از آنجا که دولت چهاردهم در واپسین ماه‌‌‌های ریاست‌جمهوری جو بایدن سکان هدایت کشور را در دست گرفته و ایران از ناحیه تحریم، سیاست خارجی و تنش‌‌‌های منطقه‌‌‌ای شرایط خاصی دارد، اثر انتخاب مجدد ترامپ بر اقتصاد کشور غیرقابل چشم‌‌‌پوشی است.
به گزارش رصد روز، این اثر گرچه تا حد چشمگیری به‌واسطه بیش از یک‌دهه حیات با تحریم کمرنگ‌‌‌تر از گذشته است، اما به هیچ وجه قابل اغماض نیست.
نفت متغیر کلیدی این داستان است که سالانه درآمد ارزی قابل‌توجهی برای کشور به ارمغان آورده و مسیر انتقال مواد اولیه، قطعات و فناوری برای صنایع داخلی را تسهیل می‌کند. در فقدان این درآمد، کشور سیاست دقیق و روشنی برای جبران این شکاف درآمدی-ارزی ندارد.
کاری که لازم است به‌فوریت از سوی دولت چهاردهم تعیین‌تکلیف شود، فضای ارزی کشور و شرایط صادرات غیرنفتی است که مدت‌‌‌ها تحت فشار سیاست‌‌‌های محدودکننده‌ای نظیر پیمان‌‌‌سپاری ارزی و… قرار داشته و بنیه صادراتی کشور را تحلیل برده است.
استفاده از سیاست‌‌‌های بهتر و فراگیرتر که کمک کند تا پیچ و مهره‌‌‌های اقتصاد ایران در شرایط پرفشار، تاب‌‌‌آوری مناسب داشته باشد، موضعی است که به‌جد به دولت چهاردهم توصیه می‌شود.
لازم است استفاده از سیاست خارجی تنش‌‌‌زدا و تعاملی در کنار بهره‌‌‌گیری از فرصت همکاری با همسایگان، دو بال پرواز دولت جدید جهت پیشگیری از تکرار تلخی‌‌‌های سال ۹۷ باشد.
این مهم نیز جز در سایه تصمیم‌گیری صریح و روشن دولت چهاردهم، رئیس‌‌‌جمهور و تیم اقتصادی او ممکن نیست. ادامه مسیر فعلی نه‌تنها به ایمن‌‌‌سازی اقتصاد ایران کمک چندانی نخواهد کرد، بلکه حتی کار را برای تیم سیاست خارجی جهت بازی در منطقه و جهان سخت خواهد کرد. اکنون وقت بازی‌‌‌های جدی و سیاست‌‌‌های روشن در زمین اقتصاد است.
