یک جامعه شناس در رابطه با تغییراتی که عشق روی مغز انسان ایجاد می‌کند، توضیحاتی داد.
به گزارش رصد روز، عشق واژه و مفهومی که انسان‌ها از دیرباز تاکنون با آن گره عجیبی خورده اند به طوری که عشق واقعی به زندگی اغلب انسان‌ها رنگ و جلای زیادی می‌بخشد.
عشق واقعی می‌تواند زندگی انسان‌ها را هدفمندتر کند و آن‌ها را به سوی ایده آل‌های بیشتر و جریان‌های مثبت تری سوق دهد چرا که جزء جدایی ناپذیر زندگی انسان است.
سرچشمه عشق از قدرت الهی شروع می‌شود و به پدر و مادر و سپس در طول زمان به شریک واقعی زندگی می‌رسد که همین عشق در جریان شکل گیری خود باعث به وجود آمدن اتفاق‌هایی در مغز انسان می‌شود.
رویا نوری جامعه شناس در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان در رابطه با اتفاق‌های ناشی از عشق در مغز انسان اظهار کرد: ما تن هستیم و جان، اما عشق با تن چه می‌کند؟ که اخیرا، علم عصب شناسی به بررسی و مطالعه عشق در مغز علاقه‌مند شده است و با کمک تکنیک‌های MRI امروز می‌توانیم راه‌هایی که با انجام آزمایش‌ها در مغز انسان فعال می‌شوند را تصویربرداری کنیم.
وی بیان کرد: عشق یکی از قوی‌ترین نقاط مشترک همه انسان هاست و در حقیقت میل و گرایشی است که باعث شیفتگی، احساسات قوی و تمایل شدید به با هم بودن در افراد می‌شود که خود عشق مراحلی دارد.
این جامعه شناس تصریح کرد: هلن فیشر متخصص انسان شناس بیولوژیک که در خصوص عشق پژوهش‌ها و تحقیق‌هایی انجام می‌دهد پیش بینی می‌کند که در مغز انسان، سه مرحله مختلفی از عشق وجود دارد.
نوری با اشاره به سه مرحله مختلف عشق در مغز انسان گفت: شهوت، عشق پرشور و وابستگی از جمله این سه مراحل هستند که در خصوص اولی باید گفت به میل جنسی انسانی هم گفته می‌شود و نسبت به افراد زیادی ایجاد می‌شود، اما در رابطه با عشق پرشور باید گفت که فرد روی یک نفر خاص متمرکز می‌شود و این فرد برای او جایگاه ویژه‌ای پیدا می‌کند، اما وابستگی زمانی اتفاف می‌افتد که سطح اضطراب فرد پایین آمده و فرد، حس پیوند عمیقی با فرد مقابل خود پیدا می‌کند که این پیوندی ماندگار برای تمام عمر آن هاست.
وی با اشاره به عشق پرشور ادامه داد: عشق پرشور مرحله‌ای است که به آن ” عشق ماه عسلی ” نیز گفته می‌شود که افراد در این مرحله از عشق، با خوب پیش رفتن اوضاع و شرایط، در کنار یکدیگر هیجان و انرژی بسیار بالایی را تجربه می‌کنند و هنگام ناسازگاری و اختلاف، دچار ناراحتی می‌شوند که دلیل آن هم این است که عشق یه طور دقیق روی همان قسمت‌هایی از مغز تاثیر می‌گذارد که در مواقع انگیزه و تحرک نیز تاثیر می‌بیند.
نوری افزود: در واقع، عشق یک نوع سیستم پاداش قدیمی برای انسان هاست که این حس به صورتی رشد کرده است که فرد بتواند طرف مقابل خود را برای مدتی طولانی تحمل و بتواند تولید مثل کند.
وی بیان کرد: هلن فیشر و همکاران او به دلیل ویرانگری‌هایی که عشق می‌تواند به وجود آورد، به این موضوع علاقه‌مند شده اند به همین دلیل، آن‌ها ۱۷ نفر که به شدت عاشق بوده اند را تحت آزمایش اسکن مغز قرار دادند که در این میان، ۱۰ زن و ۷ مرد ۱۸ تا ۲۶ ساله مورد مطالعه قرار گرفتند.
این جامعه شناس اظهار کرد: پس از مصاحبه‌های انجام شده، مغز این افراد شرکت کننده برای مدت زمان مشخصی که در طول آن، ابتدا به عکس عشق خود و سپس به عکس فرد کاملا غریبه‌ای به صورت خیره نگاه می‌کردند اسکن شد که این محققان، فعالیت‌هایی در قسمت‌های مختلف مغز مخصوص عشق آن فرد مشاهده کردند.
وی تصریح کرد: در یکی از این عکس ها، سمت راست قسمت میانی بطنی یکی از بخش‌های مرکزی بوده که با نگاه کردن به عکس معشوق به فعالیت افتاده است که این قسمت، به طور دقیق بخش دستگاه پاداش مغز است که در طول تحریک، توجه دقیق و انگیزه برای دریافت کردن پاداش فعال می‌شود.
این جامعه شناس در پایان خاطرنشان کرد: پس از انجام این تحقیقات، محققان دریافتند که عشق یک احساس ابتدایی نیست بلکه به فرد پاداش می‌دهد که تلاش کند و نسبت به شریک عشقی خود وابستگی داشته باشد که همین موضوع به بقا و تولید مثل آن‌ها کمک می‌کند.
برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید
باشگاه خبرنگاران
