کارگاه‌های تولیدی ایران این روزها با چالش‌های متعدد و پیچیده‌ای روبه‌رو هستند که بقای آنها را به خطر انداخته و نیازمند برنامه‌ریزی جدی و حمایت از سوی دولتمردان است.

محدودیت اینترنتی در ایران به یک سیاست پایدار تبدیل شده که آثار مخرب آن بر اقتصاد، جامعه و فرهنگ به وضوح نمایان است، در حالی که ارکان دولت نیز به ضرورت رفع فیلترینگ اذعان دارند، اما هیچ تغییر ملموسی صورت نمی‌گیرد.

شاید شرایط بیمارستان‌ها کمی تغییر کرده مثلا دوربین‌هایی برای ثبت اتفاقات هست، اما این به معنای مصونیت کامل پرستاران نیست. این قشر در بیمارستان‌های روانی با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند و شیوع افسردگی در این قشر قابل توجه است.

بر اساس گزارش مرکز آمار، شاخص قیمت مصرف‌کننده خانوار‌ها در مهر نسبت به ماه قبل ۵ درصد افزایش یافته است؛ عددی که در ظاهر ممکن است کوچک به نظر برسد، اما در دنیای تورم، معنای آن جهشی عظیم است.

در حساسترین دوره اقتصادی کشور و در اوج نگرانی‌ از فساد، سکان نهاد استراتژیک امنیت غذایی کشور، به فردی سپرده شد که سابقه پرحاشیه ای در صندوق‌های بازنشستگی داشته و احکام سنگین قضایی دارد.

با توجه به روند نزولی سرمایه‌گذاری انتظار می‌رود رشد اقتصادی در فصل‌های آینده در سطوح پایین باقی بماند و رشد ۸ درصدی سالانه که در برنامه هفتم توسعه هدف‌گذاری شده است، در سال جاری نیز محقق نشود.

تحریم‌های اقتصادی دهه ۹۰ ایران موجب اختلال در واردات، تولید و بازار کار شد و ساختار اشتغال صنعتی را دگرگون و نرخ رشد اشتغال این بخش را به طور محسوسی کاهش داد.

شرکت قند اصفهان که 54.9 درصد از سهام آن به صورت تلفیقی متعلق به بنیاد مستضعفان و 15.5 درصد از سهام آن در دست بنیاد شهید است، در 6 ماهه امسال با وجود رشد قابل توجه درآمد فروش، افت سود خالص را تجربه کرده است.

گروهی از واسطه‌ها و شرکت‌های خاص با انحصار در واردات و توزیع دارو، قیمت‌ها را به‌صورت مصنوعی بالا نگه می‌دارند و از شکاف میان دولت، بیمه و تولیدکننده بیشترین سود را می‌برد.

امیر مقیسه، مدیر سرمایه‌گذاری و کسب‌وکار شرکت ملی نفت ایران: نهادهای دیگر آمدند و هر روز حلقه را برای شرکت ملی نفت تنگ‌تر کردند. درآمدها را قیچی کردند، دست شرکت ملی نفت را بستند و در واگذاری‌های شرکت ملی نفت اعمال نفوذ کردند.