به گزارش اختصاصی رصد روز ، موضوع فعالیت آن دسته از بنگاههای تولیدی که که عوارض قابل توجهی برای منابع طبیعی دارند محل بحث بسیاری از فعالان محیط زیستی است. مسئله ای که متأسفانه با دادن عوارض نادیده انگاشته می شود. بدون شک چنین فعالیتهایی برای نسلهای آینده تصویر جالبی از کشور باقی نخواهد گذاشت زیرا عدم توجه به ماده ۵۹ قانون ۵ ساله چهارم که به ارزش گذاری تولید اشاره دارد منابع را در کشور از بین خواهد برد و نباید تنها به اهداق کوتاه مدت نگاه کرد. مسئله ای که در خصوص برخی فعالیتهای بنگاههای تولیدی در کشور مطرح است به چنین عوارضی مربوط می شود. سؤالاتی که باید در این زمینه پاسخ داد این است که آیا پرداخت چنین هزینه هایی مانع از تخریب محیط زیست می شود؟ آیا این هزینه ها در جایی که باید صرف مرتفع کردن چالش های محیط زیسیتی خواهد شد؟ و هزاران سؤالی که حتماً ابهامات این وضعیت را بیشتر خواهد کرد. شرکت پتروشیمی بوعلی از جمله شرکتهائیست که بررسی صورتهای مالی آن حکایت از هزینه محیط زیست و دفع پساب صنعتی به صورت قابل توجه می دهد.
رقم قابل توجه ۴۸۳ میلیارد ریالی هزینه محیط زیست و دفع پساب در صورتهای مالی انتهای سال ۹۹ برای پتروشیمی بوعلی این سؤال را مطرح می کند که چه فعالیتی با چه سطحی از مخاطره برای محیط زیست در این پتروشیمی صورت گرفته که شاهد درج چنین رقم قابل توجهی هستیم؟
موضوع بعدی که البته در برخی گزارشات قبلی نیز از سازمان محیط زیست پرسیده شده و پاسخی دریافت نشده این است که محل هزینه کرد چنین مبالغی دقیقا کجاست و اگر شرکتی مانند پتروشیمی بوعلی فعالیتهایی را انجام دهد که به موجب آن آسیبی وارد شود آیا این مبالغ میتواند جلوی آن آسیب ها را بگیرد یا خیر؟