ذوب آهن اصفهان از جمله شرکتهاییست که که علیرغم درج نتایج خوب و کسب سود بیش از ۲۰ هزار میلیارد ریالی در پایان سال ۱۴۰۰ در شروع سال جدید و در پایان سه ماهه نخست سال زیان یک هزار و ۲۲۷ میلیارد ریالی را ثبت کرد. به گزارش اختصاصی رصد روز، اوضا...
ذوب آهن اصفهان از جمله شرکتهاییست که که علیرغم درج نتایج خوب و کسب سود بیش از ۲۰ هزار میلیارد ریالی در پایان سال ۱۴۰۰ در شروع سال جدید و در پایان سه ماهه نخست سال زیان یک هزار و ۲۲۷ میلیارد ریالی را ثبت کرد.
به گزارش اختصاصی رصد روز، اوضاع حاکم بر صنایع معدنی و شرکتهای فولادسازی اگرچه به ظاهر مطلوب به نظر می رسد اما در عین حال باید اذعان کرد که بررسی برخی جزئیات نتایج دیگری را نشان می دهد که علاوه بر ایجاد مانع جدی جهت تحقق شعارسال میزان تولید در کشور را تحت الشعاع قرار خواهد داد.
سیاست قیمت گذاری دستوری و سرکوب برخی قیمتها در بورس کالا و نیز عدم اهتمام جدی به خواسته تولیدکنندگان منتج به نتایجی شده که اگر چاره جدی برایش درنظر گرفته نشود باید برای روبرو شدن با یک بحران جدی آماده بود.
ذوب آهن اصفهان از جمله شرکتهاییست که که علیرغم درج نتایج خوب و کسب سود بیش از ۲۰ هزار میلیارد ریالی در پایان سال ۱۴۰۰ در شروع سال جدید و در پایان سه ماهه نخست سال زیان یک هزار و ۲۲۷ میلیارد ریالی را ثبت کرد. این اتفاق در شرایطی افتاد که پهنه های معدنی جدید که مدتهاست درخواست آن در حال خاک خوردن است می توانست یک گام به سمت جلو باشد در عین حال بی ثباتی قیمت ها در بازار داخلی و نوسانات بازار ارز موجی از دلالی را در این بخش حساس موجب شد و هنوز هم مدیریت مؤثری در این باره احساس نمی شود.
مجموع این شرایط سبب شد تا ذوب آهن اصفهان با هدف کنترل افزایش هزینه مواد اولیه اقدام به تغییر در ترکیب مواد مصرفی نماید تا به این وسیله در مصرف کک صرفه جویی نماید این اقدام اگرچه بهره وری اقتصادی به میزان یک هزار میلیارد ریال را به دنبال داشت اما سؤال اینجاست که آیا این تصمیم چیزی از مسئولیت مدیرانی که باید شش دانگ حواسشان به یکی از با اهمیت ترین ارکان اقتصادی کشور یعنی صنایع فولادی و معدنی باشد کم خواهد کرد؟
لیست افزایش قیمت مواد اولیه مورد نیاز ذوب آهن اصفهان نشان می دهد که ادامه تولید و کسب رکوردهای قابل توجه در شرایطی صورت گرفته که خوشبین ترین کارشناسان هم شاید قادر به پیش بینی آن نبودند؛
کک وارداتی ۷۱ درصد
زغال سنگ وارداتی ۱۵۰ درصد
مواد آهندار ۶۵ درصد
گاز خریداری شده ۲۱۶ درصد
سایر مواد ۵۷ درصد
گفتنیست به این موارد باید افزایش ۴۸ درصدی حقوق و دستمزد را نیز اضافه کرد.
واقعیت بی چون و چرا حاکی از آن است که در سنوات اخیر مدیریت برخی واحدهای تولیدی منجر به ثبت نتایج قابل قبول شده که این مسئله هیچ ارتباطی به سایر دستگاهها و سازمانها ندارد اما باید از متولیان تصمیم ساز و تصمیم گیر پرسید آیا با یک گل بهار می شود؟
