[box type=”shadow” align=”alignright” class=”” width=””]در حالیکه تغییرات مدیریتی ذوب آهن اصفهان با روی کار آمدن مهندس رخصتی محتمل به نظر می رسید همچنان برخی فضاسازی ها درباره این شرکت سعی بر تحمیل برخی جریانات دارد که این موضوع اصلا برای ذوب آهنی که این روزها در مسیر رسیدن به جایگاه اصلی خود می باشد خوشایند نیست. [/box]
به گزارش اختصاصی رصد روز، چه بخواهیم چه نخواهیم باید باور کرد که ذوب آهن اصفهان طی سالهای گذشته به واسطه برخی از مسائل از روند حرکتی رو به رشد خود بازماند. دلائل زیادی برای این موضوع وجود داشت که بخشی از آن به نوع نگاه حاکم بر مدیریت شرکتهای فولادی ارتباط دارد و بخشی نیز به واسطه شرایط تولیدی و مواد اولیه به وجود آمد با همه اینها نمی توان کم و کیف تأثیرات مدیریتی را در اتفاقات به وجود آمده برای ذوب آهن نادیده انگاشت.
خاستگاه تصمیمات مدیریتی نیر البته به نوعی بر ذوب آهن اصفهان تحمیل شد و بیشتر باید به مسائلی اشاره داشت که با رفتن یک دولت و آمدن یک دولت دیگر سبب تحولات در بخشهایی از تولید می شد که با واسطه و بی واسطه به بخش دولتی وابسته بود. اما بخش بزرگی از این مسائل هیچ دردی از ذوب آهن اصفهان دوا نمی کرد زیرا عرصه تولید به مجالی برای ایده، مهندسی، طراحی، ساخت و اجرا نیاز دارد نه اینکه زمینی برای اعمال نظر جریانات سیاسی باشد.
آنچه که در سالهای گذشته بر ذوب آهن اصفهان گذشت بیشتر به مثابه رفتارهای جناحی بود و این شرایط به گونه ای رقم خورد که تبعات آن به مدت طولانی بر موضوع تولید اثر خودش را نشان داد. اما به نظر می رسد که با توجه به اتفاقات اخیر ذوب آهن اصفهان بیشتر به تحول در ساختار سهامداران خود نیاز داشته باشد تا به این وسیله بتوان هم قدرتهای اجرایی مدیرعامل را تقویت کرد و هم از برخی مسائلی که منجر به برهم خوردن توازن قدرت می شود جلوگیری کرد.
بی شک رویدادی که در سالهای گذشته در ذوب آهن اصفهان شاهد بودیم قدری تأمل برانگیزست این واحد تولیدی که استعداد فوق العاده ای در پرورش چهره های تأثیرگذار در صنعت فولاد کشور دارد یقیناً نباید در شرایطی باشد که امروز می بینیم هرچند که بوی تحول و تعالی از این واحد تولیدی شنیده می شود اما این جایگاه هرگز نمی تواند جایگاه مدنظر بخش صنعتی کشور از ذوب آهنی باشد که تکاپوی آن منجر به ضربان گرفتن و رونق تولید در کشور خواهد بود.