بجای ایجاد محدودیت در مصرف گاز صنایع فولادی جلوی ۴۲ میلیون متر مکعب مشعل سوزی روزانه را بگیرید

کاهش 50 درصدی گاز مصرفی صنایع فولادی در فصل سرما در کنار هدر رفت روزانه 42 میلیون متر مکعب گاز به واسطه مشعل سوزی بنیان سیاستهای اتخاذ شده در این بخش را زیر سؤال می برد.

به گزارش رصد روز، عدم مدیریت صحیح در الگوی مصرف هرساله چالش های زیادی را برای کشور ایجاد می کند که با توجه به اتفاقات سال جاری در بخش صنایع باید گفت که ادامه این وضعیت یک مخاطره است تا چالش. در اختیار داشتن حدود ۷ درصد از ذخایر معدنی دنیا در کشوری که حدود ۱ درصد جمعیت جهان را در اختیار دارد و مقایسه آن با وضعیتی که در حوزه صنایع به خصوص در فصل سرما به وجود می آید نشان می دهد که کشور با سرعت زیادی به سمت کاهش منابع در حرکت است و این در حالیست که عدم تجدید پذیری برخی از منابع انرژی بزرگترین مسئله جهان در سده پسش روست.

صنایع فولادی تنها ۶ درصد گاز مصرف می کنند

براساس آخرین آمارها ۵۰ درصد از مصرف گاز طبیعی در بخش خانگی و تجاریست و ۲۹ درصد آن مریوط به نیروگاههای کشورست و در این میان صنایع از مصرف گاز سهم ۲۰ درصدی دارند و صنایع فولادی هم کمتر از ۶ درصد مصرف گاز طبیعی را برای خود می بینند.

صنایع فولادی با وجود سهم ناچیز از مصرف گاز هرساله بیشترین هزینه را پرداخت می کنند. هزینه هایی که هربار شکل و کیفیت آن متفاوت با بسیاری از حوزه هاست. محاسبه پر ایراد و نقص هزینه انرژی برای صنایع فولادی بدون در نظر گرفتن عمق اثرگذاری و نوع تولید تحمیل سربار مخارجی است که می تواند در مسیر ایجاد اشتغال و تولید محصول قرار گیرد اما با شرایط فعلی در جایی مورد استفاده قرار می گیرد که هیچ فایده ای برای کشور به همراه نخواهد داشت و تنها صدای زنگ خطر را در دو بخش تولید و اشتغال برای کشور بلند و رساتر می کند.

چند چالش اساسی قطعی گاز در صنایع فولادی

عدم برابری قیمت محصول تمام شده در کشور درمقایسه با سایر کشورهای رقیب با ادامه روند فعلی مهمترین چالش صنایع فولادی را در چندسال آینده رقم میزند و هرگر نباید با توجه به شرایط فعلی وضعیت رقابتی خود را در مقایسه با سایر کشورها مطلوب ارزیابی کرد. بدون شک کشورهای در حال توسعه در صنایع فولادی به دنبال اتخاذ استراتژی پایدار در تعامل و رقابت هستند که شرایط پر نوسان انرژی در کشور قطعاً در معادلات بین المللی جایگاه کشورمان را با تهدید جدی روبرو می کند و در این وضعیت نمی توان در خصوص ارزیابی بازارهای بین المللی و اثرگذاری کشورمان در آن طی سالهای پیش رو خوشبین بود.

تجربه روزهای کرونا نشان داد با وجود افزایش دانش و کیفیت در بسیاری از بخشهای تولیدی عدم آمادگی در برابر تغییرات ناگهانی می تواند کشور را در شرایط پیچیده ای از حیث اقتصاد قرار دهد و این موضوع حالابیش از هر مسئله دیگری در خصوص صنایع فولادی قابل پیش بینی است.

در کنار ارزش گذاری محصولات، افول و کاهش تولید که مهمترین وجه رقابتی هر کشوری را در صنایع شامل می شود باعث خواهد شد تا چند مسئله همزمان که هرکدام به تنهایی وزن بسیاری دارند در صنایع فولادی محتمل به نظر آیند.

با ادامه روند فعلی و عدم توجه به راهکارهای موجود و تحمیل هزینه های سنگین که قطعاً بر آمار تولید اثر منفی خواهد گذاشت ریزش منابع انسانی در واحدهای تولیدی اجتناب ناپذیر خواهد بود چرا که با افزایش هزینه ها، کاهش بازارهای صادراتی و در در نتیجه کوچک شدن شعاع اثرگذاری تأمین هزینه نیروی انسانی با چالش روبرو خواهد بود.

عدم کنترل نرخ ارز با توجه به واردات برخی از مواد اولیه عملاً چالشهای صنایع فولادی را در فصل سرما با توجه به قطعی های مکرر گاز دوچندان می کند و باعث خواهد شد تا صنایع از برنامه پیش بینی شده عقب بیفتند.

حجم فعلی مصرف روزانه صنایع فولادی کفاف واحدهای تولیدی را نمی دهد

براساس آمارها مصرف گاز صنایع فولادی در فصل سرما بیش از ۵۰ درصد کاهش می یابد که به عقیده مدیران فولادی عدد مصرفی صنایع فولادی در فصل سرما (۱۵ میلیون متر مکعب) جوابگوی  ۵۰ درصد شرکت‌های احیا آهن اسفنجی است  که با توجه به ارزش افزوده شرکتهای فولادی این رقم اصلا در حد و اندازه های صنعتی که امروز در بین ۱۰ غول برتر دنیا قرار دارد نیست.

این اتفاقات در شرایطی برای صنایع فولادی رخ می دهد که هنوز  مسئله فلرسوزی در بسیاری از پالایشگاهها حل نشده و مدیران تصمیم گیر در این خصوص به جای تدبیری درست در این زمینه سعی در اعمال سیاستی دارند که در آن یکی از مهمترین صنایع کشور با چالشهایی بزرگ روبرو می شود.

از تحمیل فشار به صنایع فولادی تا ۴۲ میلیون متر مکعب مشعل سوزی

براساس آمار رئیس کل مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست روزانه ۴۲ میلیون مترمکعب مشعل سوزی در سطح کشور انجام می شود که کشور را در سال دچار ۵ میلیارد دلار عدم النفع اقتصادی میکند این در حالیست که مصرف روزانه صنایع فولادی روزانه ۴۰ میلیون مترمکعب است در حالیکه روزانه ۴۲ میلیون متر مکعب بدون هیچ منفعتی هدر می رود.

اما سؤال اساسی این است منطق و تدبیر مدیریتی در این زمینه چگونه است؟ مصرف روزانه صنعتی با ارزش افزوده قابل توجه را محدود کنیم یا جلوی هدر رفت ۴۲ میلیون متر مکعب مشعل سوزی را بگیریم تا چرخ تولید کشور در شرایط بدتری قرار نگیرد.

برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید

مطالب مرتبط

آخرین اخبار