یک اقتصاددان عقیده دارد تک‌نرخی کردن ارز در ایران در ظاهر تصمیمی فنی و ساده به نظر می‌رسد، اما در عمل یکی از پیچیده‌ترین اصلاحات ساختاری اقتصاد ایران است؛ اصلاحی که انجام آن چهار دهه قبل باید صورت می‌گرفت.

دلار در حال عبور از سقف‌های ۱۱۸ و ۱۱۹ هزار تومانی است؛ روندی که توجه بازار را به خود جلب کرده، اما در بانک مرکزی به ریاست فرزین ظاهرا نشانه‌ای از تصمیم جدید و ویژه برای مدیریت کاهش ارزش ریال دیده نمی‌شود.

شتاب‌گیری قیمت دلار با عبور از سطح ۱۱۷ هزار تومان، نتیجه ترکیبی از سیاست‌های اخیر دولت، رشد انتظارات تورمی و ریسک‌های ژئوپلیتیکی است و سناریوهای پیش‌رو از بازگشت محدود تا جهش احتمالی تا ۱۵۰ هزار تومان را شامل می‌شود.

نرخ ریال عمان در بازار ارز ایران افزایش یافته و هر ریال عمان حدود سه میلیون ریال ایران اعلام شده است.

اگر عامل خودرو نبود، اخبار بنزین می‌توانست دلار را به راحتی از ۱۱۵ هزار تومان عبور دهد. بنابراین، عرضه خودرو در حال حاضر نقش «ضربه‌گیر» (Buffer) را ایفا می‌کند.

برخلاف رویه معمول، این بار رکورد افزایش قیمت نه در سکه کامل، بلکه در قطعات کوچک‌تر بود به طوری که با ۴۰۰ هزار تومان افزایش برای سکه گرمی، بازار به وضوح نشان می‌دهد که سرمایه‌های کوچک مردم به این بخش سرازیر شده است.

هیئت دولت با مصوبه واردات بدون منشأ ارز، گران‌ترین تصمیم اقتصادی سال را گرفت و این تصمیمی بود که در لفافه حذف رانت، فقر را رسمی و طبقه ضعیف را قربانی می‌کند.

صادرات نفت ایران در ماه گذشته میلادی به بالای ۲.۱ میلیون بشکه در روز رسیده است. این موضوع همراه با ثبات نسبی قیمت دلار در هفته‌های اخیر، شبهه‌ کنترل مستقیم سیاست‌گذار بر قیمت دلار از محل فروش نفت را ایجاد کرده است.

لایحه بودجه سال ۱۴۰۵ کل کشور در مراحل پایانی تدوین قرار دارد و خبرهای جسته و گریخته از محتوای این سند نشان می دهد که دولت برای سال آینده تصمیم گرفته نرخ ترجیحی ارز واردات کالاهای اساسی را حذف کند.

در حالی که افزایش نرخ ارز، معلول مستقیم سیاست‌های ارزی بانک مرکزی است، اکنون محمدرضا فرزین، خود را در مقام منتقد پیامد‌های تورمی قرار داده است؛ رفتاری که شائبه‌ی مسئولیت‌گریزی را به ذهن متبادر می‌کند.