وقتی سهامداران بزرگ، ارفع را کوچک می‌کنند!

به گزارش رصد روز، شرکت آهن و فولاد ارفع، با وجود پشتوانه سهامدارانی چون چادرملو، سرمایه‌گذاری توسعه معادن و فلزات و سرمایه‌گذاری ملی ایران، در فروردین ۱۴۰۴ نه‌تنها موفق به تثبیت روند رشد تولید نشد، بلکه با افت جدی در فروش و درآمد نیز مواجه شد.

بر اساس داده‌های رسمی، مجموع تولید ارفع در فروردین ۱۴۰۳ ۱۹۹ هزار و ۷۸۲ تن بوده که در فروردین ۱۴۰۴ با افتی هرچند جزئی به ۱۹۹ هزار و ۶۴۹ تن کاهش یافته است. اما مسئله اصلی در میزان فروش و درآمد شرکت نمایان می‌شود.

در حالی که در فروردین ۱۴۰۳ بیش از ۷۰ هزار تن فروش ثبت شده بود، این رقم در فروردین ۱۴۰۴ به ۳۵ هزار تن سقوط کرد؛ افت ۵۰ درصدی در فروش، آن‌هم در بازاری که رقابت فولادی‌ها برای حفظ سهم بیشتر، به شدت در جریان است.

این افت سنگین، تأثیر مستقیمی بر درآمد شرکت گذاشت. درآمد فروردین ۱۴۰۴ معادل ۱۱ هزار و ۷۹ میلیارد ریال بوده؛ در حالی‌که سال قبل همین شاخص ۱۶ هزار و ۱۷۴ میلیارد ریال بود. یعنی کاهش بیش از ۳۱ درصدی در درآمد ماهانه.

اما پرسش اساسی اینجاست: چرا سهامداران بزرگی مانند چادرملو و توسعه معادن، در قبال چنین افت نگران‌کننده‌ای سکوت کرده‌اند؟
در اقتصادهایی که پاسخ‌گویی در ساختار سهامداری نهادینه شده، سهامدار عمده نمی‌تواند نسبت به کاهش ۵۰ درصدی فروش، بی‌تفاوت باشد. اما در ارفع، علی‌رغم قدرت مدیریتی و سابقه حرفه‌ای سهامداران اصلی، هیچ نشانی از ارزیابی راهبردی یا اصلاح ساختار دیده نمی‌شود.

در مقایسه، شرکت‌هایی نظیر POSCO کره جنوبی یا JSW هند در مواجهه با افت‌های مشابه، بلافاصله اقدام به بازنگری در مدیریت فروش، استراتژی صادرات و حتی ساختار هیأت‌مدیره می‌کنند. اما در ایران، به‌نظر می‌رسد برخی هلدینگ‌ها نه‌تنها پاسخ‌گو نیستند، بلکه با تکیه بر اعتبار نام خود، عملکرد ضعیف زیرمجموعه‌ها را نیز عادی‌سازی می‌کنند.

آیا زمان آن نرسیده که نهادهای نظارتی، از سهم‌خواهی صرف سهامداران عمده عبور کرده و به‌جای ارقام اسمی در تابلوی بورس، بر کیفیت عملکرد واقعی شرکت‌ها تمرکز کنند؟

برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید