به گزارش رصد روز، علی نیلی از فعالان فضای مجازی عکسی را منتشر کرد که در آن یکی از مجریان صدا و سیما به منظور ترویج فرهنگ صرفهجویی با کاپشن به اجرای برنامه پرداخته است.
سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران (کوتهنوشت انگلیسی: IRIB) سازمانی رسانهای است که تنها متولی قانونی پخش برنامههای رادیویی و تلویزیونی در جمهوری اسلامی ایران است. بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، رئیس صدا و سیما را رهبر جمهوری اسلامی انتخاب میکند. این سازمان پیش از انقلاب ۱۳۵۷، سازمان رادیو و تلویزیون ملّی ایران نام داشت و آنزمان نیز به شکل حکومتی اداره میشد. از بسیاری جنبهها، صدا و سیما قدرتمندترین، فراگیرترین و پرنفوذترین رسانهٔ خبری در ایران بهشمار میرود که مهمترین استراتژی و هدف آن، نشر خرافات و ترویج آمریکاستیزی از راه تولید سریال و مستندات سفارشی و ایجاد حس تنفر نسبت به غرب در میان مردم است.
این سازمان علاوهبر تملک و کنترل رادیو و تلویزیون، مالک شرکت فیلمسازی سیما فیلم است. جشنوارههای فیلم، موسیقی و هنری برگزار میکند، کتاب، روزنامه و مجلّه منتشر میکند و از دانشگاه صدا و سیما به عنوان یک بازوی آموزشی، بهره میگیرد. فعالیتهای صدا و سیما به مرزهای ایران محدود نیست و در کشورهای مختلف جهان دارای تشکیلات است. این سازمان اهمیت ویژهای در جمهوری اسلامی ایران دارد و در سال ۱۴۰۱، بودجهٔ دولتی این سازمان بهتنهایی بیش از ۵ تریلیون تومان بوده است.شمار کارکنان این سازمان در سراسر کشور تا اواخر سال ۱۳۹۵ بین ۳۰ تا ۵۰ هزار نفر تخمین زده شده است. سید علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی ایران نیز صدا و سیما را «عمدهترین مرکز هدایت فکری» دانسته است. مسئول بخش ایران و افغانستان در سازمان گزارشگران بدون مرز، اعلام کرده است که رسانههایی نظیر صدا و سیما تنها در چند کشور دیگر از جمله چین و کره شمالی وجود دارند.
بودجهٔ دولتی صدا و سیما همواره افزایش داشته و در بودجهٔ سال ۱۴۰۲ ایران، هشت هزار میلیارد تومان به آن اختصاص یافته است. صدا و سیما یکی از زیاندهترین سازمانهای کشور ایران است و بر اساس برآورد دولت، زیان ۷۵۳۲ میلیارد تومانی در سال ۱۴۰۲ برجای میگذارد.
همچنین صدا و سیما به علّت عدم پرداخت حق پخش و به نوعی دزدی از جیب ورزش، بزرگترین بدهکار ورزش ایران نیز نامیده شده است؛ درحالیکه همیشه در این سازمان با موضع طلبکارانه در مورد ورزش ایران صحبت میکنند
پیش از انقلاب
در ۴ اردیبهشت ۱۳۱۹، رادیو ایران رسماً توسط محمدرضا پهلوی –ولیعهد وقت ایران– افتتاح گردید و عیسی صدیق نخستین رئیس آن بود.رادیو روزی ۵ ساعت برنامه داشت و برنامههایی نظیر اخبار داخلی و خارجی، موسیقی سنتی ایرانی و غربی، بحثهای مذهبی و ورزشی و همچنین اقتصادی و سیاسی پخش میکرد. بنا بر تخمین مرکز آمار ایران، در سال ۱۳۵۵ حدود ۷۶٪ جمعیت شهری و ۴۵٪ جمعیت روستایی به رادیو دسترسی داشتند.
تلویزیون ملّی ایران در روز ۱ فروردین ۱۳۴۶ رسماً افتتاح شد تا بعدتر سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران شکل بگیرد. در آن زمان تجهیزات سختافزاری تلویزیون در اختیار وزارت پست، تلگراف و تلفن بود و محتوای آن توسط اداره تبلیغات و انتشارات تولید میشد. در سالهای بعد گسترش فعالیتهای رادیو-تلویزیونی به سراسر کشور ایجاب میکرد تا نهاد یکپارچهای تشکیل شود و از سال ۱۳۵۰ تمامی تأسیسات در اختیار سازمان رادیو و تلویزیون ملّی قرار گرفت. شاه شخصاً رضا قطبی را به ریاست سازمان منصوب کرد و زمان پخش برنامهها به سرعت زیاد شد. در اواخر انقلاب دو شبکهٔ تلویزیونی (برنامه اوّل و برنامه دوم) فعال بودند و با گسترش تأسیسات، بیش از ۹۵٪ جمعیت شهرنشین و چیزی در حدود ۷۵٪ از جمعیت کشور قادر به دریافت امواج تلویزیونی بودند. پیش از انقلاب در حدود ۴۰٪ برنامههای تلویزیون خارجی و وارداتی بودند و برنامههای ساخت داخل نیز عمدتاً از برنامههای خارجی الگوبرداری شده بودند.
در بحبوحهٔ ناآرامیهای انقلاب ۱۳۵۷ و زمانی که ارتشبد ازهاری نخستوزیر ایران شد، تورج فرازمند به ریاست سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران پس از رضا قطبی برگزیده شد.