حملات سال‌های اخیر به زیرساخت‌های فیزیکی - انسانی هستهای و نظامی ایران – که اغلب با کمک شبکه‌ای از عوامل داخلی و نفوذی با برنامه‌ریزی و هدایت اسرائیل انجام شد – تنها بخشی از تصویری بزرگ‌تر است.
زمانی که کشورهای مقصد سیاست‌های مهاجرت و پناهندگی را سخت‌تر می‌کنند، این امر اثرات اقتصادی گسترده‌ای در سایر نقاط جهان ایجاد می‌کند. در این گزارش این اثرات گوناگون بررسی می‌شوند.
نفوذی‌ها را همیشه نمی‌شود به سادگی شناخت. آنها با پرچم دلسوزی وارد می‌شوند، با زبان همدلی حرف می‌زنند و ژست «مصلح دلسوز» می‌گیرند، اما ماموریت‌شان روشن است؛ به حاشیه بردن تمرکز کشور از مسائل حیاتی و استراتژیک.
جهان امروز با ورود هوش مصنوعی به میدان نبرد، در نقطه عطفی بنیادین قرار گرفته است. این فناوری نه صرفاً به‌عنوان یک ابزار مکمل، بلکه به‌مثابه مغز متفکر جنگ‌های آینده ظاهر شده است.
اگرچه تولید انرژی در ایران سالانه رکورد می‌زند، اما رضایت مصرف‌کننده و صنعت از پایداری خدمات همچنان پایین است
در حال حاضر، هیچ مدرک ملموسی در دست نیست که نشان دهد ایران برنامه‌‌‌‌ای برای ساخت سلاح هستهای دارد. نکته کلیدی آن است که هیچ تهدید فوری و جدی وجود نداشت. ادعای داشتن ذخایر کافی برای ساخت ۱۰ بمب ظرف دو هفته، تنها نیمی از واقعیت است.
صنایع رگ حیاتی اقتصاد هستند که تداوم فعالیت آنها اشتغالزایی، درآمدزایی و تامین نیازهای مردم را تضمین می‌کند. در شرایط جنگی، ریسک‌‌‌های ناشی از اختلال در تولید و زنجیره تامین صنایع افزایش می‌‌‌یابد.
یکی از گزینه‌های جدی ایران برای پاسخ به حمله آمریکا به تأسیسات هستهای خود و ضربه به این کشور، بستن تنگه هرمز است.
ایران اینترنشنال در همراهی و حتی تشویق اسرائیل برای حمله به ایران، گوی سبقت را از همه دشمنان قسم‌خورده کشور ربوده است.
گزارش‌های منتشر شده از اختلال در سامانه های دو بانک کشور، نگرانی‌هایی را در میان مردم ایجاد کرده است.
