نقش بخش ساختمان در تولید ناخالص داخلی

به گزارش رصد روز، اهمیت بالای تولید ناخالص داخلی در شاخص‌های اقتصاد کلان به‌عنوان مهم‌ترین شاخص عملکرد اقتصادی در تجزیه و تحلیل‌ها مورد ارزیابی‌ قرار می گیرد.

کل ارزش ریالی محصولات نهایی تولیدشده توسط واحدهای اقتصادی مقیم کشور در دوره زمانی معین ( سالانه یا فصلی ) را تولید ناخالص داخلی می‌نامند.

بررسی اطلاعات مرکز آمار ایران در حوزه تولید ناخالص داخلی کشور از سال ۱۳۸۵ تا بهار ۱۴۰۲ نشان می‌دهد که دوره طلایی صنعت ساختمان ایران در نیمه دوم دهه ۸۰ و بهترین سال آن سال ۱۳۸۸ بوده است.

سهم بخش ساختمان در تولید ناخالص داخلی در بازه ۶.۵ تا ۸.۹ درصد در دهه ۸۰ به ثبت رسید. بنا به آمارهای منتشر شده در آن سال ها، بالاترین ارقام برای سهم بخش ساختمان در تولید ناخالص داخلی (بدون احتساب نفت) در بازه ۶.۵ تا ۸.۹ درصد در دهه ۸۰ به ثبت رسید. اما در ادامه، با وقوع شوک ارزی در ابتدای دهه ۹۰ که موجب کاهش ارزش پول ملی و کاهش قدرت خرید جامعه شد هزینه‌های تولید مسکن و در نهایت قیمت تمام شده افزایش یافت.

در آن دوره قیمت نهاده های تولید مسکن نیز به شکل عجیب و سرسام آوری رشد کرد و همین مساله در نهایت منجر به رشد هزینه‌های تولید مسکن و قیمت تمام شده شد.

کارشناسان اقتصادی در همان سال ها تحلیل های متفاوتی ارائه و اعلام کردند که قطعا این روند منجر به کاهش سهم بخش ساختمان در تولید ناخالص داخلی خواهد شد. نکته ای که در آمارهای این روزهای مرکز آمار قابل مشاهده است.

هنوز هم هستند کارشناسانی که به بخش مسکن به عنوان پیشران اقتصاد کشور نگاه نمی کنند. اما مرکز آمار در تازه ترین تحلیل خود از رشد تولید ناخالص داخلی به موضوع مسکن نیز به صورت کلی اشاره کرده است. موضوعی که نشان می دهد مسکن همچنان به عنوان پیشران اقتصادی کشور محسوب می شود. هر چند هنوز هم هستند کارشناسانی که می گویند دیگر نمی توان به بخش مسکن به عنوان پیشران اقتصاد کشور نگاه کرد. کما اینکه در یکی دو دهه قبل می‌شد از بخش مسکن به عنوان پیشران اقتصاد نام برد.

این کارشناسان بر این باور هستند که با توجه به تغییر و تحولاتی که در اقتصاد رخ داده، در دنیا دیگر به مسکن به عنوان پیشران اقتصاد نگاه نمی‌شود اما این نگاه را قبول داریم که مسکن نیاز اساسی کشور است و توجه به این نیاز اساسی، شوخی بردار نیست.

سهم مسکن در تولید ناخالص داخلی در سال ۹۸ حدود ۱۳.۸ درصد منفی بود. تازه ترین تحلیل آماری مرکز آمار به صورت نموداری نشان می دهد که سهم مسکن در تولید ناخالص داخلی در سال ۹۸ حدود ۱۳.۸ درصد منفی بوده است و حتی در سال ۹۹ نیز این عدد با یک رشد حدودا ۲ درصدی به منفی ۱۵.۴ درصد رسید.

اما اینکه در سال ۱۴۰۰ چه اتفاق مثبتی رخ داد تا بخش ساختمان بتواند سهم خوبی در تولید ناخلص داخلی داشته باشد را باید اینطور ارزیابی کرد که با ورود دولت سیزدهم و استارت نهضت ملی مسکن این روند تا حدودی مثبت شد.

سهم بخش ساختمان در تولید ناخالص داخلی در سال ۱۴۰۰ بالغ بر مثبت ۳.۹ درصد. سهم بخش ساختمان در تولید ناخالص داخلی در سال ۱۴۰۰ بالغ بر مثبت ۳.۹ درصد شد اما مشخص نیست چرا در سال ۱۴۰۱ این عدد مجددا منفی شد. سهم بخش ساختمان در سال ۱۴۰۱ به منفی ۲.۳ درصد رسید.

رشد ۳.۴ درصدی ساختمان در سال ۱۴۰۲ را باید به فال نیک گرفت چرا که سرمایه گذاری در بخش ساختمان و رشد سهم ساختمان در تولید ناخالص داخلی در نهایت به نفع شاخص های اقتصاد کلان خواهد بود.

در پایان ذکر این نکته ضروری است که هر واحد سرمایه‌گذاری در بخش مسکن تولید ناخالص داخلی را به میزان ۳. ۲ واحد افزایش خواهد داد و این همان نکته ای است که نباید از آن غافل شد و باید به بخش ساختمان یک نگاه ویژه تری داشت.

برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید