محمدحسین هاشمی: مکمل آئین نامه ۹۰ در ۲۳ آبان ۱۴۰۱ تصویب شد که از آن باید به عنوان دم خروس در صنعتی نام برد که بیش از هر زمان دیگری تشنه ارتقاء و بالندگی است. اصلاح آئین نامه ۹۰ و الحاق مکملی به آن دارای اشکالات زیادی است که در نگاه نخست ب...
محمدحسین هاشمی: مکمل آئین نامه ۹۰ در ۲۳ آبان ۱۴۰۱ تصویب شد که از آن باید به عنوان دم خروس در صنعتی نام برد که بیش از هر زمان دیگری تشنه ارتقاء و بالندگی است. اصلاح آئین نامه ۹۰ و الحاق مکملی به آن دارای اشکالات زیادی است که در نگاه نخست باید میوه حاصل از نگاه افراد غیرمتخصص در بدنه بیمه مرکزی دانست.
به گزارش اختصاصی رصد روز، مکمل آئین نامه ۹۰ در اواخر آبان سال گذشته تصویب شد و ابهامات زیادی را خلق کرد. ابهاماتی که برخی از آنها آنقدر اظهر من المشس هستند که این سؤال را به ذهن متبادر می کند که چرا با وجود صرف هزینه های زیاد برای بکارگیری نیروهای متخصص در نهاد ناظر باید شاهد چنین شاهکاری باشیم؟!!!
بند ۱-۳ ماده یک از فصل یک مکمل آئین نامه ۹۰ به حداقل تعداد اعضای هیئت مدیره شرکتهای بیمه ای اشاره دارد و تأکید می کند ” هیئت مدیره مؤسسه بیمه متشکل از حداقل ۵ عضو واجد شرایط حقیقی/حقوقی که توسط مجمع عمومی مؤسسه یا عادی از بین صاحبان سهام بعنوان هیئت مدیره اصلی یا علی البدل انتخاب میشوند.” این در حالیست که نگاهی به تعداد اعضای هیئت مدیره برخی شرکتهای بیمه ای نشان می دهد که عملاً مدتهاست این شرکتها از وجاهت قانونی با چنین بندی برخوردار نیستند و گویا نهاد ناظر آنچنان که باید مترصد اجرای قانونی که خود متولی تصویب آن بوده نیست چرا که مماشات با شرکتهایی که در خوان اول نمره مردودی می گیرند نمی تواند مبنای منطقی داشته باشد و از بعد اخلاقی و شرعی منجر به تضییع حقوق سهامداران می شود.
نکته مهم تر تصمیمات جدید در خصوص مدیرعامل و اعضای هیئت مدیره را باید در بند ۲-۳ ماده یک جستجو کرد که اشاره دارد “هیئت عامل مؤسسه بیمه طبق آخرین نمودار سازمانی مصوب هیئت مدیره متشکل از مدیرعامل، قائم مقام و معاونین مدیرعامل است که باید به صورت موظف و تمام وقت در مؤسسه بیمه اشتغال داشته باشند.” این در حالیست که برخی از تصویب کنندگان و پیش قراولان شفافیت در نهاد ناظر و معاونت طرح و توسعه بیمه مرکزی به سبب چند شغله بودن علاوه بر اینکه ویترین نقض جدیدترین مصوبه خود هستند بلکه باید از آنان سؤال کرد که آیا با چنین مشغله ای توانایی حضور مستمر و فعال دارند در نهاد خدمتی خود را دارند؟ چرا که به قول گفتنی حرمت امامزاده با متولی است.
بندهای ۷ تا ۳-۸ ماده یک مکمل آئین نامه ۹۰ یکی از مهم ترین ابهامات آن را شامل می شود. این بندها که حول صلاحیت حرفه ای و تجارب بیمه ای مدیران صنعت بیمه تبیین شده این سؤال را مطرح می کند که آیا وضع کنندگان آن خود دارای سوابق بیمه ای مشخص هستند؟ آیا در بین سوراق مدیریتی معاون طرح و توسعه بیمه مرکزی می توان یک روز بیمه ای تا پیش از آمدن به بیمه مرکزی پیدا کرد؟
با وجود ابهامات سریالی مکمل آئین نامه ۹۰ اما شرایط سنی مدیران بیمه ای احتمالا مهمترین نقد و اشکالی است که می توان به آن وارد دانست. بند ۷ از ماده ۲ فصل هفتم، حداکثر شرایط سنی مدیران بیمه ای را ۶۵ سال بیان می کند و این بند در شرایطی جزو بندهای حاشیه ساز در مکمل آئین نامه ۹۰ است که گویی نهاد ناظر تفکیکی در شرایط شغلی مدیرعامل، قائم مقام و اعضای هیئت مدیره قائل نبوده برای همه یک قانون وضع می کند در حالیکه تبصره همین ماده اذعان دارد که ” شرکتهای بیمه میتوانند دو نفر از اعضای هیئت مدیره را تا حداکثر سن ۷۰ سال انتخاب نمایند.” این مسئله که مصداق شترسواری دولا دولا در نهاد ناظرست این سؤال را مطرح می کند که پیام مستتر چنین تبصره ای مشام چه کسانی را نوازش می کند و اصولاً اگر نهاد ناظر موافق شرایط سنی مطرح شده در بند ۷ است چرا باید با یک تبصره تمام رشته هایش را پنبه کند؟ برای روشن موضوع باید به این نکته اشاره کرد که که این موضوع جهت جوانگرایی در صنعت بیمه مصوب شده در حالیکه تبصره آن آش را همان آش و کاسه را همان کاسه می کند.
در این خصوص یونس مظلومی مدیرعامل بیمه تعاون در در گفتگو با یکی از رسانه ها بیان کرد” سندیکای بیمه گران با گذاشتن سقف سنی در در هیئت مدیره مخالف بود” اما به گفته برخی منابع آگاه نماینده وزیر اقتصاد در آن جلسه اصرار داشت که این موضوع با توجیه جوانگرایی مصوب شود!!! حال سؤال مهم اینجاست که آیا نماینده وزیر اقتصاد بیش از یک رأی داشت که با حرف او یک صنعت به خط شدند تا اخم به صورت نماینده وزارت اقتصاد نیفتد؟ یا باید گفت که برخی ها منفعت را در همراهی با نماینده وزارت اقتصاد می دیدند؟
این بررسی ها یادآور بیت مشهوری از حضرت حافظ است؛
واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند / چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند
برای عضویت در کانال رصد روز کلیک کنید
