بیشتر داروهای سرماخوردگی حاوی سودوافدرین و فنیل‌افرین برای کاهش احتقان بینی هستند؛ اما این داروها محرک سیستم عصبی مرکزی با عوارضی مانند لرزش، اضطراب، بی‌قراری، تهوع و مشکلات خواب نیز هستند. کافئین به‌عنوان یک محرک می‌تواند این عوارض را تش...
به گزارش رصد روز، بیشتر داروهای سرماخوردگی حاوی سودوافدرین و فنیل‌افرین برای کاهش احتقان بینی هستند؛ اما این داروها محرک سیستم عصبی مرکزی با عوارضی مانند لرزش، اضطراب، بی‌قراری، تهوع و مشکلات خواب نیز هستند. کافئین به‌عنوان یک محرک می‌تواند این عوارض را تشدید کند.
قَهوِه نوشیدنی است که از دانه‌های قهوه بوداده تهیه می‌شود. قهوه رنگ تیره، طعمی تلخ و کمی حالت اسیدی دارد و اثر تحریک‌کننده‌ای بر روی انسان‌ها دارد که عمدتاً به دلیل محتوای کافئین آن است. قهوه بالاترین فروش را در بازار جهانی نوشیدنی‌های گرم دارد.
تولید قهوه با جداسازی دانه‌های میوه‌های گیاه قهوه (گیلاس‌های قهوه) آغاز می‌شود تا دانه‌های قهوه سبز خام حاصل شود، سپس دانه‌ها برشته‌شده به ذرات ریز آسیاب می‌شوند. قهوه از دانه‌های برشته و آسیاب‌شده تهیه می‌شود که معمولاً برای تهیهٔ نوشیدنی قهوه، این دانه‌ها را با روش‌های مختلفی مثل روش اسپرسو و موکاپات و نظایر آن، در تماس با آب داغ قرار داده و سپس فیلتر می‌کنند یا بدون فیلتر مثل روش قهوهٔ ترک تهیه می‌نمایند. قهوه معمولاً گرم سرو می‌شود، هرچند قهوهٔ سرد یا یخ‌زده نیز رایج است. قهوه می‌تواند به روش‌های مختلفی تهیه و ارائه شود (مانند اسپرسو، فرنچ پرس، کافه لاته یا قهوه کنسروشده که از قبل دم‌کشیده است). معمولاً شکر، جایگزین‌های شکر، شیر و خامه به نوشیدنی قهوه اضافه می‌شود تا طعم تلخ را موازنه یا مزه را تقویت نماید. همچنین جایگزین‌های مختلفی برای قهوه وجود دارند.
اگرچه قهوه اکنون یک کالای جهانی است، اما تاریخچهٔ طولانی آن به سنت‌های غذایی در اطراف دریای سرخ مرتبط است. قدیمی‌ترین شواهد معتبر از نوشیدن قهوه به عنوان یک نوشیدنی مدرن به یمن امروزی در جنوب عربستان در اواسط قرن ۱۵ میلادی برمی‌گردد، جایی که در زیارتگاه‌های صوفی، دانه‌های قهوه برای اولین بار برشته و به شیوه‌ای مشابه با روش‌های امروزی دم کشیده می‌شدند. دانه‌های قهوه توسط یمنی‌ها از ارتفاعات اتیوپی از طریق واسطه‌های ساحلی سومالی تأمین و در یمن کشت می‌شدند. تا قرن ۱۶، این نوشیدنی به سایر نقاط خاورمیانه و شمال آفریقا رسید و سپس به اروپا گسترش یافت.
دو نوع دانه قهوه که بیشتر کشت می‌شوند، قهوه عربیکا و روبوستا (کانفورا) هستند. گیاه قهوه در بیش از ۷۰ کشور کشت می‌شوند که عمدتاً در مناطق استوایی آمریکای جنوبی، جنوب شرق آسیا، شبه‌قاره هند و آفریقا می‌باشند. قهوه سبز و خام به عنوان یک کالای کشاورزی معامله می‌شود. صنعت قهوه بسیار گسترده است و ارزش آن تا سال ۲۰۲۳ به ۴۹۵٫۵۰ میلیارد دلار رسید. در همان سال، برزیل بزرگ‌ترین تولیدکننده دانه‌های قهوه بود و ۳۵٪ از کل تولید جهانی را به خود اختصاص داد، و پس از آن ویتنام و کلمبیا قرار دارند. در حالی که فروش قهوه به میلیاردها دلار در سال در سطح جهانی می‌رسد، کشاورزان قهوه به‌طور نامتناسبی در فقر زندگی می‌کنند. منتقدان صنعت قهوه همچنین به تأثیر منفی آن بر محیط زیست و پاکسازی زمین برای کشت قهوه و استفاده از آب اشاره کرده‌اند.
از سال ۱۵۸۲ میلادی واژه کافی (به انگلیسی: coffee) از زبان هلندی و با برگردان واژه کوفی (به هلندی: koffie) وارد زبان انگلیسی شد. هلندی‌ها نیز این واژه را از عثمانی‌ها وام گرفته بودند که در زبان ترکی عثمانی (به ترکی استانبولی: kahve) نامیده می‌شد. ترک‌های عثمانی نیز این واژه را از واژهٔ عربی (به عربی: qahwah) اقتباس کرده بودند.[۳][۴] فرهنگ‌نویسان عرب قرون وسطی می‌گویند واژهٔ قهوه در اصل نام گونه‌ای شراب بوده که سپس نام این نوشیدنی شده است. همچنین می‌گویند ریشهٔ این واژه، فعلِ «قها» (تلفظ: qahā) به‌معنی بی‌اشتها بودن است. زیرا در گذشته تصور بر این بود که این مایع باعث بی‌اشتهایی می‌شود.
چندین دلیل دیگر برای نامگذاری قهوه آورده شده که یکی از مشهورترین آن این است که این واژه از یک زبان اتیوپیایی یا یک زبان آفریقایی دیگر گرفته شده باشد و در اصل نام منطقه‌ای به نام کفا در جنوب‌غربی اتیوپی بوده است. گمان می‌رود که گیاه قهوه نخست آن جا یافت شده، در ضمن مردم آن منطقه به این گیاه بون می‌گویند.
