبوم دیگر، توانست برای یه شاخه نیلوفر (۱۳۸۷) از وزارت ارشاد مجوز رسمی دریافت کند. او تاکنون ۱۱ آلبوم استودیویی رسمی منتشر کرده و برای امیر بی‌گزند (۱۳۹۵) موفق به دریافت جایزهٔ باربد بهترین آلبوم پاپ را از سی و دومین جشنوارهٔ موسیقی فجر شده است.
جسارت چاوشی در به‌کارگیری سبک‌های موسیقایی و ترانه‌های متفاوت و همچنین واکنش‌هایش به رویدادهای روز، باعث شده هوادارانش به او لقب آقای خاص بدهند. بخشی از شهرت فراگیر چاوشی به آهنگسازی و خوانندگی برای فیلم‌های سینمایی و سریال‌ها مربوط می‌شود. سنتوری (۱۳۸۵) نخستین فیلمی بود که چاوشی ساخت موسیقی متن و تیتراژش را به عهده داشت و برای آن جوایزی هم کسب کرد که بر ادامهٔ فعالیت‌های حرفه‌ای او اثرگذار بود. سال‌ها بعد چاوشی برای هر سه فصل سریال شهرزاد (۱۳۹۴) چند ترانه ساخت که همزمان با پخش قسمت‌های سریال منتشر می‌شدند.
با وجود اینکه چاوشی حضور کمرنگی در محافل اجتماعی دارد و تاکنون کنسرت نیز برگزار نکرده، اما در طول سال‌های فعالیتش با حاشیه‌هایی روبه‌رو بوده است. از جمله اینکه به دلیل انتقادات تندوتیزی که در بحران‌های اجتماعی به نهادهای مسئول داشته، بارها شایعهٔ ممنوعیتش از کار منتشر شده است. بااین‌حال همکاری‌های پرتعداد چاوشی با نهادهای حاکمیتی باعث شده عده‌ای به او برچسب خوانندهٔ حکومتی بزنند. اما محسن چاوشی در پست اینستاگرامی خود در پاسخ به تمجید سپاه پاسداران از او در مراسمی نوشت: شک دارم به شعری که زندانی و زندان بان باهم زمزمه می‌کنند.
محسن چاوشی زادهٔ خرمشهر است و اصالتی کُردتبار دارد. خانواده وی با توجه به شرایط کاری که پدرش به عنوان کارمند شرکت نفت داشت به خرمشهر مهاجرت کردند و محسن در خرمشهر زاده شد. وی فرزند ششم خانواده و دارای دو خواهر و سه برادر (مهراد، فرهاد و هوشنگ) است.پس از اشغال خرمشهر در زمان جنگ، خانواده او به شهرهای کرمانشاه، مشهد (ساکن شهرک عرب‌های مشهد)، و نهایتاً تهران مهاجرت کردند. او در سال ۱۳۸۸ با اسپاکو یوسفی ازدواج کرد و در سال ۱۳۹۲ صاحب فرزندی پسر به نام زانکو شد.
فعالیت حرفه‌ای
محسن چاوشی پس از دریافت فوق دیپلم حسابداری و پایان دورهٔ سربازی، فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینهٔ موسیقی در سال ۱۳۸۲ با آلبوم نفرین آغاز کرد و پس از گرفتن مجوز در سال ۱۳۸۷ آلبوم یه شاخه نیلوفر را منتشر کرد. از وی تاکنون بیش از ۲۰۰ قطعه موسیقی شنیده شده است، که شامل ۱۱ آلبوم و نیز چندین تک‌آهنگ است.
محسن چاوشی خواننده و آهنگساز ترانه‌های فیلم سینمایی سنتوری ساختهٔ داریوش مهرجویی بود. چاوشی همچنین یک قطعه برای تیتراژ پایانی فیلم سینمایی لامپ ۱۰۰ به کارگردانی سعید آقاخانی خواند.
چاوشی خواننده ترانه‌های سریال شبکه خانگی شهرزاد ساختهٔ حسن فتحی است که این ترانه‌ها خصوصاً تک‌آهنگ کجایی نقش بسزایی در محبوبیت او داشت.
محسن چاوشی دربارهٔ شیوهٔ ضبط صدایش برای آهنگ‌های فیلم سنتوری می‌گوید: «چاره‌ای جز این نداشتم که در خانه و در یکی از اتاق‌هایمان کار ضبط را انجام بدهم. به کمک مادرم یک پتو را با میخ به جلوی پنجره زدیم و دیوارها را هم با پتو پوشانیدم تا صدا نپیچد. مادرم از اتاق بیرون رفت و با یک پتو از بیرون، در اتاق را پوشاند. خودم هم از این طرف در، یک پتو آویزان کردم تا بتوانم در نهایت فضایی را در اختیار داشته باشم که در آن بشود وکال گرفت. پس از همه این ماجراها، پتو را کشیدم روی سرم و در همان شرایط خواندم و همه وکال را ضبط کردم. از زیر پتو که بیرون آمدم، «علی سنتوری» به دنیا آمده بود. همان نسخه هم نهایی شد و پخش شد».
