فارن افرز در یادداشتی نوشت: اگر روسیه همچنان تلفات بیشتری در جنگ داشته باشد، ممکن است طرفین معامله بزرگی را به نفع اوکراین انجام دهند. در شرایط فعلی نه اقتصاد و نه سیاست روسیه پاسخگوی جاه طلبی های پوتین نیست. روسیه نمی تواند از این واقعیت...
به گزارش رصد روز، فارن افرز در یادداشتی نوشت: اگر روسیه همچنان تلفات بیشتری در جنگ داشته باشد، ممکن است طرفین معامله بزرگی را به نفع اوکراین انجام دهند. در شرایط فعلی نه اقتصاد و نه سیاست روسیه پاسخگوی جاه طلبی های پوتین نیست. روسیه نمی تواند از این واقعیت فرار کند که اهداف این کشور از امکانات آن پیشی می گیرند.
فارن افرز در یادداشتی به قلم لیانا فیکس و میشائیل کیمیج نوشت: ایستادگی شجاعانه اوکراینی‌ها، پیشروی روسیه را متوقف کرده است. اگر ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه تفکری راهبردی داشته باشد، حالا باید به دنبال راهی برای پایان جنگ به منظور کاهش خسارت‌ها باشد. اهداف سیاسی او دور از دسترس هستند. مسیر پرخرج جنگ همراه با تحریم‌ها، هزینه‌های گزافی را بر رژیم او تحمیل می‌کنند. با این حال، هرچه در اوکراین رخ دهد روسیه همچنان یک قدرت هسته‌ای خواهد بود و بزرگترین ارتش متعارف اروپا را خواهد داشت.
اوکراین به رغم دفاع قدرتمند، نمی‌تواند برتری نظامی روسیه را وارونه سازد. اگرچه جنگ افزارهای آمریکایی و اروپایی موضع اوکراین را برای گفت‌وگو تقویت می‌کند اما بدون دخالت مستقیم آنها، نه اوکراین از یک پیروزی آشکار برخوردار خواهد شد و نه روسیه شکستی آشکار را تحمل خواهد کرد. به نظر می‌رسد که در میز گفت وگو اوکراین و روسیه هر دو باید به دستاوردهای جزیی و شکننده رضایت دهند.
تجاوز تمام عیار روسیه به اوکراین ناکافی بودن توافقات مینسک را به اثبات رساند. آن توافقات نشان دهنده نوعی بحران در مدیریت بود که هیچ کس را راضی نکرد و مشکلات اواکراین را نه تنها به تعویق انداخت بلکه تشدید هم کرد.
تحریم‌های غرب علیه روسیه و کمک‌های نظامی به اوکراین اهرم‌های واقعی برای این منظور فراهم می‌کنند. واشنگتن و متحدان اروپایی باید این اهرم‌ها را متناسب با نقض مستمر حاکمیت اوکراین توسط روسیه افزایش دهند. آنها تنها می‌توانند اوکراین را در پیمودن راه خود به سمت صلحی که احتمالاً رضایت بخش نیست، یاری کنند. این واقعیت باید نقطه شروع دیپلماسی باشد.
توافق مینسک یک توافق شکست خورده است. پاریس، برلین و واشنگتن چندان به آن متعهد نشده و تاثیر تحریم‌ها هر سال ضعیف‌تر شد. به رغم وعده‌های قبلی هرگز فرصت پیوستن به ناتو و یا هیچ تعهد و پیمانی از سوی ایالات متحده و یا هیچ قدرت بزرگ خارجی به اوکراین داده نشد.
تهاجم اخیر روسیه به اوکراین نیز از ناامیدی پوتین به توافق مینسک الهام گرفته بود. از نظر او سرنگونی دولت کی‌یف باعث چرخش اوکراین به سمت روسیه می‌شد. تهاجم، جنگ گسترده‌ای را دامن نخواهد زد چرا که نه اروپا و نه ایالات متحده هیچ یک به اوکراین متعهد نیستند و توافق میسنک خود شاهدی بر این مدعا است.
موفقیت غافلگیرکننده اوکراین اما کرملین را وادار به ارزیابی دوباره کرد. پوتین نشان داده که ممکن است ولودیمیر زلنسکی را به عنوان همتای قانونی خود در گفت وگوهای آینده دو کشور بپذیرد. با این حال، چه بسا آن هم دامی برای کی‌یف باشد. پوتین به هر حال از سرزمینی که نیروهای روسی در چند وقت اخیر اشغال کرده‌اند می‌تواند به عنوان ابزار چانه زنی استفاده کند.
پوتین احتمالاً سه هدف اصلی در سر دارد: اول، رسمی کردن الحاق کریمه به روسیه، احتمالاً الحاق مناطق دونتسک و لوهانسک و ایجاد یک پل زمینی از مولداوی به ماریوپل. هدف دوم او بی طرفی و حذف ظرفیت نظامی اوکراین است تا مانع از پیوستن به ناتو شود. در نهایت پوتین می‌خواهد ادغام اوکراین در نهادهای مرتبط با اتحادیه اروپا را محدود یا مسدود کند.
زلنسکی اگرچه می‌خواهد حق تعیین سرنوشت کشورش و بازگشت کریمه را تضمین کند اما در سایه تهدید سلاح‌های شیمیایی و هسته‌ای روسیه، او باید الزامات یک صلح ناعادلانه را در برابر صلح عادلانه اما ویرانگر بپذیرد.
بعید است روسیه کریمه را به اوکراین برگرداند. کریمه نیز برای اوکراینی‌ها نسبت به سایر بخش‌های این کشور اهمیت کمتری دارد. ناتو ممکن است تصمیم بگیرد سوئد یا فنلاند را به عضویت بپذیرد اما اوکراین را نه. زلنسکی تمایل خود را برای بررسی گزینه‌های جایگزین، مانند تضمین‌های امنیتی هم نشان داده است.
برای کی‌یف، ضمانت‌های امنیتی الزام آور و قانونی از سوی ایالات متحده، روسیه، اروپا و حتی ترکیه بسیار مهم است. چنین تضمین‌هایی معادل ماده پنج ناتو یعنی متعهد شدن به جنگ در صورت نقض حاکمیت اوکراین است. ضمانت‌های الزام آور برخلاف یادداشت‌های اجرا نشده بوداپست در سال ۱۹۹۴ که روسیه در سال ۲۰۱۴ به راحتی آن را نقض کرد راه‌حلی برای مشکل اساسی امنیت اوکراین ارائه می‌دهد.
اگر روسیه همچنان متحمل تلفات بیشتری در جنگ شود، چه بسا طرفین معامله بزرگی را به نفع اوکراین انجام دهند. در شرایط فعلی نه اقتصاد و نه سیاست روسیه پاسخگوی جاه طلبی‌های پوتین نیست. روسیه نمی‌تواند از این واقعیت فرار کند که اهداف آن از امکاناتش پیشی می‌گیرند.
