نسل Z ایران، بیش از نسلهای قبل، به اقتصاد پلتفرمی دل بست؛ جایی که میشد بدون رابطه، سرمایه اولیه یا استخدام رسمی، تنها با خلاقیت و استمرار به درآمد رسید. اما محدودیتهای جدید یوتیوب، این رؤیای شغلی را به لرزه انداخته است.
به گزارش رصد روز، برای نسلی که با بیکاری مزمن، دستمزدهای ناپایدار و آیندهای نامطمئن بزرگ شده، یوتیوب فقط یک شبکه اجتماعی نبود؛ یک مسیر شغلی واقعی بود.
نسل Z ایران، بیش از نسلهای قبل، به اقتصاد پلتفرمی دل بست؛ جایی که میشد بدون رابطه، سرمایه اولیه یا استخدام رسمی، تنها با خلاقیت و استمرار به درآمد رسید. اما محدودیتهای جدید یوتیوب، این رؤیای شغلی را به لرزه انداخته است.
ماجرا از این قرار است که در روزهای اخیر، یوتیوب سیاستهای خود را در حوزه درآمدزایی، شناسایی محل فعالیت تولیدکنندگان محتوا و نظارت بر حسابها تغییر داد یا شاید بهتر باشد بگوییم، سختگیرانهتر کرده است، در واقع یوتیوب تا به امروز گول فیلترشکن ایرانیها و تغییر جغرافیا را میخورد اما از این به بعد داستان متفاوت است.
وقتی کاربران یوتیوب با فیلترشکن از ایران به تماشای محتوای یوتیوبرهای ایرانی مینشستند، اکانت آنها با نام کشورهایی مثل هلند، آلمان و آمریکا گره میخورد، در چنین شرایطی یوتیوب فقط میتوانست به هویت واقعی عده کمی از کاربران پی ببرد و عدم شناسایی همچون یک چوب جادویی به کمک یوتیوبرهای داخلی میآمد و درآمد بالای آنها را با تبلیغات تضمین میکرد اما با تغییر جدید یوتیوب افتاد مشکلها.
حالا که یوتیوب بر بازی موش و گربه فیلترشکنهای ایرانی به واسطه قابلیت جدید خط پایان گذاشته است، همان داستان قدیمی تکرار شد؛ ایران تحریم است، مخاطب ایرانی پول و دسترسی برای خرید طبق تبلیغات یوتیوب ندارد و پس تبلیغات برای یوتیوبهای ایرانی حذف میشود.
این خبر همچون زلزله دنیای یوتیوبرها که تعداد قابل توجهی از آنها را نسل z تشکیل میدهند، لرزاند و تمام رویاهایی که با چند سال زندگی در میان صفحات یوتیوب شکل گرفته بود، فرو ریخت.
در سالهایی که بازار کار رسمی کوچکتر شد، تولید محتوا در یوتیوب به یکی از معدود راههای امیدبخش برای جوانان تبدیل شد. آموزش، سرگرمی، گیمینگ و ولاگ، فقط ژانر محتوا نبودند؛ معادل شغل بودند. بسیاری از یوتیوبرهای جوان تمام تمرکز خود را روی این بستر گذاشتند، مهارت آموختند، برند شخصی ساختند و به درآمد دلاری دل بستند؛ درآمدی که هرچند تضمینشده نبود، اما برای بسیاری راه نجات بود.
واکنش یوتیوبرهای فارسیزبان در ویدیوها و شبکههای اجتماعی—از گلایه درباره افت درآمد تا هشدار نسبت به آینده مبهم—نشان میدهد این تغییر، یک اصلاح جزئی نیست. مسئله، فقط الگوریتم یا قانون جدید نیست؛ مسئله فرو ریختن اعتماد به یک مسیر شغلی است. مسیری که نسل Z آن را جایگزین استخدام دولتی و بازار کار بسته کرده بود.
این ضربه، صرفاً اقتصادی نیست؛ هویتی است. وقتی شغلی که با زمان، خلاقیت و مهارت ساخته شده، ناگهان بیثبات میشود، پیام پنهانش روشن است که نمیشود روی این راه حساب کرد.
محدودیتهای جدید یوتیوب، برای برخی از یوتیوبرهای جوان ایران که از تحصیل، کسب مهارت و دست یافتن به شغل گذشتند، چشم در چشم شدن با یک فرجام تلخ است.
برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید
