گزارش انجمن جهانی فولاد تغییرات آب‌وهوایی و تولید آهن و فولاد

به گزارش رصد روز ، توافق‌نامه پاریس در سال ۲۰۱۵ تصویب شد. هدف اصلی این توافق‌نامه محدود کردن افزایش دمای کره زمین به زیر ۲ درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن و پیگیری برای کاهش این رقم به ۱٫۵ درجه سانتی‌گراد است.

در گزارش انجمن جهانی فولاد آمده است: تولید فولاد همچنان یک فعالیت آلاینده و انرژی بر است. با این حال، صنعت فولاد متعهد است که به کاهش تولید گازهای آلاینده ادامه دهد. هیچ راه‌حل واحدی برای کاهش شدید انتشار گازهای آلاینده در صنعت فولاد وجود ندارد و انجمن جهانی فولاد معتقد است که کشورها در بهترین حالت برای ارزیابی و اجرای سیاست‌ها و استراتژی‌های فنی متناسب با شرایط خاص خود هستند.

ادوین باسون، مدیرکل worldsteel، گفت: آنچه کاملاً واضح است این است که دولت‌ها و سایر ذینفعان برای غلبه بر چالش‌های فناوری و اقتصادی و ایجاد شرایط بازار لازم برای انتقال صنعت فولاد به سطح پایین‌تر آلایندگی، باید با صنعت فولاد کار کنند.

در اکتبر سال ۲۰۲۰، آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) نقشه راه فناوری آهن و فولاد خود را منتشر کرد. این سند تأثیرات و معاملات گزینه‌های مختلف فناوری و اهداف سیاسی را برای این صنعت تجزیه‌وتحلیل می‌کند تا با اهداف توافق‌نامه آب‌وهوایی پاریس همسو باشد.

طبق سناریوی توسعه پایدار IEA، میزان کل انتشار مستقیم از بخش آهن و فولاد تا سال ۲۰۵۰ نسبت به سال ۲۰۱۹ بیش از ۵۰ درصد کاهش می‌یابد. در همین مسیر، شدت انتشار آلاینده‌های فولاد خام باید ۵۸ درصد کاهش یابد.

IEA اظهار داشت که فولاد برای اقتصادهای مدرن حیاتی است و حفظ رشد تقاضای پیش‌بینی‌شده در فولاد ضمن کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای چالش‌های بزرگی را ایجاد می‌کند.

بعلاوه، آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) به نقش مهمی که دولت‌ها باید در حصول اطمینان از کاهش تولید گازهای آلاینده ایفا کنند، اشاره می‌کند.

انجمن جهانی فولاد نوشته است: صنعت فولاد اهداف توافق‌نامه پاریس را کاملاً پشتیبانی می‌کند. هیچ راه‌حل واحدی برای کاهش شدید انتشار گازهای آلاینده در صنعت فولاد وجود ندارد. با این حال، ما مسئولیت تأثیر خود را با کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای حاصل از تولید آهن و فولاد می‌پذیریم. ما برای بهره‌وری در فرآیندهای خود و استفاده حداکثر از قراضه تلاش می‌کنیم. ما به تلاش‌های خود برای توسعه و استقرار فناوری‌های پیشرفته ساخت فولاد کم‌کربن ادامه می‌دهیم.

در سال ۲۰۲۰، به طور متوسط، هر تن فولاد تولیدشده منجر به انتشار ۸۵۱/۱ تن گازهای آلاینده در جو می‌شد. در سال ۲۰۲۰، ۱۸۶۰ میلیون تن فولاد تولید شد بنابراین کل انتشار مستقیم گازهای آلاینده توسط صنعت فولاد ۶/۲ میلیارد تن بود که بین ۷ تا ۹ درصد از کل انتشار گازهای آلاینده جهان را تشکیل می‌داد.

قراضه نقش اساسی در کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای در صنعت فولاد دارد. هر تن قراضه مورد استفاده برای تولید فولاد از انتشار ۵/۱ تن دی‌اکسید کربن و مصرف ۴/۱ تن سنگ‌آهن، ۷۴۰ کیلوگرم زغال‌سنگ و ۱۲۰ کیلوگرم سنگ‌آهک جلوگیری می‌کند.

گسترش تولید فولاد مبتنی بر قراضه به در دسترس بودن قراضه‌های درجه بالا بستگی دارد. در حالی که عرضه سنگ‌آهن می‌تواند با تقاضا انعطاف‌پذیر باشد، در دسترس بودن جهانی قراضه تابعی از تقاضای فولاد و قراضه است. ظرفیت تولید جهانی فولاد از اوایل دهه ۲۰۰۰ فاز رشد انفجاری را تجربه کرد که عمدتاً با سرمایه‌گذاری در ظرفیت‌های جدید در چین تقویت می‌شد. با تولید محصولات فولادی با طول عمر متوسط ۴۰ سال، این فولاد در دهه آینده وارد بازار قراضه می‌شود و امکان کاهش قابل توجه انتشار گازهای گلخانه‌ای در صنعت فولاد را فراهم می‌کند.

