روزنامه فرهیختگان در مطلبی به ماجرای اعدام محمد قبادلو پرداخت و علی کریمی را یکی از مسببان این اتفاق معرفی کرد.
به گزارش رصد روز، روزنامه فرهیختگان در مطلبی به ماجرای اعدام محمد قبادلو پرداخت و علی کریمی را یکی از مسببان این اتفاق معرفی کرد.
در بخشی از این مطلب با عنوان «نان و توییت در خون زدن» آمده: علی کریمی از‌جمله لیدرهایی بود که در سال گذشته، مردم را دعوت به خشونت می‌کرد. کریمی در یکی از استوری‌ها و توییت‌هایش بارها از مردم خواسته بود تا با مواد منفجره، سراغ ماموران انتظامی بروند. او تا جایی خشونت را در ناآرامی‌های ۱۴۰۱ نرمالایز کرد که حتی در استوری‌اش، آموزش ساخت کوکتل مولوتف هم به اشتراک گذاشته بود و در شب چهارشنبه‌سوری از مردم خواسته بود تا با اکلیل سرنج‌ها (نوعی ترقه) به استقبال این شب بروند و به‌جای در و دیوارها، امسال نیروهای انتظامی را هدف قرار دهند. کریمی حتی در یکی از استوری‌هایش وقتی درگیری‌ها بالا می‌گیرد، خطاب به نیروهای امنیتی می‌نویسد: «بزنی میخوری!»
او حتی برای تهییج بیشتر احساسات جوانان نیز این شعر را توییت کرده بود:
«گر مرد رهی میان خون باید رفت
از پای فتاده سرنگون باید رفت
تو پای به راه در نه و هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت»
کریمی حتی در یکی از توییت‌هایش با دادن یک آدرس ظاهری، مشخص از اغتشاشگران؛ مردم را نسبت به یکدیگر حساس کرده و احساسی از ناامنی نسبت به شهروندان را القا می‌کند. او می‌نویسد: «لباس شخصی‌ها بین مردم هستند، اکثرا با کیف کج. مواظب باشید.»
از دیگر چهره‌هایی که علنی از مردم می‌خواست با نیروی امنیتی درگیر شوند؛ سروش لشکری، معروف به هیچ‌کس خواننده رپ فارسی است. این چهره اپوزیسیون در یکی از توییت‌هایش نوشته بود: «جنگ پارتیزانی به این شکل نیست که شما رو در رو با دشمن درگیر شید. جنگ پارتیزانی جنگ غافلگیری، کمین و بزن در روئه. جنگ پارتیزانی دقیقا برای جلوگیری هر چه بیشتر از تلفات، در عین ضربه زدن به دشمنیه که از شما بسیار مجهزتر، پرتعدادتر و آموزش دیده‌تره. «مرگ با هزاران خنجر».»
یا در توییتی دیگر نوشته بود: «بی‌گدار به آب نزنید. شجاعت‌تون رو حساب‌شده خرج کنید.»
تمام اینها کلماتی بودند که احساسات جوانان را تحریک کرد، باعث ایجاد خشم شد و در‌نهایت منجر به برادرکشی شد. تمام اینها سناریوی چیده شده برای جوانانی بود که تحت تاثیر این خشم قرار گرفتند و دست به شنیع‌ترین کارها زدند و در آخر سهم‌شان از این انقلاب پوشالی و لیدرهای خیالی، چیزی به‌جز هشتگ نبود.