اعضای worldsteel که حدود ۸۵ درصد تولید جهانی فولاد را تشکیل می‌دهند، همچنان به یافتن راه‌هایی برای بهره‌وری در مصرف انرژی و مواد اولیه و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های صرفه‌جویی در انرژی می‌پردازند.

در سال ۲۰۱۹، اعضای هیئت مدیره worldsteel راهکار گام به گام را برای کاهش آلایندگی صنعت فولاد آغاز کردند.

این راهکار پتانسیل کاهش انتشار مستقیم و غیرمستقیم گازهای آلاینده تا ۲۰ درصد در تولید فولاد با سنگ‌آهن و تا ۵۰ درصد در تولید فولاد با قراضه را دارد.

در حال حاضر، تنها راه عملی از نظر فنی و تجاری برای تولید فولاد از سنگ‌آهن استفاده از سوخت‌های فسیلی به عنوان عوامل احیاء سنگ‌آهن است.

کوره بلند معروفترین فناوری است که امروزه برای احیاء سنگ‌آهن استفاده می‌شود. کوره بلند مدرن به‌طور مداوم در حال توسعه است.

بنابراین، برای دستیابی به کاهش شدید گازهای آلاینده، یک رویکرد کاملاً جدید و تحول آفرین در ساخت آهن مورد نیاز است و ابتکارهای امیدوارکننده زیادی در دست توسعه است.

هیچ راه‌حل واحدی برای تولید فولاد کم‌کربن وجود ندارد و مجموعه گسترده‌ای از گزینه‌های فناوری لازم است که به تنهایی یا به صورت ترکیبی به عنوان شرایط محلی مجاز باشد. صنعت فولاد در حال توسعه بسیاری از تلاش‌های تحقیق، توسعه و استقرار (RD&D) در سطح جهان برای توسعه هر یک از این گزینه‌ها است.

در هر مکان مشخص، انتخاب هر کدام یک از راه‌حل‌های اصلی برای استقرار، با در دسترس بودن منابع و پشتیبانی سیاست محلی تعیین می‌شود.

انتخاب هر شرکت تا حدود زیادی به منابع موجود و سیاست‌های موجود بستگی دارد. با این حال، حتی اگر شرایط خوب باشد، روشن است که تولید فولاد کم‌کربن امروز گران‌تر از تولید فولاد معمولی است.

هزینه تولید بالاتر ناشی از ترکیبی از موارد زیر است:

• افزایش هزینه‌های عملیاتی، به عنوان مثال: استفاده از منابع کم‌کربن گران‌تر مانند هیدروژن سبز یا برق کم‌کربن.
• افزایش هزینه‌های سرمایه‌ای به عنوان مثال: جایگزینی واحدهای کوره بلند با زغال‌سنگ با واحدهای احیاء مستقیم مبتنی بر هیدروژن و کوره‌های اکسیژن پایه با واحدهای کوره قوس الکتریکی.
• زیان سرمایه، به عنوان مثال: احتمال تعطیلی پیش از موعد تاسیسات تولید فولاد شرکت‌ها

IEA هزینه تولید اضافی را در مقایسه با امروز بین ۱۰ تا ۵۰ درصد برآورد می‌کند که بسیار بیشتر از حاشیه سود تولید فولاد است.

با این حال، صنعت فولاد با بهبود بهره‌وری عملیاتی و به کارگیری فناوری‌های هوشمند تا حدی با جبران هزینه‌های اضافی، به کاهش هزینه‌ها ادامه خواهد داد.

از آنجا که تحول صنعت فولاد به تدریج انجام می‌شود و برخی از شرکت‌ها / کشورها / مناطق سریع‌تر از بقیه حرکت می‌کنند، فولاد تولیدشده با استفاده از فناوری‌های کم‌کربن برای مدتی در فولاد تولیدشده مرسوم (و سایر مواد تولیدشده متعارف) در همان بازار رقابت خواهد کرد… این اولین ضرر را ایجاد می‌کند و بنابراین به پشتیبانی سیاستی نیاز است. ابزارهای موجود در اختیار دولت‌ها، مشخصات صنعت فولاد و دسترسی پیش‌بینی‌شده به فناوری‌های مقرون به صرفه و کم‌کربن بر اساس مناطق و کشورها متفاوت است. همانند موافقت‌نامه پاریس، ما معتقدیم که کشورها برای ارزیابی و اجرای استراتژی‌های فنی و متناسب با شرایط خاص خود، در بهترین شرایط قرار دارند. با این وجود، کاملاً واضح است که دولت‌ها، صنعت فولاد و سایر ذینفعان برای کنار آمدن با چالش‌های فناوری و اقتصادی و ایجاد شرایط بازار لازم جهت انتقال صنعت فولاد به تولید فولاد کم‌کربن، به همکاری نزدیک نیاز دارند.